همگان و خویش را به تکریم جامعه خبرنگاران فرا می‌خوانم
شهروندان:
علی ربیعی وزیر تعاون، کار و رفاه اجتماعی در پیامی به مناسبت روز خبرنگار از جامعه خبرنگاران تجلیل کرد.
به گزارش ایرنا در این پیام آمده است: یاد می کنم از شهید صارمی که روز خبرنگار را به نام او نامگذاری کرده اند. آن روز را از یاد نمی برم وقتی خبر شهادتشان را شنیدم. روز تلخی بود…
در شرایطی که امکان پیگیری موضوع وجود نداشت. این وضعیت بر تلخی ماجرا افزوده بود. در همان سال جایزه قلم بلورین خود را برای بهترین سرمقاله به خانواده شان اهدا کردم تا شاید سپاس ناچیز از یک روزنامه نگار را ادا کرده باشم.
حال چرا باید روز خبرنگار داشته باشیم؟ چرا خبرنگاری و خبرنگاران از مهمات دنیای ما هستند؟ زیرا آدمیان همواره سودای توانستن داشته اند، سودای آنکه بتوانند بهتر، پاک تر، اخلاقی تر، محترمانه تر، آسوده تر، ایمن تر، زیباتر، مهربانانه تر و خلاق تر زندگی کنند. اما برای گذر به رؤیای «توانستن» باید واقعیت «دانستن» تحقق یابد و بی گمان امروز در دنیایی پیچیده، در کوران لحظاتی که هزاران رخداد را در بطن خود دارند، آن ها که شهروندان را به حق دانستن می رسانند، سهمی ستودنی در توانستن ایشان برای بهتر زندگی کردن دارند.
پیامبران، عالمان، معلمان و خبرنگاران همگی در اینکه سفره دانایی می گسترند و میوه توانایی می پرورند، شریک اند. همگی اخباری می دهند که قدرت تمیز و حسن داوری را در آدمیان می افزایند. همگی از هزار توها خبر می دهند و نوری به سوی مطلوب های مادی و معنوی می پاشند.
خبرنگاران در دنیای پیچیده امروز، وظیفه خبر دادن از هر چیزی را که ارزش دانستن داشته باشد برگزیده اند. وظیفه ای دشوار برگرفته اند، چرا که بسیاری دوست شان ندارند و سنگ پیش پای شان می نهند. شفافیتی که کردار حرفه ای و صادقانه خبرنگاران خلق می کند مطلوب همگان نیست. اقلیتی در این جهان، دانستن را حق همه نمی دانند. از این رو باید خبرنگاران را بزرگداشت و زحمت شان را ارج نهاد.
خبرنگاران، سرد و گرم، زشت و زیبای دنیای ما را ثبت می کنند. غریو شادی ها، غرور لحظه ها، زشتی کینه ها، خشونت گلوله ها، جاودانگی نیکی ها، جهالت تکفیرها و عقلانیت تدبیرها، همگی با متن ها و تصویرها که ایشان برای شهروندان دنیای ما ثبت و ضبط می کنند، به بخشی از آگاهی جمعی بدل می شوند. خبرنگاران در این راه سختی بسیار می کشند، گاه جان می بازند و گاه جاودانه می شوند. بدین سان است که شغل شان را در شمار سخت ترین حرفه ها به شمار آورده اند. هموار کردن راه دانایی به سوی توانایی، تاوانی به سنگینی تاریخ دارد.
خبرنگاران را برای همه مطلوب هایی که بر حرفه ای گری اخلاقی ایشان مترتب است، به استواری بر میثاق های حرفه ای و تعهد به خیر جمعی جامعه و به همین اندازه ابتدا خویش، همه همکارانم و جامعه را به پاس داشتن حرمت خبرنگار و قدرشناسی از ایشان فرامی خوانم.
بی گمان جامعه ای آزادتر، شفاف تر، پاک تر، اخلاقی تر، ایمن تر و خلاق تر خواهد زیست که خبرنگار در آن امنیت و حرمت داشته باشد.
تندی ها و تلخی های جامعه وقتی کاسته می شوند که خبرنگاری از کاستی ها، با تندی و تلخی پاسخ داده نشود. جامعه ای امنیت پایدار خواهد داشت که پایداری امنیت صاحبانقلم های تضمین شده باشد.
من به عنوان کسی که سال ها با خبرنگاران زیسته ام، شور و شوق ها، سختی ها، غم ها و شادی هایشان را لمس کرده ام، پیچیدگی های دنیای شان را کاویده ام و به نقش بی بدیل شان در تأثیرگذاری بر دنیای آگاهی یافته ام؛ روزشان را تبریک می گویم و برای شان شادکامی و موفقیت آرزومندم. بخشی از شادکامی همه ما به موفقیت ایشان گره خورده است. برای شان دنیایی آرزومندم که در آن قلم شان همواره تاثیرگذار و راهگشا باشد و با جسارت مرزهای اخلاق حرفه ای را مورد اهتمام قرار دهند چرا که مسیر دانایی به سوی مقصد توانایی را در چنین دنیایی می توان طی کرد.
