هراس های کودکانه را بشناسید
بسیاری از کودکان در مواقع وحشت زدگی سراسیمه از خواب می پرند، از رختخواب بیرون می آیند و درمانده به این سو و آن سو می روند که از منظر علوم رفتاری به این عکس العمل ها، هراس شبانه یا وحشت زدگی در خواب می گویند.
دکتر علی سلیمانی روانشناس در این خصوص اظهار کرد: این نوع اختلال در حالی رخ می دهد که کودک به شکل طبیعی به خواب رفته است اما پس از یک مرحله کوتاه خواب، در رختخواب می نشیند و در حالی که چشمانی باز و صورتی رنگ پریده دارد و عرق کرده است، در یک حالت منگی روانی به سر می برد و معمولاً بیدار کردن او در این حالت مشکل است.
وی افزود: شماری از کودکان در موقع وحشت زدگی به حالت سراسیمگی از رختخواب خارج می شوند و درمانده به این سو و آن سو می روند، به اشیا و اشخاص چنگ می زنند و فکر می کنند دزد یا سگی در اتاق است و می خواهد او را بیرون کند و با فریاد کمک می طلبند.
این روانشناس خاطرنشان کرد: کودک، وجود والدین را در اتاق خود می فهمد اما تصور می کند آنها هم جزو رویای او هستند و امکان دارد والدینش را با افراد دیگر اشتباه گرفته باشد و با آنچه در خواب می بیند در هم مخلوط کند.
سلیمانی تصریح کرد: کودک در طول مدت وحشت زدگی، در خواب است و آنچه را اتفاق افتاده به دست فراموشی می سپارد و از وقوع آن بی خبر است و نمی تواند درباره آن توضیح دهد. وی با اشاره به اینکه این عارضه بین سه تا هشت سالگی اتفاق می افتد، گفت: در حالت وحشت توهم بینایی شایع است و کودک درباره چیزهای ترسناکی که در خواب دیده است هذیان می گوید، به عبارت دیگر تیرگی شعور و نا آگاهی به دنیای خارج وجود دارد.
این روانشناس ادامه داد: حمله را با آرام کردن کودک و اطمینان دادن به او نمی توان از بین برد، در این مواقع والدین باید وی را نگه دارند تا زمانی که کنترل خود را به دست آورد. دکتر سلیمانی با اشاره به اینکه این نوع هراس ممکن است حدود ۱۵ تا ۲۰ دقیقه طول بکشد، افزود: کودک پس از نیم ساعت دوباره به خواب می رود و نسبت به این ترس دچار فراموشی کامل می شود ضمن اینکه در این اختلال ابتدا احساس ترس در طول خواب عارض می شود سپس کودک نسبت به آن واکنش نشان می دهد.
وی دلیل اینکه اکثر متخصصان، ترس های شبانه کودکان را نوعی علامت مرضی می دانند، گفت: در عده ای از کودکان این اختلال زاییده ضایعاتی است که در پرده های مغزی به وجود آمده یا در صورت بروز سردردهای مزمن به وجود آمده اند . وی افزود: گاهی نیز بیماری عفونی یا مسمومیت کلی بدن که با بیماری سینه پهلوی شدید یا با تب تند همراه است باعث وحشت شبانه به صورت نوعی هذیان می شود که این وحشت زدگی نوعی از صرع روانی حرکتی یا واکنش عصبی نسبت به یک منازعه است.
دکتر علی سلیمانی در پایان تصریح کرد: تعارضات عاطفی و ناکامی های کودکان و شنیدن افسانه و داستان ممکن است پایه اساسی وحشت زدگی باشد از این رو در باره درمان این عارضه با توجه به این مطلب که درمان باید با توجه به علت بیماری انجام شود در خصوص حالات عصبی و هیجان پذیری، دارودرمانی موثر است اما در مورد تعارضات و ناکامی ها از روان درمانی یا روانکاوی استفاده می شود.
منبع: روزنامه ایران
