آپارتمان یا آوردگاه جنگ فرهنگها
شهروندان – هادی معیری‌نژاد:
آپارتمان به عنوان نوعی ساختمان که خانوارهای متفاوتی را در خود جای می دهد مانند هر پدیده دیگر مدرنی برای ما پدیده ای وارداتی است.
معمولا محصولات وارداتی اعم از معنوی و مادی همراه با خود الزاماتی را می آورند که این الزامات دربرخورد با فرهنگ مسلط جامعه گاهی باعث تضادهای اجتماعی می شود.
در سالیان اخیر رشد سریع جمعیت تهران،افزایش انبوه سازی و گرانی و نامرغوبی مصالح ، عرصه آپارتمان ها را به نمایشگاه تضادهای رفتاری و فرهنگی ما ایرانیان بدل کرده است.
تهران شهری چند فرهنگی است و در این بیست سال اخیر بسیار بیشتر از قبل هویت محلی و منطقه ای آن از داخل تهی شده و با بی هویتی و یا به عبارت بهتر هویت چند تکه مواجه شده است.
اکثر جمعیت آپارتمان نشین تهران که در مناطق حاشیه ای و گاه درون کالبد اصلی شهر و در مجتمع های پر واحدوکوچک واحد زندگی می کنند با خود حامل فرهنگ شهرستانی هستند که در آن اصلا آپارتمان نشینی بی معناست و لذا فرهنگ خانه داشتن و چار دیواری اختیاری ملکه ذهن اکثر آنان است.
در کشورهای غربی و بسیاری از کشورهای آسیایی نظیر ژاپن و چین و….زندگی جمعی و آپارتمان نشینی یک فرهنگ است و یک اروپایی یا مردم کشورهای کمونیستی سابق مدتهای مدیدی از اوایل قرن نوزدهم در آپارتمان، به شیوه نوین و امروزی آن که ما می شناسیم زندگی کرده اند.
این تجربه با خود، فرهنگ و از آن مهم تر قوانین ناپیدای شهروندی و سپس آپارتمان نشینی را به همراه می آورد.از طرف دیگر درمدل های شهر سازی نیز نیازهای فرهنگی ساکنان لحاظ شده تا این نیازها باعث تضاد بین ساکنان نشود .
به عنوان مثال تقریبا همه ما در آپارتمانهای خود از صدای بلند موسیقی و قیل و قال میهمانان در تولد یا جشن کوچک و بزرگ همسایگانمان رنج برده ایم و یا سر و صدای بازی کودکان در درون آپارتمان ها یا درون حیاط و پارکینگ و کوچه و غیره و ذالک بسیاری را آزرده است اما در مدل شهر سازی شهرهای پیشرفته اروپایی معمولا مکانی عمومی به نام لوکال برای همایش ها جشنها و شب نشینی ها دور از فضای آپارتمانی ومحوطه ای برای بازی بچه ها بسیار امن و تمیز و قابل توجه وجود دارد
در این اماکن کلیه فعالیتهایی که با استراحت ساکنین تضاد دارد اجرا می شود و هیچ کس مزاحم کسی نمی شود. این امکانات توام با تجانس فرهنگی افراد درون یک آپارتمان باعث می شود که آرامش حکمفرما در یک آپارتمان چندان فرقی با یک خانه شخصی نداشته باشد.
اما در تهران خودمان اکثر محلات که با پدیده کوبیدن و ساختن مواجهند با انبوه خریداران از هر نوع فرهنگ نیز روبه رویند کسانی که به دلایل مالی معمولا توان استفاده از فضای مناسب تعداد عائله خود را نیز ندارند . این موضوع به علاوه مصالح کم کیفیت و عدم دقت در عایق بندی صوتی خانه ها و بیماری بساز بفروشی در ساختمان سازی پایتخت باعث شده است که بسیاری از آپارتمانهای پایتخت که باید محلی برای آرامش خانوادگی افراد باشد به جبهه جنگ فرهنگها و رویکردهای غلط به زندگی جمعی باشد.
شهرداری متولی فرهنگ سازیست
در این میان شهرداری را باید متولی اصلی فرهنگ سازی در این زمینه دانست چاپ و توزیع گسترده جزوه ها و بروشورها باید و نباید های آپارتمان نشینی افزایش اختیارات حقوقی مسئول آپارتمان و الزام به وجود مدیریت در هر آپارتمانی که از تعداد مشخصی واحد بیشتر دارند از اقداماتیست که شهرداری به صورت کوتاه مدت در غرصه فرهنگ سازی می تواند انجام دهد چرا که در عرصه شهر سازی و آپارتمان سازی اصلا جایی برای این گونه بحثها نیست و موضوع افسار گسیخته تر آز آن است که در این بین درباره فضاها و نیاز به آرامش صحبت کرد.
