سازمان‌های مردم نهاد در دولت گذشته فقط ابزار جلسه‌ها بودند/ پیشنهادات NGO ها درباره سکونتگاههای غیررسمی
شهروندان:
در نشستی که میان گروهی از اعضای انجمن‌های مردم نهاد با مدیرعامل و اعضای هیئت مدیره شرکت عمران و بهسازی شهری ایران برگزار شد اعضای انجمنها بر ضرورت برداشته شدن نگاه امنیتی و سیاسی از سازمان‌های مردم نهاد و بهره‌گیری از تجربیات آن‌ها در فعالیت‌های عمرانی و اجتماعی تاکید کردند.
به گزارش خبرنگار شهروندان، در این نشست که عصر دیروز، سه‌شنبه چهارم شهریور ماه در شرکت عمران و بهسازی شهری ایران برگزار شد، گروهی از اعضای انجمن‌های مردم نهاد با مدیرعامل و اعضای هیئت مدیره شرکت عمران و بهسازی شهری ایران درباره راه‌های تعامل بیشتر میان ارگان‌های دولتی و سازمان‌های مردم نهاد به گفت‌وگو پرداختند.
خجسته حسینی‌پور، موسس انجمن حامیان کودکان کار و خیابان با بیان این‌که سازمان‌های مردم نهاد همواره از دعوت ارگان‌های دولتی استقبال کرده‌اند گفت: در هشت سال گذشته این انجمنها همواره ابزار جلسه‌ها بودند اما صحبت‌های ما شنیده نمی‌شد و اهمیتی نداشت.
وی تاسیس پایگا‌ه‌های اجتماعی را در سکونتگاههای غیر رسمی برای ساماندهی به آن‌ها ضروری دانست و گفت: در سال‌های گذشته چنین فعالیت‌هایی از سوی سازمان‌های مختلف از جمله بهزیستی انجام شد که بسیار مفید بود.
سلامتی، عضو انجمن دفاع از قربانیان خشونت نیز بر لزوم همکاری بین بخشی تاکید کرد و گفت: در انجام چنین فعالیت‌هایی در برخی مواقع تداخل‌های کاری بین شهرداری و دولت به وجود می‌آید که مانع از انجام صحیح کار می‌شود.
ایزدی، معاون وزیر و مدیرعامل شرکت عمران شهر در پاسخ به این انتقاد گفت: ۳۳ دستگاه دولتی در فرآیند تصمیم‌گیری، تصمیم‌سازی و اقدام‌های اجرایی دخیل هستند و بدون تعامل میان آن‌ها پیشرفت کار ممکن نیست.
شمس بنیاد توسعه کارآفرینی زنان و جوانان، آسیب اصلی طرح‌های اجرایی در بافت‌های فرسوده و سکونتگاههای غیر رسمی را بی‌اعتمادی مردم به اجرای پروژه‌ها دانست و گفت: در گام نخست باید اعتمادسازی کنیم و بعد از اجرای آن‌ها نیز پایدار باشیم در غیر این صورت اگر پروژه‌ای را با موفقیت نیز به پایان برسانیم و آن را رها کنیم بعد از مدتی به فراموشی سپرده می‌شود.
عضو کمیسیون حقوق بشر اسلامی نیز در این جلسه بر ضرورت اعمال صحیح استانداردها توسط وزارت راه و شهرسازی تاکید کرد و گفت: در این صورت بسیاری از مشکلات کم‌رنگ می‌شود ضمن این‌که نگاه اجتماعی به مشکلات، آن‌ها را پیچیده‌تر و برطرف کردن‌شان را سخت‌تر می‌کند.
شعبانی، عضو کانون کیفیت و توسعه پایدار موضوع «تاب‌آوری» را در مسائل بهسازی سکونتگاههای غیر رسمی ضروری دانست و گفت: باید بر روی مسئله «تاب‌آوری» بیش از سایر موضوعات تمرکز کنیم و با بالا بردن کیفیت ساختمان‌ها آن را از حالت بحران خارج کنیم. سرپناه‌هایی که می‌سازیم نیز باید کوچک و ارزان باشد و شهروندانی که هدف فعالیت‌ها ما هستند اغلب به چنین خانه‌هایی نیاز دارند و داشتن خانه‌های بزرگ و گران در اولویت آن‌ها نیست.
مصطفایی، مدیر اجرایی موسسه مهر آفرین مسئولیت اجتماعی را مفهومی جدید در ایران دانست و گفت: سازمان‌ها می‌توانند جدا از موجودی اقتصادی جنبه‌های اجتماعی موضوع را نیز در نظر بگیرند. پروژه‌هایی که توسط دولت اجرا می‌شود اغلب فرسایشی می‌شوند و جذب سرمایه برای آن‌ها سخت می‌شود. ما مدت‌هاست توسعه را شروع کرده‌ایم اما جایی برای فرهنگ‌سازی، آموزش و شناسایی استعدادها نداریم.
اسلامی، عضو هیئت مدیره شرکت عمران و بهسازی شهری نیز حمایت جدی NGOها (سازمان‌های مردم نهاد) را پشتوانه خوبی برای سازمان‌های دولتی دانست و گفت: بخش حاکمیتی و دولتی برخی مواقع کار را به طور صحیح انجام نمی‌دهند و به همین دلیل به کمک سازمان‌های مردم نهاد نیاز دارند. ما نیاز داریم به ویژه در مبحث سکونتگاههای غیر رسمی از کمک این نهادها استفاده کنیم و به مقوله مسئولیت اجتماعی نیز در فعالیت‌های خود بیشتر بپردازیم.
ارشد، مددکار اجتماعی و عضو انجمن حمایت از حقوق کودکان، بر نگاه‌های متفاوتی که بر سازمان‌های مردم نهاد می‌شود اشاره کرد و گفت: روزی به ما با نگاه امنیتی نگریستند، روز دیگر با دید سیاسی ما را بررسی کردند و در مواقعی ما را عقب زدند. از آنجایی که سازمان‌های مردمی به فعالیت‌های مدنی مشغولند از مشکلات و مسائل جامعه آگاهی دارند و می‌توانند مسائل را واقعی و عینی ببینند و برای آن‌ها راهکار ارائه دهند اما در بسیاری از مواقع نادیده گرفته می‌شوند.
وی برطرف کردن معضلات سکونتگاههای غیر رسمی را فراتر از مسائل کالبدی دانست و گفت: باید راه حلی برای کودکی که بدون شناسنامه زندگی می‌کند و نمی‌تواند تحصیل کند بیابیم. نگاه به سکونتگاههای غیر رسمی همه‌جانبه و گسترده است و امیدواریم تعامل میان سازمان‌های دولتی و غیر دولتی تداوم داشته باشد.
