منطق مماشات با همفکران
شهروندان:
اخیراً یکی از شاخصین اصولگرایان مجلس شورای اسلامی ضمن نقد عملکرد دولت سابق، اقدام به شمارش و بررسی هزینههایی کرد که از سوی احمدینژاد بر جریان اصولگرایی کشور تحمیل شده است.
دکتر حدادعادل در گفتوگویی اعلام کرد که «دولت آقای احمدینژاد در چهار سال دوم خود، هزینههای بسیار بالایی را به نظام و کشور تحمیل کرد که همه این هزینهها و خسارتها به پای اصولگرایان نوشته شد.» وی در توجیه سکوت خود و دوستانش در مقابل این خسارتها، مدعی شده است که «در مقابل احمدینژاد امکان فریاد نداشتیم که مبادا اصلاحطلبان امتیاز بگیرند.»
این واقعیت را نمیتوان انکار کرد که اکثر نیروهای سیاسی در آغاز فعالیت خود، به قدرت به مثابه ابزار خدمت و اصلاح اجتماعی مینگرند و بعید است عناصری که انگیزه اعتقادی دارند، هدف خود را کسب و حفظ قدرت به هر قیمت معرفی کنند. آنان تأکید دارند که قدرت برای آنان اصالت ندارد و هدف نیست بلکه راهی برای گستردن فرصت خدمتگزاری است و بنابراین حاضر نیستند به هر قیمتی، به قدرت برسند و با هر روشی برای حفظ قدرت تلاش کنند.
آنان همچنین مدعی هستند که همه جریانهای سیاسی درون نظام را به مثابه نیروهای خودی تلقی میکنند و برای آنان، هویت صنفی حزبی مدنظر نیست. بارها از دهان سیاستمداران مدعی مکتب و دین شنیدهایم که اگر نیروی صالحی را در جبهه سیاسی رقیب هم بیابند، مورد حمایت قرار میدهند و در مقابل حاضر نیستند نیروهای ناتوان و ناکارآمد وابسته به حزب سیاسی خود را به مسئولیتی بگمارند و از او حمایت کنند.
این افراد از منظر تئوریک، امر به معروف و نهی از منکر را واجب میشمارند و وارد آوردن شلاق انتقاد بر اسب چموش قدرت را ضروری میدانند تا سوارکار، زمین نخورد و قدرت، از افراد صالح و شایسته، انسانهایی فاسد و قدرتطلب نسازد. آنان عدالت را در عرصه سیاسی، گزینش افراد مناسب برای مسئولیتهای مشخص فارغ از گرایشهای سیاسی آنان میدانند و این را ظلم به مردم و نظام میدانند که از عاشقان قدرتند و ناتوانان در اداره کشور.
جریانهای سیاسی معتقد به انقلاب و ارزشهای دینی، نظراً این گونه هستند اما در عمل متأسفانه بعضاً شاهد پیاده شدن این اصول در بین جناحهای مختلف سیاسی نیستیم. بسیاری از آنان، امر به معروف نسبت به همحزبیهای خود را کنار میگذارند در حالی که عیبجویی از دیگران را جایز میشمارند و… از همه مهمتر این که اقدامات خود را به بهانه حضور دشمن یا رقیب، توجیه میکنند.
علی شکوهی
ایران