رییس فیلا باید یک ایرانی باشد
شهروندان:
کشتی متهم است. بسیاری این تصور را دارند که کشتی‌گیران جزو افراد تحصیل‌نکرده جامعه هستند و آمار جرم و بزه در بین ورزشکاران این رشته بیشتر از سایر ورزش‌هاست؛ اما این درست نیست و یک باور غلط است که با یک مثال ساده می‌توان نادرست بودنش را ثابت کرد.
در واقع می‌توان گفت یک متهم کشتی‌گیر است نه یک کشتی‌گیر متهم و مجرم!
وقتی یک مجرم و بزهکار به واسطه گوش شکسته، مدعی می‌شود که کشتی‌گیر است و ادعا دارد از خانواده کشتی است، نباید این موضوع را قبول کرد، چرا که کشتی و فرامین این ورزش کهن در نقطه مقابل جرم و جنایت قرار دارد، پس چطور یک کشتی‌گیر می‌تواند هم کشتی‌گیر باشد و هم خلافکار؟! آیا فرد مورد نظر یک مجرم نیست که تنها ادعای کشتی‌گیر بودن می‌کند؟!
ضمن اینکه نباید از آمار و ارقام نیز غافل شد و به این موضوع نیز توجه داشت که در اکثر خانواده‌های ایرانی بیشتر نفرات خانواده، هرچند دوره‌یی کوتاه به تمرین در ورزش کشتی، این ورزش ملی و میهنی پرداخته و به جامعه بزرگ کشتی پیوسته‌اند، حال چون از این جمعیت عظیم که تعدادش از دیگر رشته‌ها بیشتر است، چند مجرم و خلافکار بیرون آمده نباید کل کشتی را زیر سوال برد و همه را به یک چشم دید.
به عنوان مثال ورزشکاران را به دو گروه تقسیم می‌کنیم. گروه اول کشتی‌گیران و گروه دوم یکی دیگر از رشته‌های مدال‌آور. بی‌تردید جمعیت گروه نخست که کشتی‌گیران هستند چند برابر جمعیت گروه دوم است، حال برای فهم بهتر مثال گروه کشتی‌گیران را صد نفر می‌گیریم و گروه دوم را ده نفر.
در گروه نخست ده مجرم و خلافکار وجود دارد و در گروه دوم دو خلافکار. با توجه به تعداد نفرات حاضر در گروه، تعداد مجرم کدام گروه بیشتر است؟! بی‌تردید گروه دوم، چرا که از هر ۱۰ نفر دو نفر مجرم هستند و اگر تعداد گروه دوم به تعداد گروه کشتی‌گیران برسد و صد نفر شوند تعداد مجرمان گروه دوم به ۲۰ نفر می‌رسد، یعنی دو برابر مجرمان گروه اول که همان گروه کشتی است.
علاوه براین کشتی تختی و پوریای‌ولی داشته، چرا یک سری از افراد بدبین، توجهی به آنها ندارند؟ امروز روز، کشتی رسول خادم، امیرخادم، علیرضا رضایی، علیرضا حیدری، علیرضا دبیر و… که از قهرمانان شناخته شده و تحصیلکرده را در دل خود جای داده که در زمینه اخلاقی هم زبانزد خاص و عام هستند.
اگر توجه‌یی به آمار و ارقام داشته باشیم متوجه می‌شویم که این روزها کشتی‌گیران در کنار این ورزش سنگین، تحصیلات خود را دنبال می‌کنند و آمار تحصیلکرده‌های این ورزش بیشتر از تحصیلکرده‌های بسیاری از رشته‌هاست. پس نتیجه می‌گیرم کشتی و کشتی‌گیران متهم هستند؛ اما محکوم نیستند. باری، کشتی بیشتر از اینکه مجرم و بزهکار داشته باشد، قهرمان و افراد کاربلد تحویل این جامعه داده که هیچگاه کشتی را فراموش نمی‌کنند و همواره قلب‌شان برای این رشته ملی می‌تپد، حتی اگر در بالاترین و بهترین موقعیت‌ها باشند، حتی اگر وزیر و بالاتر از آن شوند.
