تاریخ انتشار : چهارشنبه ۱۱ اردیبهشت ۱۳۹۲ زمان انتشار : ۱۸:۴۷

شهروندان:
انبوهی از شاخه گل سرخ، سفید و ارغوانی را نمناک با قطره های آب و بوی عطری که از دور هم مشام را می نوازد، در دست دارد.

شور و اشتیاقی وصف ناشدنی دارد و در حالی که با صدای بلند به همه اعلام می کند ˈبیدار شوید، امروز عیدهˈ، با سرعت راهرو را می پیماید.

صورتش را با صابون شست و شو داده، با حوله ای بسیار نرم، صورت پر از چین و چروک این مادر مهربان اما کهنسال را خشک می کند.

موهای سپیدش را که لابه لای آنها چند تار موی مشکی هم به چشم می خورد را با ظرافت بسیار خاص، شانه می کند.

روسری سفید رنگ که مملو از گل های قرمز است را از جعبه کادو در آورده و آرام آرام با کمک این مادر کهنسال، بر سرش می اندازد.

لبخندی شیرین و مملو از رضایت بر لبان پیرزن نقش بسته، لبانش تکان می خورد، گویی می خواهد صحبت کند اما کلماتی را زیر لب زمزمه می کند که چندان واضح نیست اما این زن جوان بلافاصله، پیشانی او را غرق در بوسه می کند.

دستان پیرزن را که رمق چندانی ندارد، نوازش می کند و کم کم او را از تخت پایین می آورد.

راه رفتن برای این مادر پیر بسیار دشوار است و با تکیه بر عصایش و گرفتن دستان این بانوی جوان، بر سر میز می نشیند.

این خانم، لقمه های بسیار کوچک را یکی یکی برای پیرزن آماده می کند و در دهانش می گذارد، چای را هم می ریزد و منتظر است تا کمی از گرمای آن کم شده تا این مادر بتواند آن را راحت بنوشد.

قطره های اشک از پلک های پیرزن جاری می شوند، انگار می خواهد واژه ای را ادا کند اما سرش را به نشانه تشکر تکان می دهد.

نگاه کردن تمام این صحنه ها، اگرچه من را حسرت به دل گذاشت اما لحظاتی به فکر فرورفتم که در روزگار امروز باز هم افرادی هستند که با همه دغدغه های خود، دقایقی را هم در کنار مادرشان بگذارنند.

در این هنگام، یکی از مادربزرگ های سالخورده ساکن در اتاق این مادر پیر در حالی که چشمانش بارانی شده بود، گفت: ای کاش فرزندان من هم مانند این دختر به یاد مادرشان بودند و هر روز به دیدنم می آمدند.

او که در این مکان به ˈمامان گلیˈمعروف است، ادامه می دهد: این دختر هر روز صبح اول وقت به این هم اتاقی ما سر می زند و به یاد ندارم که یک صبح را بدون شنیدن صدای او از خواب بلند شده باشیم.

وی می گوید: ˈکبریˈخانم قادر به حرف زدن نیست اما دخترش هر روز صبح در حین انجام دادن کارهای او، مدام با این مادر پیر صحبت می کند و می خندد.

وی افزود: اما حیف فرزندان من سال هاست که راهی دیار غربت شده اند و من صدایشان را گاهی اوقات تنها از پشت تلفن می شنوم.

با دختر کبری خانم در حالی که مشغول دادن شاخه گل ها به هم اتاقی های مادرش است هم کلام می شوم، می گوید: برخلاف تصور همه مادران سالخورده آسایشگاه کهریزک، من فرزند واقعی این خانم نیستم و من به خواست خودم و با عضویت در گروه بانوان نیکوکار، کارهای روزانه این مادر پیر و از کارافتاده را انجام می دهم.

مینو خانم ادامه داد: من ساکن رودهن هستم و هر روز صبح برای دیدن کبری خانم و برای کمک کردن به او به آسایشگاه می آیم.

وی گفت: وقتی دو ساله بودم، مادرم براثر تصادف درگذشت و نتوانستم از طعم واقعی مادر داشتن لذت ببرم.

وی که ۳۵ سال دارد، افزود: در نتیجه تصمیم گرفتم که با انتخاب یکی از بانوان سالخورده در آسایشگاه کهریزک، او را همانند مادر واقعی خود بدانم و تا روزی که نفس می کشد، در کنارش باشم.

وی گفت: آسایشگاه خیریه کهریزک، تعدادی از زنان خیر و نیکوکار را در قالب گروه بانوان نیکوکار تاسیس کرده و این افراد به شکل داوطلبانه و بدون دریافت هیچگونه دستمزدی، خالصانه و عاشقانه، بخش هایی از کارهای این مادران پیر اما سرشار از برکت را انجام می دهند.

وی با بیان اینکه همسرˈکبری خانمˈ از دنیا رفته است، گفت: فرزندان او ایران نیستند اما همیشه چشم انتظار است و امروز هم روز مادر است و به همین خاطر من از صبح زود به آسایشگاه آمده ام تا لحظاتی خاطره انگیز را برای مادرم، ترسیم کنم.

او بعد از صحبت با من، یکصدا فریاد می زند امروز روز مادره، روزتان مبارک.

موجی از هیاهو و شادی در اتاق های آسایشگاه به راه می افتد، اما کمی بعد قطره های اشک، پنهای صورت همه مادران را فرامی گیرد و گویی برگ دیگری از فصل دلتنگی هایشان و جای خالی فرزندانشان ورق می خورد اما همه آنها مینو را در آغوش می گیرند.

آری، این قصه روایتگر گوشه هایی از خودگذشتگی، ایثار و مهربانی بانوانی است که با همه وجود شریک غم و شادی مادرانی شده اند که سال هاست آسایشگاه خیریه کهریزک را به خواسته یا ناخواسته به عنوان خانه ابدی خود انتخاب کرده اند.

آنها حتی در روزی که متعلق به مقام ارزشمند مادر است همگام با اشک های مادرانه این افراد در روز ضیافت مادرهمگام شده اند.

آسایشگاه خیریه کهریزک اکنون سه هزار بانوی نیکوکار را به عضویت خود درآورده است.

۱۱ اردیبهشت ماه مصادف با سالروز ولادت حضرت فاطمه زهرا(س) روز زن وگرامیداشت مقام شامخ، مادر نامگذاری شده است.

حنانه زاکانی – ایرنا