تاریخ انتشار : چهارشنبه ۱۸ دی ۱۳۹۲ زمان انتشار : ۱۷:۲۳

شهروندان – میثم بصیرت:
درست در روزهایی که نباید ماسک های فیلتر دار ضد آلودگی هوا از صورت شهروندان نجیب این شهر کنار رود، در منطقه 15 تهران، شهرداری عملیات تجهیز کارگاه پروژه دو طبقه کردن بزرگراه بعثت را دنبال می کند.

پیشتر نیز قالیباف با شعار «مردم در صدر» و در حاشیه مراسم بهره برداری از پل طبقاتی صدر از دو طبقه کردن بزرگراه بعثت در آینده نزدیک خبر داده بود و حالا قرار است این پروژه را هم کلنگ بزند. تصمیمی که شاید در ظاهر به مذاق شورانشینان پایتخت خوش نیامد اما راهی هم برای جلوگیری از این اقدام فاقد توجیه صورت نگرفت.

باید دانست که مدل مدیریت شهری ایران، مدل شورا- مدیر شهر است. در این مدل، مدیر شهر(آنچه در ایران شهردار نامیده می شود) توسط شورا برای اداره امور اجرایی شهر انتخاب می شود. اساسا معنا ندارد که شهردار یک تنه برای شهر دوازه میلیونی تهران تصمیم بگیرد و در گوش هایش پنبه بگذارد تا صدای منتقدان را نشنود. پس فلسفه وجودی شورای شهر چیست؟ با این وضعیتی که جاری است ظاهرا شورانشینان، شهروندان و متخصصان قرار است یک حرف بزنند و آنسو، شهردار تهران، بر اساس تصمیم و نظر شخصی خود و مصالح تیم مدیریتی و حامیانش عمل کند. حالا که اینطور است و شهردار و یارانش به دنبال این هستند که به همه اثبات کنند می توانند یک تنه و بدون توجه به نظر متخصصین بر خلاف رویه های نظری و تجربی ملی و بین المللی بر خلاف مسیر آب شنا کند، شاید بتوان کلا شورای شهر تهران را تعطیل کرد.آخر این چه شورایی است که شهردارش نظرات و تصمیمات آن را بر نمی تابد،برای خودش معاونت تشکیل می دهد، به بودجه مصوب شورا آنگونه که باید پایبند نیست، اولویت های شهر را شخصا تعیین می کند، انتصاب مدیرانش را بدون توجه به معیارهای شایسته گزینی صورت می دهد و سرانجام به تشخیص خودش برنامه های مصوب توسعه شهر را زیر و رو می کند.

جایی شنیدم آقای شهردار در جلسه ای، شهرسازان را از بزرگترین دشمنان خود خوانده است. شواهد هم موید این شنیده است. وقتی ایشان هنوز برای معاونت شهرسازی و معماری تهران که بعد از خدمات بی سابقه و در عین حال بی قاعده معاون پیشینش – خالی از معاون شده است – معاونی انتخاب نمی کند و اداره امور شهرسازی و معماری کلانشهر تهران را بی متولی رها کرده است، می توان به این نکته رسید که توسعه پایدار شهری، آخرین اولویت اوست و در نتیجه آن، تنزل شدید کیفیت زندگی در شهر تهران است که سلامت و حیات شهروندان تهرانی را تهدید می کند. جای دیگری هم خواندیم که شهرداری تهران در جستجوی مدیریت یکپارچه محیط زیست در شهر تهران است. ایده بسیار خوب و نیازمند حمایتی است. اتفاقا در شهرهای کشورهای توسعه یافته هم نهادسازی در حوزه مدیریت محیط زیست محلی و یکپارچه سازی ابزارها، برنامه ها و منابع مدیریتی در این حوزه در دستور کار است و توفیقات خوبی نیز حاصل شده است که می تواند الگویی برای تهران باشد. ولی جای تاسف دارد که بگویم شهرداری تهران اساسا رویکرد زیست محیطی ندارد و این حوزه در اولویت هایش نیست.آنچه هم که در سالهای گذشته و در چارچوب ستاد محیط زیست و توسعه پایدار شهر تهران اتفاق می افتاد بر پایه نوآوری و تمایلات فردی مدیرانی بود که در این ستاد بودند و حالا به دولت کوچ کرده اند.