دکتر ناصر صادقیان هم یکی از این افراد است، پزشکی حاذق که در دوران جوانی کشتی‌گیر بود و عناوینی را هم کسب کرده است. دکتر صادقیان که در سال‌های ابتدای ورود به دانشگاه، تحصیلات خود را در دانشکده پزشکی تبریز دنبال می‌کرد در مسابقات کشتی دانشگاهها قهرمان شد و به همراه کاروان ورزشی ایران به بازی‌های المپیک دانشجویان مسکو اعزام شد.
وی در ادامه دوره‌های بورد تخصصی جراحی عمومی و فوق‌تخصصی جراحی کودکان و نوجوانان را در دانشگاه علوم پزشکی شهید بهشتی تهران گذراند و نفر اول بورد فوق تخصصی جراحی کودکان شد. در سال ۱۳۶۷ استادیار و عضو هیات علمی شد و در سال ۱۳۷۳ تا ۷۴ دوره دیپلومای جراحی و ارولوژی کودکان را در بیمارستان کودکان Great Ormond Street دانشگاه لندن گذراند. سال ۷۴ به درجه دانشیاری ارتقا یافت.
صادقیان پنج سال رییس بخش اورژانس بیمارستان آیت‌الله طالقانی، دو سال معاون آموزشی منتخب اعضای هیات علمی و پنج سال رییس مرکز پزشکی و آموزشی درمانی آیت‌الله طالقانی بود. وی از سال ۱۳۸۲ به مدت هفت سال مدیرعامل و عضو هیات‌مدیره بیمارستان کسری تهران و دو سال رییس هیات‌مدیره این بیمارستان بود.
صادقیان سال ۸۵ به درجه استادی دانشگاه ارتقا یافت. ۴۷ مقاله در مجلات علمی داخلی و خارجی، ۸۸ سخنرانی علمی و گردانندگی یا عضویت در پانل‌های علمی در کنگره‌ها و همایش‌های داخلی و خارجی و ۴۱ پایان‌نامه حاصل سال‌های استادیاری، دانشیاری و استادی اوست.
دکتر ناصر صادقیان، عضو انجمن‌های علمی، جراحی کودکان ایران، آسیا و اروپا است و در انجمن ارولوژی کودکان آسیا نیز عضویت دارد. وی در آخرین انتخابات جامعه جراحان ایران در سال ۱۳۹۱ به عضویت هیات‌مدیره این انجمن انتخاب شد. در ادامه ماحصل گفت‌وگوی ما با این پزشک سرشناس و موفق که هنوز هم کشتی را دوست دارد و می‌گوید هر خدمتی از دستش برآید برای این رشته می‌کند را می‌خوانید.
- شما در تحصیلات و در زمینه پزشکی به موفقیت‌های بزرگی رسیده‌اید؛ اما به نظر می‌رسد که هنوز کشتی را دوست دارید.
من همیشه کشتی را دوست داشتم. کشتی گرفتن و کشتی دیدن حس خوبی در من ایجاد می‌کرده و می‌کند. کشتی برای من نوستالژی دارد.
- چطور شد که به کشتی روی آوردید و کشتی‌گیر شدید؟
کشتی ورزش بومی و ملی ما است و در تمام داستان‌های پهلوانی تاریخ ایران از این ورزش یاد شده است. در شاهنامه به کرات از کشتی و کشتی گرفتن سخن گفته شده و همین باعث شده تا کشتی بخشی از فرهنگ ما را تشکیل دهد، از همین رو ما هم مثل خیلی‌های دیگر به کشتی و کشتی گرفتن تمایل داشتیم. ضمن اینکه پدر من خود از پهلوانان پایتخت بود.
- پس با حضور چنین پدری فضای خانواده‌تان کاملا ورزشی بود ؟
پدرم رضا صادقیان نام داشت. او با بدن قوی و تنومند خود بسیاری از پهلوانان را در کشتی شکست داد. ما شش برادر بودیم که به کمک یکدیگر هم نمی‌توانستیم پدر را در اصطلاح بیندازیم. ما در منطقه طالقان زندگی می‌کردیم؛ اما از آنجایی که دایی‌های پدرم ساکن تهران بودند پدرم پیش آنها می‌رفت و چون آنها هم اهل گود و زورخانه بودند بین او و دیگر پهلوانان شهر کشتی می‌انداختند که پدرم شکست‌شان می‌داد.
