تاریخ انتشار : پنجشنبه ۱۷ مهر ۱۳۹۳ زمان انتشار : ۰۸:۴۵

شهروندان – سید حسن موسوی چلک:
شانزدهم مهرماه روز بزرگی است. نه از این بابت که این روز برای بزرگان است، بلکه برای این بزرگ است که این روز به نام بزرگ مردان فردا نامگذاری شده است.

یعنی روز جهانی کودک. با توجه به اینکه ۱۴ مهر ماه سال جاری مصادف با روز جهانی اسکان بشر بود و شعارشان را درباره مناطق نابسامان انتخاب کرده بودند لذا بر آن شدم تا یادداشت کوتاه امسال مربوط به روز جهانی کودک را با تمرکز بر این مناطق بنویسم. در ابتدا این روز را به همه کودکان ایران زمین و مدافعین حقوق آنان تبریک می گویم.

طبق آمار اعلام شده توسط رییس محترم سازمان زمین و مسکن وزارت راه و شهرسازی ۱۰ میلیون نفز از جمعیت کشور در این مناطق سکونت دارند. البته در آماری که توسط مدیر عامل محترم شرکت مادر تخصصی عمران و بهسازی شهری وزارت راه و شهرسازی در یک نشست که با حضور سازمان‌های غیر دولتی اعلام شده بود این آمار ۱۸ میلیون نفر بودند که بافت‌های تاریخی، روستاهایی که شهر شدند، سکونتگاه‌های غیررسمی و .. را شامل می شد. یکی از ویژگی‌های این مناطق نداشتن حداقل‌های خدمات اجتماعی فرهنگی، بهداشتی و آموزشی است.

یکی از گروه‌هایی که در معرض خطرند کودکان هستند، تاثیرپذیری آنان در این مناطق می‌تواند نگرانی‌های زیادی را ایجاد کند. گر چه کمتر به این نگرانی‌ها توجه شده است ولی به برخی از آنها اشاره می کنم:

- محرومیت از تحصیل یا تحصیل در شرایط بسیار سخت و با کمترین امکانات.

- سوء استفاده جنسی از کودکان.

- بهره کشی ازکودکان برای انجام کارهای سخت و طاقت فرسا و در محیط های ناایمن، غیربهداشتی و طولانی مدت و عدم یا ضعف نظارت برکار آنان.

- ابتلا به بیماری های مختلف پوستی، سوءتغدیه و …

- سوءاستفاده ازکودکان برای توزیع مواد مخدر و روانگردان

- گرایش کودکان به سوء مصرف موادمخدر و روانگردان.

- ترس مستمر از حضور در محیط های عمومی در این مناطق به دلیل نداشتن امنیت یا داشتن احساس عدم امنیت یا ترس از حضور در محیط‌ها یا فضاهای بی دفاع شهری که بستر لازم برای ارتکاب جرایم و بهره کشی از کودکان را فراهم می کند.

- بروز خشونت های مختلف نسبت به کودکان دراین مناطق.

با توجه به این که کودکان در اولویت اول آسیب پذیری در این مناطق نابسامان هستند انتظار می رود در برنامه ریزی های کشور صدای به حق این کودکان هم شنیده شود. صدایی که اگر شنیده نشود یا دیر شنیده شود ممکن است عواقب خطرناکی برای کشور داشته باشد.