مرتع مازوچال، گرفتار ویلاسازی
شهروندان:
مازوچال (مازیچال) در گذشتهای نه چندان دور مرتعی بکر و سرسبز در کلاردشت، پوشیده با گیاهان کمیاب و ارزشمند دارویی و سرشار از گونههایی متنوع از درختان افرا، راش، ممرز، بلوط و سرخدار مورد استفاده دامداران منطقه بوده است.
به گزارش ایران، به مرور زمان و در تقسیمات صورت گرفته، این مرتع سرسبز و زیبا به صورت پنهانی از کلاردشت جدا و ابتدا به بخش عباس آباد و سپس به بخش نشتای تنکابن ملحق شد. اما واقعیت امر این است که تنها راه دسترسی به مازوچال عبور از روستای طویدره کلاردشت است، بنابراین به نوعی در حیطه این شهرستان قرار گرفته است.
اما چه شد که این مرتع بکر و جنگل کمیاب در ارتفاعی چشمگیر از سطح دریا به مرور زمان به روستا تبدیل و دارای جمعیت شد، روستایی که در ۹ ماه از سال خالی از سکنه است!، دارای شورا و دهیاری شد و نیز مستثنیات ۲ تا ۳ هکتاری اشخاص، تبدیل به ۳۵ تا ۴۰ هکتار شده و سند مالکیت هم اعطا میشود، سؤالهایی است که برای پاسخ آنها با چند تن از مسئولان مرتبط و تعدادی از افراد مطلع بومی گفتوگو کردیم.
تجاوز افراد خاص به اراضی ملی
سید علی موسوی میرکلایی، مسئول اداره منابع طبیعی مکارود در این باره توضیح داد: «از دغدغههای جدی ما مرتع مازوچال است. اگرچه به لحاظ تقسیمات کشوری آن را ابتدا به بخشداری عباس آباد تنکابن و سپس به بخشداری نشتای تنکابن سپردند، اما حفاظت از جنگلهای آن بر عهده اداره کلاردشت است. جاده مواصلاتی آن نیز تنها از عباس آباد به کلاردشت و سپس از میان روستاهای مکارود واحد، اویجدان، تلوچال و نهایتاً طویدره عبور میکند. مازوچال در ارتفاع ۲ هزار متری سطح دریا با آب و هوایی کم نظیر، شرایط خوبی برای گردشگری دارد. اما هر جا که پای انسان به آن باز شد، تخریب آغاز میشود و مازوچال هم از این ماجرا در امان نیست.»
با بررسیهای تکمیلی مرتع مازوچال به مرور زمان تبدیل به روستا شد که این اتفاق به ناآگاهی مدیران وقت بر میگردد.
آرام آرام محل سکونت چند خانوار دامدار که تنها برای دامداری در چند ماه از سال به شکل فصلی آنجا اقامت داشتند جای خود را به ویلاهای رنگارنگی میدهد که رفته رفته به تعداد آنها و به تعداد سکنهها افزوده میشود. اینک بالای ۱۰۰ خانوار در این مرتع ویلا دارند و ما وظیفه خود میدانیم اجازه ندهیم ویلاهای جدید ساخته شود و درصدد حفظ وضع موجود هستیم. اطاله دادرسی در محاکم قضایی کار ما را دشوار میکند و خواهان رسیدگی ویژه به تخلفات صورت گرفته از سوی افراد سودجو و منفعت طلب برای ابطال سندهای مالکیت آنان هستیم که معلوم نیست با چه مجوزی صورت گرفته است.
مازوچال یک مرتع است
مجید یحیایی راد، رئیس اداره منابع طبیعی کلاردشت نیز در این خصوص به بیان مسائلی پرداخت و عنوان کرد: «از نظر ما، مازوچال یک مرتع است و عده کمی دامدار از قدیم در آن به دامداری مشغول بودند و تابستان را در مرتع میماندند. این عده مالک بخش مختصری مستثنیات شدند، اما این که امروز بخش بزرگی از این مرتع دارای مالک شده و افراد با سندهای مالکیت پیدا شدند را پیگیری کردیم و اینک پروندهها در محاکم قضایی در جریان است و اداره منابع طبیعی هم بدون حکم قطعی دادگاه نمیتواند کاری از پیش ببرد. تازمانی که سندهای مالکیت ابطال نشود، نمیتوان کار خاصی صورت داد و هم اینک نیز چند سند ابطال و مابقی در حال پیگیری است.»
جاده ساخته شده یک راه جنگلی است که از سال ۴۱ ساخت آن شروع شد، اگر در مازوچال قابلیت تردد وجود نداشته باشد، امکان امدادرسانی و اطفای حریق احتمالی میسر نیست، ضمن اینکه در فرایند جادهسازی هیچ درختی نباید قطع شود، چند روز پیش گزارشی داشتیم مبنی بر تعریض جاده که احتمال آسیب به درختان میرفت و ما بلافاصله پیگیری کردیم.
خروج مازوچال از حالت بکر
محمد معصومی، فرماندار کلاردشت نیز در این باره توضیح داد: «مازوچال در گذشته (دهه ۷۰) از توابع بخش کلاردشت محسوب میشد، اما به مرور به بخش عباس آباد شهرستان تنکابن و اینک نیز جزو بخش نشتای تنکابن محسوب میشود و تنها راه دسترسی به این مرتع سرسبز از روستای طویدره کلاردشت است. تا سال ۹۰ خالی از سکنه ولی از آن به بعد برایش سکنه لحاظ شده است.»
درخواست از استاندار
مردم کلاردشت هم در این خصوص با ارسال طوماری به استانداری مازندران که یک رونوشت از آن نیز به دادستانی کل کشور ارسال شده، خواستار کوتاه کردن دست افراد سودجو و متجاوز از مرتع سرسبز وجنگل بکر مازیچال شدند. دربخشهایی ازاین طومار آمده است: «آنچه امروز بیش از هرچیز موجب رنجش خاطر میشود، اقدامها و تحرکاتی است که اگر متوقف نشوند بیشک تخریب جنگل مازیچال (به عنوان گونهای بینظیر از جنگلهای بکر خزری) و همچنین مراتع بالادست آن(به عنوان منبعی ارزشمند از گیاهان کمیاب دارویی) را در پی خواهد داشت.»
دراین طومار همچنین آمده است: «کلاردشت از مناطق نمونه و بینظیر طبیعی و متعلق به همه مردم کشور است، که ۱۰۰ شهید سرفراز این شهرستان جان خود را در راه حفظ تمامیت ارضی ایران اسلامی و پاسداشت ارزشهای ملی و مذهبی تقدیم انقلاب کردهاند، بااین حال سکوت دردناک ما در برابر سودجوییهای متجاوزان به منابع طبیعی و ملی در زادگاه همین شهدای معزز جز شرمندگی در دنیا و عقوبت در آخرت چیز دیگری را به دنبال نخواهد داشت.»