تاریخ انتشار : جمعه ۸ آذر ۱۳۹۲ زمان انتشار : ۲۱:۵۱

شهروندان:
زاینده رود نه تنها دیگر زاینده نیست که در بخش هایی بدل به رودی مرده شده است با این حال پروژه های انتقال آب از این رود کماکان در حال انجام هستند. تونل گلاب 2 که به زودی بهره برداری می شود، یکی از پروژه های انتقالی است که معیشت مردم در اصفهان و چهارمحال و بختیاری را مختل می کند تا آب مورد نیاز صنایع در یزد را تامین کند. این می تواند به اعتراضاتی گسترده بینجامد.

سرچشمه گرفتن از زردکوه بختیاری و تقویت شدن در مسیر، زاینده رود را به رودی بدل کرد که یک تنه می توانست اصفهان را به قطبی برای جذابیت در ایران بدل کند. زاینده بودن این رود اما بلای جانش شد. پروژه های انتقال آب به یزد، ایجاد صنایع بسیار پرمصرف در کنار افزایش جمعیت و نیاز روزافزون به آب در بخش کشاورزی، نه تنها زاینده بودن زاینده رود را از میان برد که موجب شد زاینده رود در شهر اصفهان خشک و به تبع، گاوخونی از تالابی که بود به یک باتلاق بدل شود.

توهم وجود آب تمام نشدنی در زاینده رود، به اتفاقات مخربی دامن زد. جدا از ایجاد کارخانه ها و صنایعی که مصرف آب در آن ها بسیار بالاتر از توان زاینده رود بود، این توهم به تغییر الگوی کشت در استان اصفهان نیز بدل شد. به این ترتیب که در غرب این استان شالیکاری رونق گرفت و در استان چهارمحال و بختیاری باغات به شدت گسترده شدند. هنگامی که صنایع در اطراف زاینده رود گسترش یافتند، جمعیت زیادی بابت اشتغال در این صنایع به فلات مرکزی ایران هجوم آوردند. این اما تمام بلایی نبود که بر سر زاینده رود آمد، طرح های انتقال آب به عنوان مخرب ترین پروژه ها به زودی به بهره برداری رسیدند.

«هومان خاکپور»، دیده بان طبیعت بختیاری در گفت و گو با CHN در این باره می گوید: «توهم بی مرگی زاینده رود به این ها محدود نشد، بلکه طرح های انتقال آب یکی پس از دیگری تایید شدند بی آن که هیچ ارزیابی و مجوز زیست محیطی برای آن ها وجود داشته باشد.»

نخستین انتقال آب به استان یزد با تونل گلاب یک صورت گرفت. تونل گلاب بعد از سد زاینده رود ساخته شد. از این تونل در هر ثانیه ۱٫۷ مترمکعب آب عبور می کند. پیش از این گفته شده بود که این انتقال بابت تامین آب شرب در استان یزد است اما پس از چندی گسترش صنایع با نیاز آبی بالا در استان یزد نشان داد که این آب در جایی غیر از مصرف شرب نیز استفاده می شود.

این انتقال در هر حال ناآرامی هایی به دنبال داشت. خاکپور در این باره می گوید: «احداث این تونل به هیچ عنوان ارزیابی زیست محیطی و مجوز ساخت از سازمان محیط زیست نداشت و تنها زمانی که مردم محلی متوجه آن شدند، مورد توجه قرار گرفت.»

به گفته خاکپور، اعتراض مردم اصفهان به این پروژه انتقال آب به حدی شدید بود که به شکسته شدن لوله های انتقال آب و ناآرامی های اجتماعی منجر شد.

ادامه مصایب با ساخت تونل گلاب ۲

این اما تمام ماجرا نیست و گویا مصایب زاینده رود ادامه دارد. اتفاقی که در حال انجام است و به واقع می تواند تمام کشاورزی و معیشت مردم در غرب استان اصفهان را مختل کند، پروژه انتقال آب از طریق تونل گلاب ۲ است.

خاکپور در مورد تونل گلاب ۲ و پیامدهای ساخت آن می گوید: «احداث تونل گلاب ۲ با دبی ۲۲ مترمکعب بر ثانیه، به این معناست که ۹۰ درصد از آب زاینده رود از این تونل خارج می شود.» این در حالی است که کل آورد زاینده رود در روزهای پرآبی، ۴۰ و در روزهای کم آبی، ۲۴ مترمکعب بر ثانیه است.

او با انتقاد شدید از این پروژه می گوید که این تونل نه برای انتقال آب که برای انحراف آب ساخته شده است و به طور خاص باغداری در استان چهارمحال و بختیاری را مختل می کند: «اگر بپذیریم که تونل گلاب ۱ برای تامین آب شرب مردم یزد ساخته شده است، تونل گلاب ۲ هیچ توجیهی ندارد و صرفا معیشت مردم در استان های اصفهان و چهارمحال و بختیاری را نابود می کند.»

بر اساس آن چه در تونل گلاب یک دیده شده، خاکپور معتقد است که بهره برداری از تونل گلاب ۲ به اعتراض های اجتماعی بسیار گسترده تر و خطرناک تر از آن چه در گلاب یک دیده شد، منجر می شود.