آقای رییس کمیسیون برنامه و بودجه شورا! شما از همه بیشتر مسئولید. یادتان هست در بدو ورود به شورای تهران چه سوداهایی در سر می پروراندید؟ آقای دکتر! قرار نیست که در مقابل این همه مدد و یاری که در این سالها از شهرداری تهران دریافت کرده اید سکوت کنید و انحرافات عملکردی شهردار محترم را کتمان و پنهان نمایید. قرار نیست از افزایش بی دلیل قیمت تمام شده پروژه های شاخص شهر تهران و به ویژه بزرگراه صدر سخنی بگویید؟ از وبلاگ شما نقل می کنم: « در نظرسنجی که از سوی شورای اسلامی شهر از شهروندان صورت گرفته ۹۷ درصد از شهروندان تهرانی اولویت اولشان آلودگی هوا و۹۳ درصد دیگر هم توسعه حمل و نقل عمومی بوده که از دیدگاه شورای شهر این دو موضوع بسیار به هم ارتباط دارد توسعه و گسترش مترو در اولویت برنامه ریزی ها برای توسعه حمل و نقل عمومی است چرا که مترو ناوگانی است که درصد آلایندگی آن صفر بوده و در زیر زمین مشغول فعالیت است». به راستی شما به غیر از اختصاص ۳۵ میلیارد تومان از متمم ۳۵۰۰ میلیارد تومانی بودجه تهران! چه کمکی در جهت تحقق این اولویت شهروندان تهران انجام داده اید؟ برای نجات شرایط بحرانی محیط زیست تهران چه کار ویژه ای در نظر دارید؟ تا کی قرار است خود را وامدار شهردار تهران بدانید و سکوت پیشه کنید؟

اعضا محترم شورای شهر تهران! شما مسئولید. در مقابل خانواده هزاران تهرانی که هر سال در اثر آلودگی هوا جان خود را از دست می دهند. شما مسئولید در مقابل مردمی که در این شهر عوارض می دهند تا راحت تر و بهتر زندگی کنند و در مقابل از شما نظارت بر هزینه کرد می خواهند. اما پنج سوال، که می توانید از شهردار تهران بپرسید. لابد جناب شهردار به شما پاسخ خواهد گفت و آرا ما شهروندان را پشتوانه طرح سوال شما می داند. اگر پاسخ ندادند خواهش می کنم تشکیلات عریض و طویل شورای شهر تهران را تعطیل کنید. آن زمان ما هم فکری برای خواسته هایمان می کنیم یا امیدهایمان را برای آسمان آبی تهران فراموش می نماییم. اما سوالات:

۱- شهرداری تهران چرا هیچ تصویر روشنی از هزینه های صورت گرفته در پروژه دو طبقه کردن پل صدر ارائه نمی کند؟ چرا حساب و کتاب این پروژه اینقدر طولانی شده است؟

۲- شهرداری تهران وعده داده بود که بیش از ۳۰درصد از ترافیک در بزرگراه صدر، بابایی، همت، چمران، مدرس و خیابان ولیعصر با افتتاح پل طبقاتی صدر کاهش می‌یابد. آیا این وعده محقق شده است که به دنبال پروژه مشابهی هستیم؟

۳- آیا شروع پروژه جدید دو طبقه کردن بزرگراه بعثت برای فعال نگاه داشتن کارخانه های تولید سگمنت پل صدر نیست؟ آیا نمی توان با تغییر فناوری و فرآیند، ظرفیت این کارخانه ها را جایی دیگر و مثلا در مترو تهران به کار گرفت؟

۴- آیا اثرات جانبی زیست محیطی، اقتصادی، ترافیکی و … پروژه صدر سنجش شده است و در زمینه رضایتمندی سکونتی در محلات مجاور پل پیمایشی صورت داده اید؟ آیا قرار است پروژه ای دیگر را بدون ارزیابی اثرات جانبی آغاز کنند؟

۵- در ابتدای پروژه و در پاسخ به منتفدین که گسترش حمل ونقل عمومی در شهر تهران را در اولویت می دانستند ادعا شد که در تراز صفر بزرگراه شهیدصدر، راه اندازی خطوط BRT پیش بینی شده است. این رویکرد به کجا انجامید و گمان نمی کنید که ما و شما فریب خورده ایم؟

۶- آیا پروژه ای که حدود یک سوم از بودجه یک ساله شهر تهران را به خود اختصاص داده ، هیچگاه بر پایه معیارهای مهندسی ارزش ، مورد سنجش و ارزیابی قرار گرفته است تا حتی اگر قرار نیست حرف شهرسازان ، حامیان محیط زیست و شهروندان دلسوز شنیده شود، لااقل ابعاد اجرایی پروژه های جدید با هزینه کمتر و اثربخشی و کارایی بیشتر جستجو شود؟

ما در انتظار پاسخ شما و شهردار تهران باقی می مانیم.

دبیر هیات موسس کارزار ملی دیده بان شهر و عضو هیات علمی دانشکده شهرسازی دانشگاه تهران