پدرم گله‌دار و کشاورز بود و ما در کنار او فعالیت می‌کردیم، برای همین کشتی برای من از داخل خانواده شروع شد. سیزده‌بدر‌ها که در طالقان بین جوانان کشتی می‌انداختند تا پهلوان سال معرفی شود پدرم همه را شکست می‌داد تا به عنوان پهلوان سال معرفی شود. من هم که برای ادامه تحصیل در دبیرستان البرز تهران مشغول به درس خواندن بودم در مسابقات کشتی شرکت کردم و به موفقیت رسیدم و در ادامه کاپیتان تیم البرز شدم.
در ادامه که برای ادامه تحصیلات به دانشکده پزشکی تبریز رفت، آنجا باز به کشتی ادامه دادم و قهرمان مسابقات دانشگاهها شدم. آن زمان‌ها سطح مسابقات دانشگاهها بسیار بالا بود و افرادی چون موحد، فرح وشی، قربانی، فرهنگ دوست، فیلابی و… در این مسابقات به میدان می‌رفتند که همگی ملی‌پوش بودند. در ادامه و در مسابقاتی که در آن فرح‌وشی و قربانی هم حضور داشتند قهرمان شدم و به عضویت تیم اعزامی به بازی‌های دانشجویان جهان در مسکو که در سال ۱۳۵۲ برگزار شد، درآمد.
- پس در بازی‌های دانشجویان جهان کشتی گرفتید؟
نه من در این مسابقات کشتی نگرفتم اما به همراه تیم به مسکو رفتم.
- چرا کشتی نگرفتید؟ مگر شما به قهرمانی نرسیده و انتخاب نشده بودید؟
چرا اما من در اعتصاب و درگیری‌های دانشجویی دستم شکست و نمی‌توانستم کشتی بگیرم برای همین فرد دیگری که به یاد ندارم به جای من کشتی گرفت و من تنها این امکان را پیدا کردم که در کنار کاروان ایران به مسابقات اعزام شوم.
- محسن فرح‌وشی در آن مسابقات چه نتیجه‌یی کسب کرد؟
فرح‌وشی دوم شد و جالب اینکه چند هفته بعد و در مسابقات جهانی به قهرمانی رسید تا معلوم شود که سطح مسابقات دانشجویان چه اندازه بالا بود.
- شما بعد برای ادامه تحصیل به انگلیس رفتید؟
بعد از اینکه فوق تخصص خود را دریافت کردم برای اخذ مدرک دیپلومای جراحی و ارولوژی کودکان در بیمارستان کودکان Great Ormond Street دانشگاه لندن فعالیت خود را ادامه دادم.
- گویا در زمینه مربیگری هم فعالیت داشتید؟
من در ادامه کشتی فرنگی را در دانشگاه پزشکی تبریز تاسیس کردم و خود به عنوان مربی مشغول به کار شدم. بعد‌ها هم به عنوان معلم و استاد شاگردان زیادی را پرورش دادم که عده‌یی از آنها به موفقیت‌هایی هم رسیدند. تمام تلاش من این بود که ورزش را به صورت علمی آموزش دهم برای همین تحقیقات زیادی در این رابطه کردم و مقالات بسیاری در این زمینه نوشتم که خیلی از آنها در مجلات علمی و تحقیقاتی به خصوص مجله معتبر پژوهش به چاپ رسید.
اهمیت زیادی هم به اخلاق در ورزش می‌دادیم. تمام تلاش ما این بود که با تمرینات علمی و رعایت اخلاق تمرینات را آموزش دهیم. تمرینات به نحوی برنامه‌ریزی و هماهنگ شده بود که درصد آسیب دیدگی ورزشکاران به حداقل برسد و اگر هم کسی آسیب می‌دید طبق هماهنگی‌هایی که انجام شده بود در بیمارستانی که توافق کرده بودیم کارهای مداوا صورت می‌گرفت.
