^[1]مسلما مردم با آموزش صحیح می‌توانند استفاده درست‌تری از منابع آبی داشته باشند. با توجه به اینکه عمده منابع آبی به‌دلیل عدم‌استفاده از فناوری‌های نوین در بخش کشاورزی هدر می‌رود، نبود آموزش و فرهنگسازی برای صرفه‌جویی هم در هدررفتن منابع آبی مزید بر علت شده است.

متاسفانه در این سال‌ها، نهادهای فرهنگی برای این موضوع سرمایه‌گذاری نکردند. در کشورهای توسعه‌یافته، سازمان‌هایی که به ظاهر هنری و فرهنگی نیستند نظیر سازمان‌های خدماتی و سیاسی، بودجه‌های فرهنگی و هنری دارند که اساسا این بودجه‌ها صرف تولیداتی در راستای تبلیغ اهداف آن سازمان‌ها می‌شود. مثلا در زمینه صنعت، خدمات اجتماعی و… هزینه‌هایی صرف امور آموزشی می‌شود و این صرف هزینه‌ها به عنوان مالیات آن نهادها تلقی می‌شود.

یعنی این نهادها به جای پرداخت مالیات مستقیم به دولت، مبالغی را صرف فرهنگسازی جامعه می‌کنند. متاسفانه در طی این سال‌ها در کشور ما، چنین هزینه‌هایی صرف‌نشده تا یک شهروند بداند موقع مسواک‌زدن نباید شیرآب را باز بگذارد. این روزها در شهر «تفت» سر فیلمبرداری یک فیلم هستم.

شهری که موسوم به شهر انارهاست؛ اما متاسفانه از بی‌آبی خشک شده و به دلیل کمبود آب، انارهای امسالش مرغوبیت همیشگی را ندارند. در این مدت که برای فیلمبرداری ساکن مناطق کویری بودم، تازه متوجه قدر و ارزش آب شدم و فهمیدم که ما اصلا در تهران هرگز قدر آب را ندانسته‌ایم. حالا برای حل این معضل باید مدیریت بحران تشکیل شود. باید اولویت این مدیریت بحران، انتصاب مدیری آگاه و دوراندیش برای اداره آب و کنترل منابع آبی باشد. مدیریتی که سیاست‌زده نباشد.

 *بازیگر

شرق