زنان و امیدی دوباره
شهروندان:
ضرورت ایجاد تشکیلات خاص در ساختار حکومت ها برای بهبود وضعیت زنان از آنجایی ناشی می شود که براساس شاخص های توسعه انسانی، وضعیت زنان و مردان در یک شرایط متعادل و عادلانه یی قرار ندارد.
مراجعه به آمار مربوط به شاخص های آموزشی، اقتصادی، بهداشتی، مشارکت های اجتماعی و سیاسی حاکی از ایجاد فاصله بین زنان و مردان در اکثر جوامع است. علت وجود این فاصله و شکاف جنسیتی در جوامع مختلف متفاوت است. اما عامل مشترک در اکثر جوامع، نگرش فرهنگی یا به تعبیری نگاه مردسالارانه در برنامه ریزی های توسعه است.
از آنجایی که عوامل قدرت شامل اطلاعات و منابع اقتصادی و ارتباطات، اکثرا در اختیار مردان جامعه قرار دارد و از طرفی دیگر، بی توجهی که نسبت به نیازها و تفاوت های موجود بین زنان و مردان ساری و جاری است، در نگرش مدیران و برنامه ریزان کشور، باعث تشدید یا تقویت این فاصله بین زنان و مردان شده است. مدت هاست که در نظام های برنامه ریزی توجه به ایجاد یک تشکیلات برای در نظر گرفتن این تفاوت ها و پر کردن این فاصله ها در ساختارهای حکومتی، مشاهده می شود و همچنین در مجامع و اسناد بین المللی این موضوع مدنظر سیاستگذاران و برنامه ریزان قرار گرفته است.
قطعا در کشورهای گوناگون و فرهنگ های متفاوت و براساس ارزش های حاکم در هر جامعه، این برنامه ریزی ها تنظیم و طراحی می شود. در کشور ما نیز بعد از گذشت ۱۰ سال از پیروزی انقلاب اسلامی ایران، نخستین نهاد سیاستگذار و برنامه ریز درباره مسائل اجتماعی و فرهنگی زنان تحت عنوان «شورای فرهنگی و اجتماعی زنان» در شورای عالی انقلاب فرهنگی در سال ۱۳۶۷ تشکیل شد.
در این فرصت محدود کار ارزیابی عملکرد این تشکیلات یا تشکیلاتی که به تبع این نهاد به وجود آمد، وجود ندارد اما طی سالیان مختلف در ساختار حاکمیتی تشکل های گوناگونی تحت عنوان دفتر امور زنان در قوه مجریه که در حال حاضر به معاونت امور زنان تغییر نام پیدا کرده، فراکسیون زنان در مجلس شورای اسلامی، دفتر امور زنان در قوه قضاییه، کارگروه زنان و جوانان در استانداری ها و اداره کل امور زنان در وزارتخانه های آموزش و پرورش و کشور به وجود آمد که تلاش همه آنها در راستای بهبود وضعیت زنان یا ارتقای وضعیت آنها خلاصه می شد.
البته خدمات و تلاش های پیشینیان در این زمینه مغتنم و مورد امتنان است. اما لازم به ذکر است که بهبود وضعیت زنان و اصلاح نگرش جنسیتی در برنامه ریزی های مربوط به زنان باید توسط همه دستگاه ها و نهادهای اجرایی و تقنینی و قضایی صورت بگیرد و رسالت و وظیفه اصلی معاونت امور زنان و نقش و ماموریت اساسی این تشکیلات، برنامه ریزی، نظارت، ارزیابی و یک نظارت راهبردی بر فعالیت های سایر دستگاه هاست. اینکه برخی به طنز و کنایه تصور می کردند که واحدهای مربوط به امور زنان قصد جداسازی یا تفکیک جنسیتی در برنامه ریزی را دارند امری عبث و اشتباه است.
بنابراین تاکید داریم که معاونت امور زنان ریاست جمهوری، آنچنان که توسط معاون فهیم و فاضل و ارزشمند این دستگاه، خانم شهیندخت مولاوردی تاکید شده، نقش نظارت راهبردی بر فعالیت سایر بخش های قوه مجریه را دارد. کار این دستگاه از جنس برنامه ریزی است، نه صرفا اجرا و نه صرفا کار حقوقی و اقتصادی و اجتماعی. در عین حال توجه به همه حوزه های مربوط به زنان یعنی حوزه مسائل حقوقی، اجتماعی، اقتصادی، فرهنگی، آموزشی، سلامت و بهداشت باید در مجموعه کار این تشکیلات قرار بگیرد. انتخاب فردی صاحب نظر و اندیشمند در حوزه زنان که خود دارای تالیفات متعدد اعم از کتاب و مقاله و یادداشت های گوناگون در حوزه زنان است و هم دارای تجربه عملی و فعال در این حوزه و به لحاظ دانش علمی نیز از توانمندی لازم برخوردارند..
و بدون داشتن انتصابات خانوادگی یا نسبت خانوادگی با افراد و اشخاص صرفا بر اساس کار کارشناسی و طی مدارج تجربی در سطوح مختلف از کارشناسی و کارشناسی ارشد، امروزه بر مسند معاونت رییس جمهور تکیه زده اند، نشان دهنده ایجاد فضای مناسب برای رشد و پرورش نیروی انسانی مطلوب ،متخصص و متعهد است که از این جهت نیز به حسن انتخاب دکتر روحانی تبریک می گوییم.
زهرا شجاعی – روزنامه اعتماد
