تاریخ انتشار : چهارشنبه ۱۵ آبان ۱۳۹۲ زمان انتشار : ۱۰:۰۸

شهروندان – سیدشهاب‌الدین طباطبایی:
«نه ما خودمان را حق مطلق بدانیم و ‌طرف مقابل را باطل مطلق ‌و نه طرف مقابل خود را حق مطلق و ما را باطل مطلق بداند، بدانیم هرکدام حامل بخشی از حقیقتیم که می‌تواند همدیگر را تکمیل کرده و کشور را جلو ببرد.»

من این حرف را از او شنیدم، در جلسه‌ای که بی‌هیچ تعارف و خودسانسوری حرف دلم را زدم و او با صبر و حوصله شنید و با صراحت و آرامش پاسخ داد؛ همان روز که از ملاقات‌های مرتب با سیدمحمد خاتمی در زمان ریاست‌جمهوری‌اش و سعه‌صدر و متانت او گفت.

شش‌سال از آن روز می‌گذرد، از آن روز هر جا رسیدم از آن جلسه و آن حسن رفتار گفتم. شاید نقدهایی به او داشتم، شاید برخی روش‌ها و دیدگاه‌هایش را نمی‌پسندیدم، اما انصافش را ستودم و حق‌گویی‌اش را، همان‌گونه که سال‌های بعد از آن ملاقات نیز بر همان روش دیدمش.

آن روز که از جلسه هم‌اندیشی جوانان احزاب با مرحوم حبیب‌الله عسگراولادی برگشتم، به دوستان گفتم پای صحبت بزرگانی چون او چیزهای زیادی برای آموختن یافت می‌شود، حرف را روزی زدم که متهم به نزدیکی با اصولگرایان شدم، آن هم از جانب کسانی که مرامشان تندی بود، مثل این روزها که هنوز نان بعضی‌ها از هر دو طرف در تندی است.

هر آنچه در این چند سال گذشت و سخت، هنوز نتوانسته مرا ناامید کند، بخشی از امیدواری‌ام به آینده این کشور وجود انسان‌هایی منصف و شریف همانند اوست که اطمینان دارم دوستان جوانم در حزب موتلفه به شایستگی، پا جای پای او می‌گذارند. برایش علودرجات و رحمت از درگاه خداوند رحمان آرزو می‌کنم و برای دوستان خوبم در موتلفه اسلامی صبر. امید که انصاف و حق‌گویی مستدام باد.

انشاءالله