- چرا کشتی گرفتن یا مربیگری را ادامه ندادید؟
کشتی ورزش سنگینی است و اجازه نمی‌دهد که آدم به کارهای دیگرش رسیدگی کند. من تصمیم گرفتم درسم را تمام کنم و این در حالی بود که روش تمرینی علمی ما جواب داده بود و افرادی که سه سال پیش ما تمرین کرده بودند در برابر افرادی که ۱۵ سال تمرین داشتند به پیروزی می‌رسیدند.
- شما از روش علمی خود در ورزش می‌گویید و این در صورتی است که هنوز هم ورزش و رشته کشتی در ایران به آن شکل علمی که در دنیا دنبال می‌شود دنبال نمی‌شود.
کشتی ریشه در تاریخ ما دارد و از ابتدا با خانواده‌های ایرانی بوده است برای همین به همان روش سنتی و سینه به سینه به نسل‌های بعدی انتقال یافته و این در صورتی است که اگر به صورت علمی درآمده و آموزش داده شود راحت‌تر می‌توان به هدف رسید. بی‌تردید اگر ورزش و کشتی علمی شود دیگر به چند نام متکی نخواهیم بود و می‌توانیم از تمام سرمایه‌های خود بهره ببریم. روش‌های علمی درصد آسیب‌دیدگی را کاهش می‌دهد.
ما قهرمانی بزرگ‌تر از عبدالله موحد نداریم اما او نیز به دلیل تمرینات سنگین و بعضا اشتباه امروز با آرتروز مواجه است و این در حالی است که هدف اصلی از ورزش سلامتی است. با کار علمی می‌توان ضمن قهرمان شدن سلامت را هم حفظ کرد و مانع از آسیب‌دیدگی‌های غیرقابل برگشت شد و این جز با تحت نظر پزشکان بودن و انجام معاینات دوره‌یی روی ورزشکاران عملی نیست.
- اینکه شما پزشکی موفق هستید که کشتی‌گیر بوده باعث افتخار خانواده کشتی است و نشان می‌دهد کشتی‌گیران در زمینه‌های دیگر به خصوص علمی نیز می‌توانند پیشرفت کنند، البته این در حالی است که عده‌یی فکر می‌کنند کشتی‌گیران یا قهرمان هستند یا هیچ و دیگر اینکه تصورشان این است که آمار جرم و بزه در بین کشتی‌گیران زیاد است در حالی که خانواده کشتی افراد موفق زیادی از جمله خود شما دارد.
خانواده کشتی افراد موفق کم نداشته است؛ چه در گذشته و چه امروز. مهندس توفیق یکی از آنهاست. دکتر توکل هم سال‌ها عضو هیات پزشکی فدراسیون بین‌المللی بوده است. امروز هم افراد موفقی در کشتی داریم که در زمینه‌های مختلف به موفقیت رسیده‌اند. در کل هدف از کشتی و کشتی گرفتن تقویت جسم و روح برای خدمت به مردم است. به قول سعدی: «گرت از دست بر آید دهنی شیرین کن/ مردی آن نیست که مشتی بزنی بر دهنی».
- آیا اخبار کشتی را دنبال می‌کنید یا اگر فدراسیون از شما بخواهد در زمینه پزشکی و علمی به کشتی کمک می‌کنید؟
من خیلی سال است که در کشتی نیستم اما خب اخبار را دنبال می‌کنم و از پیروزی و شکست کشتی‌گیران کشورم شاد و غمگین می‌شوم. اگر هم کاری از دستم برآید خوشحال می‌شوم برای کشتی انجام دهم. به اعتقاد من رییس فدراسیون بین‌المللی یک ایرانی باید باشد چرا که کشتی متعلق به ما است و رییس بین‌المللی این رشته هم باید یک ایرانی باشد. من تحقیقات و مقالات بسیاری در خصوص ورزش و کشتی دارم و در رشته خود به درجه استادی یعنی اوج قله کاری که می‌کنم رسیده‌ام و اگر بتوانم بدم نمی‌آید تجربیات خود را به کشتی انتقال دهم.
وحید جعفری
اعتماد
