تاریخ انتشار : چهارشنبه ۲ بهمن ۱۳۹۲ زمان انتشار : ۱۱:۱۵

شهروندان – نعمت احمدی*:
«بادشدن تشک‌ها یک تا دو دقیقه زمان نیاز دارد.» این گفته مسوول روابط عمومی سازمان آتش‌نشانی است که به همین سادگی از کنار خبر پرت‌شدن دو کارگر زنی که از سر استیصال روز عید ولادت حضرت رسول و تعطیلی سر کار حاضر شده و با تاسف جان خود را از دست دادند، می‌گذرد.

حادثه آتش‌سوزی پاساژی در خیابان جمهوری تهران اگر در هر کشوری اتفاق می‌افتاد و منجر به کشته‌شدن دو انسان آن‌هم بر اثر قصور سازمان آتش‌نشانی می‌شد واکنش «بجای» جامعه را در پی می‌داشت. نمی‌دانم چه اتفاقی افتاده که نسبت به سرنوشت هموطنان بی‌تفاوت شده‌ایم؟ دو زن جوانی که روز ۲۹دی جان خود را در اثر سهل‌انگاری سازمان آتش‌نشانی از دست دادند می‌توانستند هم‌اکنون زنده باشند، اگر سازمان وابسته به شهرداری حداقل وظایف خود را انجام می‌داد.

در گزارش مفصل خبرگزاری ایلنا آمده است که نردبان سازمان آتش‌نشانی باز نشد، نردبان مدتی طول کشید تا باز شود، تشک مخصوص پریدن، همراه ماشین‌های آتش‌نشانی نبوده است، شلنگ فشار آب که برای خاموشی مورد استفاده قرار گرفته بود به‌جای پنجره‌ای که آب را به محل آتش‌سوزی هدایت کند با تاسف برابر عکس‌های باقی‌مانده از حادثه به یکی از زن‌هایی که خود را از ترس آتش آویزان نرده‌های ساختمان کرده بود برخورد می‌کند و او را به پایین پرت می‌کند.

هرچند مسوول روابط‌عمومی سازمان آتش‌نشانی مدعی است کشته‌شدگان به توصیه آتش‌نشانان توجه نکردند و خود را به پایین پرت کردند! چه پاسخی به این گفته می‌توان داد وقتی که در روز تعطیلی که خیابان خلوت است و می‌توان چندین ایستگاه را بسیج کرد، ابزار کافی به‌همراه نداشته باشند؟ وقتی تنها یک نردبان آن‌هم ناقص در آتش‌سوزی گسترده در پایتخت همه ابزار سازمان آتش‌نشانی است؟ وقتی هنوز از آب آن‌هم در طبقه پنجم یک ساختمان از خاموش‌کردن آتش استفاده می‌کنند و از دیگر وسایل مانند کف خبری نیست چه‌کسی پاسخگوست؟ وقتی جمع‌آوری دستفروشان مزاحم چهارراه‌ها و مترو، با مشکل مواجه است باید باور کنیم خاموش‌کردن آتش یک ساختمان هم به‌یقین از عهده مسوولان مربوطه برنمی‌آید.

پاسخگوی خانواده‌هایی که مجبورند حتی روز تعطیلی آن‌هم عید ولادت حضرت رسول(ص) با دریافت دستمزد اندکی کار کنند و مالیات درآمد ناچیز خود را بپردازند چه کسی است؟ مردم توقع دارند مسوولان حداقل وسایل ایمنی را برای آنان فراهم کنند. مجوز کار در ساختمان‌های بلندمرتبه را چه کسی صادر می‌کند؟ مسوولیت ایمن‌سازی کارگاه برعهده کیست؟ تهیه وسایل و ابزار ماشین‌های آتش‌نشانی را چه کسی باید تامین کند؟

وقتی شهرداری قادر است اتوبان دوطبقه به طول ۱۱کیلومتر احداث کند و این را جزو افتخارات خود بداند آیا نباید حداقل وسایل سازمان آتش‌نشانی را هم فراهم کند. خدای‌ناکرده اگر حادثه‌ای با وسعت بیشتر اتفاق بیفتد، در این شهر بی‌دروپیکر- که گویی فقط پرداخت عوارض در آن الزامی و اجباری است- چه برسر مردم و حادثه‌دیدگان خواهد افتاد؟

وقتی تنها برای کسب درآمد بیشتر ساختمان‌های بلندمرتبه به‌جای باغ و درخت در کوچه‌های تنگ‌وباریک سربرمی‌آورند و مبالغ میلیاردی برای صدور پروانه از مردم اخذ می‌شود آیا نباید حداقل وسایل ایمنی در اختیار سازمان‌های وابسته به شهرداری باشد؟

آتش‌سوزی ساختمانی در خیابان جمهوری تهران را باید به دو بخش تقسیم کرد: بخش اول که حادثه است و بر اثر سهل‌انگاری آتش‌سوزی به‌وقوع پیوسته است. به باور نگارنده بخش دوم که با قاطعیت می‌توان آن را اثبات کرد، دیگر حادثه نیست، «قتل» دو زن کارگر مظلومی است که تنها بر اثر سهل‌انگاری سازمان آتش‌نشانی از بین نرفتند بلکه به‌لحاظ عدم تامین وسایل اولیه آتش‌نشانی به‌وسیله شهرداری تهران، این اتفاق رخ داده است. اثبات این امر از نظر علم حقوق، ساده است.

*حقوقدان

شرق