بی‌تفاوتی و آفت‌های آن برای منافع ملی
شهروندان – رضا کهولی*:
بررسی مسیر توسعه اقتصادی و اجتماعی در کشورهای توسعه یافته این درس را به ما می‌آموزد که حرکت در این مسیر بیشتر از آنکه نیازمند اقدامات معجزه‌گونه و یک شبه باشد؛ نیازمند حرکت همه جانبه و مداوم دولت‌ها و ملت‌ها است.
از طرفی در زمان حرکت به سمت توسعه یافتگی؛ به سبب تلاش همراهانه و همدلانه مردمان و دولتمردان این کشورها، سرمایه‌های اجتماعی به عنوان کلیدی‌ترین رکن توسعه اجتماعی افزایش یافته و موجب می‌شود دایره منافع شخصی مردم و دولت‌ها کوچک تر شده و همه برای به دست آوردن منافع ملی در این مسیر تلاش کنند.
در چنین فضایی است که کار داوطلبانه مردم یک کشور برای بهبود کیفیت زندگی امری مقدس و مهم تلقی شده و نماد مسوولیت‌پذیری مردمان آن سرزمین محسوب می‌شود. بر‌خلاف ما ایرانیان مردمان این کشورها برای انجام فعالیت‌های داوطلبانه لازم نیست منتظر سیل و زلزله باشند و گام‌های کوچک خود را در مسیر توسعه کشورشان به شکل منظم برمی‌دارند.
با وجود آنکه کار داوطلبانه در کشور ما به دلایل ریشه‌های مذهبی سابقه‌ای طولانی دارد اما در سال‌های اخیر با وضعیت بد اقتصادی پیش آمده برای مردم و کم‌شدن سرمایه‌های اجتماعی در جامعه ایرانی، اقداماتی از این دست کم‌رونق شده و منحصر به وقوع بلایای طبیعی شده است. اما چنانچه این کم رونقی در کار داوطلبانه ادامه یابد، می‌تواند شروعی بر گسترش بی‌تفاوتی مردم نسبت به توسعه کشور باشد. از این رو است که باید صاحبان قدرت و فکر قبل از بحرانی تر شدن این موضوع نسبت به چاره‌یابی و حل آن اقدامات لازم را انجام دهند.
مخصوصا در روزهایی که کشورمان پس از حضور حماسی مردم در انتخابات ۲۴ خرداد، یکی از حساس ترین لحظه‌های تاریخی را برای بازگشت به مسیر توسعه اقتصادی و اجتماعی می‌گذارند؛ اهمیت کار داوطلبانه و افزایش سرمایه‌های اجتماعی بیش از پیش نمایان می‌شود. در چنین روزهای مهمی لازم است تک تک مردم ایران همانند روزهای تلخ اما تاریخی زلزله بم و آذربایجان به صحنه بیایند و در کنار دولت برای ساختن ایران عزیز تلاش کنند. بیایید در روز جهانی کار داوطلبانه بدون هیاهو و در دل‌هایمان همه با هم پیمان ببندیم که در هر ماه کسری از زمان خود را برای بهبود زندگی هموطنانمان کنار بگذاریم. در این مسیر ما بیشتر از آنکه نیازمند قدم‌های بزرگ اما هر از گاهی باشیم، به اقدامات کوچک اما پایدار نیازمندیم، به طور مثال بیاید تصور کنیم که هر ماه به فرد دیگری موضوع جدیدی بیاموزیم، یا هر ماه برای پاکسازی محیط زیست کشور از زباله تلاش کنیم یا به فکر رفع مشکلات افراد معلول، سالخوردگان یا افراد بیمار باشیم. فکر نمی‌کنید در آن صورت کشور ما جای بهتری برای زیستن می‌شود؟
من یقین دارم ما ایرانیان اگر کمی تلاش و زحمت را چاشنی استعداد‌های خود کنیم ؛ به کمک هم می‌توانیم فصل جدیدی را برای کشورمان رقم بزنیم، به امید فردایی بهتر برای کشور با کار داوطلبانه ما ایرانی‌ها.
* دبیر انجمن نخبگان آذربایجان
دنیای اقتصاد
