تاریخ انتشار : پنجشنبه ۲۹ اسفند ۱۳۹۲ زمان انتشار : ۱۹:۱۱

شهروندان:
راستش را بخواهید چند سالی است که دوست داشتم در شب سال نو چنین مطلبی بنویسم و منتشر کنم، اما دلم نمی‌آمد در چنین ساعاتی از سال و در آستانه عید از این قبیل حرف‌ها بنویسم. تا این‌که چند روز پیش آمار تکاندهنده‌ای از سوی سازمان پزشکی قانونی منتشر شد که احساس کردم این مطلب را بالاخره باید بنویسم.

خبر این بود که در پنج سال گذشته فقط در ۱۳ روز آغازین سال نو، حدود ۶۳۵۷ نفر از مردم کشورمان در تصادفات رانندگی جاده‌ای کشته شده اند. می‌دانیم هر هواپیمای ایرباس از نوع A.330.200 بالغ بر ۲۵۳ مسافر حمل می‌کند. ۶۳۵۷ کشته معادل تلفات ناشی از سقوط ۲۵ هواپیمای ایرباس خواهد بود.

متوسط این تلفات برای هر نوروز حدود ۱۲۷۰ نفر است، یعنی معادل تلفات ناشی از سقوط پنج هواپیمای ایرباس در هر نوروز یا روزی حدود ۱۰۰ نفر کشته.

تصور کنید اگر در طول ۱۳ روز در یک کشور پنج هواپیمای مسافربری سقوط کنند ـ یعنی هر دو روز روز یک هواپیما ـ چه رکوردی در دنیا می‌شکند، اما با کشته‌های زمینی؟ چه عرض کنم!

این فقط آمار کشته‌هاست. آمار مجروحان و معلولان و تعداد کسانی که تا آخر عمر علیل و ناتوان روی صندلی چرخدار یا در بستر خواهند ماند جای خود را دارد. تعداد خانواده‌هایی هم که در اثر این تصادفات از نظر مادی و احساسی نابود می‌شوند، به کنار.

باور می‌کنید این روزها خیلی افراد پیدا می‌شوند که ترجیح می‌دهند در ایام نوروز در خانه بمانند و با همسر و فرزندانشان به سفر نروند. چرا؟ برای این که می‌ترسند. نگران هستند که مبادا راننده خام، بی‌احتیاط و کم تجربه‌ای در یک خطای رانندگی، هم خود را به کشتن بدهد و هم مسافران خودروهای دیگر را.

به اعتباری، کسانی که قصد سفر زمینی نوروزی دارند نمی‌دانند خودشان، همسرشان و فرزندانشان در پایان سفر سالم به خانه بر می‌گردند، یا نه.

موضوع را از زاویه تلخ دیگری هم می‌توان دید. آن این که حدود ۱۲۰۰ نفر از کسانی که در نوروز ۱۳۹۳ در لحظه سال تحویل در کنار خانواده و عزیزانشان سر سفره هفت سین می‌نشینند، سیزده‌به‌در همین سال را نخواهند دید و بسیاری بیشتر، سال آینده عزادار، مجروح، معلول و ناتوان، اصلا نای نشستن سر سفره هفت سین بعدی را نخواهند داشت.

حساب هزینه، وقت، گرفتاری، افسردگی، پاشیده شدن بنیان خانواده‌ها، وقت دادگاه‌ها، زندانی شدن راننده‌های مقصر، تعهدات دیه، هزینه‌های درمانی بعد از تصادف، دارو، پزشک، درمان و بسیاری موضوعات دیگر را هم حساب کنیم، به این نتیجه می‌رسیم که در ایام نوروز رانندگانی موجب بروز این همه خسارت ناخواسته می‌شوند که یا قانون را نمی‌دانند، یا آیین‌نامه رانندگی را بلد نیستند، یا نقص فنی اتوموبیلشان را قبل از سفر از بین نمی‌برند؛ یا همین چند روز پیش گواهینامه گرفته‌اند و آنقدر بی‌تجربه هستند که از خطرات جاده ای اطلاعی ندارند؛ یعنی نمی‌دانند رانندگی در بیایان بسیار متفاوت و دشوار‌تر از رانندگی در خیابان‌های پر ترافیک شهرهاست.

همین رانندگان خودسر و بی احتیاط با چنین سابقه‌ای، جاده‌ها را ناامن می‌کنند و هم جان خود و عزیزانشان را و هم دیگران را به خطر جدی می‌اندازند.

بد نیست آرزو کنیم که امسال با توصیه‌های شما خوانندگان عزیز این نوشته به اعضای خانواده و دوستانتان و به ویژه به فرزندان جوانتان، هیچیک از ۱۲۰۰ نفری که قرار است سیزده به در را نبینند، جزو خانواده و دوستان شما نباشند. از آن بالاتر خدا کند این رقم به کمترین حد ممکن برسد. طبعا تنها راه آن هم احتیاط و رانندگی در چارچوب آیین نامه‏ها و در قالب موازین فنی است. همین!

الهی که روز ۱۴ فروردین باز هم همدیگر را ببینیم.

اصلاً! ۱۰۰ سال به از این سال‌ها.

علی اکبر عبدالرشیدی

اطلاعات