تاریخ انتشار : چهارشنبه ۱۰ اردیبهشت ۱۳۹۳ زمان انتشار : ۱۸:۵۵

شهروندان:
سازمان حفاظت محیط زیست در پاسخ به برخی اظهار نظرها و نامه های سرگشاده منتشر شده نسبت به فعالیت های سازمان در مورد بنزین اعلام کرد: بنزین پتروشیمی آلوده است و بنزن و هیدروکربن های حلقوی سرطان زا است.

به گزارش ایرنا از پایگاه اطلاع رسانی سازمان حفاظت محیط زیست، تصمیم دولت یازدهم برای حذف بنزین پتروشیمی و همکاری وزارت نفت در جهت ارتقای استانداردهای سوخت گامی مثبت و موثر برای ارتقای کیفیت هوا و کاهش بیماری ها و هزینه های تحمیل شده به مردم در سال های گذشته است.

چنانچه هموطنان اطلاع دارند، دولت دهم برای خنثی کردن تحریم ها و تامین بنزین مورد نیاز کشور در حرکتی ضربتی و بدون برنامه ریزی بلند مدت اقدام به تولید بنزین پتروشیمی کرد از این رو سازمان در پاسخ به برخی اظهار نظرها مطالبی را منتشر کرده است.

با مراجعه به منابع اطلاعاتی نظیر کتاب های مرجع مرتبط با صنایع نفت و گاز و پتروشیمی به راحتی قابل درک است که صنایع پتروشیمی حلال های بنزن، اولئون و زایلن تولید می کنند. این ترکیبات بعضا خواص احتراقی بهتری نسبت به بنزین تولیدی پالایشگاه ها دارند اما سرطان زایی آنها اثبات شده است لذا در هیچ نقطه ای از دنیا از حلال های تولیدی پتروشیمی به دلیل سرطان زا بودن به عنوان سوخت استفاده نمی کنند. همچنین در داخل کشور نیز هیچ کدام از موسسات علمی مرتبط نفت و گاز و پتروشیمی چنین راه میان بری را توصیه نمی کنند.

در ترکیب بنزین استاندارد یورو ۴ که مورد نظر سازمان حفاظت محیط زیست بوده، میزان بنزن یک درصد و میزان ترکیبات آروماتیک ۳۵ درصد است در حالی که در بنزین پتروشیمی، بنزن و آروماتیک ها بخش اصلی ترکیب بنزین را تشکیل می دهند و میزان آن بسیار فراتر از استانداردهای مورد نظر است، بر اساس نمونه های مستقیم برداشت شده از واحد های توزیع بنزین شهر تهران و آنالیزهای انجام شده در کشور آلمان میزان آروماتیک ها در بنزین پتروشیمی ۶/۴۸ درصد گزارش شده است.

به استناد نمونه برداری انجام شده در مرکز آزمایشگاهی سازمان محیط زیست نیز نتایج به دست آمده حاکی از بالا بودن میزان آروماتیک ها به مقدار ۶۳/۷۲ و میزان بنزن ۹۸/۶ در صد بوده است. مراکز دانشگاهی مستقلی نیز این آمار را تایید کرده اند.

بر اساس طبقه بندی آژانس تحقیقات سرطان (IARC) که در سال ۲۰۱۰ انجام شده بنزن در گروه مواد سرطان زا قرار داشته و در سایر مجامع علمی این امر نیز به اثبات رسیده است.

نتایج اندازه گیری هیدروکربن های خاص در سال های ۱۳۷۶ در تهران نشان می داد که غلظت آلاینده بنزن در حد استاندارد بوده است ضمن این که در آن سال ها مشکل اصلی هوای تهران آلاینده منواکسید کربن بود. در حال حاضر به دلیل اعمال استانداردهای محیط زیست سطح منواکسید کربن بسیار پایین تر از حد استاندارد است اما غلظت بنزن در بعضی نقاط تهران به بالاتر از ۱۰۰ برابر حد مجاز نیز می رسد در صورتی که حلال های صنعتی از چرخه اختلاط با بنزین حذف شود به جرات می توان اذعان کرد که مشکل هیدروکربن های سرطان زا می تواند در کشور برطرف شود.

پیشنهاد می شود مخالفان مطالب فوق جستجویی علمی درخصوص مضرات بنزن و سایر هیدروکربن های حلقوی سرطان زای تولیدی واحد های پتروشیمی داشته باشند و همچنین بررسی کنند چطور امکان دارد که واحدهای پتروشیمی کشور که همگی دارای حق امتیاز خاص تولید فرآیند (Lisence) هستند می توانند به جای تولید حلال های صنعتی، بنزین تولید کنند؟

با توجه به مستندات بالا، رعایت نکردن استانداردهای فنی و زیست محیطی استفاده از بنزین تولید شده در واحدهای پتروشیمی اثرات نامطلوبی بر سلامت شهروندان داشته است و می توان افزایش نرخ برخی از بیماری های صعب العلاج مانند سرطان را به این موضوع نسبت داد.

در پاسخ به این نکته که ˈ کیفیت بنزین پتروشیمی بهتر از برخی تولیدات پالایشگاه های قدیمی استˈ باید گفت این امر فقط در مورد عدد اکتان بالاتر بوده و این موضوع به قیمت آلایندگی بالای فرآورده مورد نظر تمام شده است.

در شرایط کنونی که آلودگی هوا سلامت شهروندان را به مخاطره انداخته و بخش گسترده ای از آن به کیفیت سوخت ارتباط دارد، لازم است به جای موضع گیری و دفاع غیرمنطقی از وضعیت غلط گذشته و بیان موضوعات غیر کارشناسی، با همت مضاعف در جهت ایجاد محیط زیست سالم تلاش کنیم.