مدیریت یکپارچه قفل مشکلات تهران را باز می کند
شهروندان:
اهمیت درآمدهای پایدار شهری، انتقال پایتخت، تعامل شورای چهارم با شهرداری تهران، استعفای برخی اعضا برای رفتن به دستگاه‌های دیگر و راهبرد نظارت شورای شهر بر عملکرد شهرداری از جمله پرسش‌هایی بودند که با «احمد حکیمی‌پور» عضو شورای شهر تهران در میان گذاشتیم.
- در حال حاضر رابطه شورا را با شهرداری چگونه ارزیابی می‌کنید؟
فعلاً که تعامل به نسبتاً مطلوبی بین دو نهاد برقرار است و فکر نمی‌کنم تا زمانی که قانون ملاک عمل قرار گیرد، مشکلی به وجود آید و این رابطه می‌تواند با قدرت و نتیجه بهتر برای شهر تهران ادامه پیدا کند.
- آیا این روند به همین گونه ادامه خواهد یافت؟
امیدواریم این رابطه با تعامل بیشتری ادامه پیدا کند و شهرداری و مدیریت آن قانون را ملاک عمل قرار دهد.
- در حال حاضر زمزمه‌هایی مانند استیضاح شهردار تهران به گوش می‌رسد، این خبر تا چه اندازه با واقعیت‌های موجود همخوانی دارد؟
تذکر، سؤال و استیضاح جزو ابزارهای نظارتی شوراهای شهر محسوب می‌شود و شورا موظف است براساس اختیارات قانونی خود عمل کند اما امیدواریم مناسبات شورا در دور چهارم با شهرداری و مدیریت شهری تهران به گونه‌ای پیش نرود که بخواهد از ابزارهایی مانند استیضاح استفاده کند.
اما به هر ترتیب ما نمایندگان مردم تهران در شورا هستیم و با سوگندی که یاد کرده‌ایم موظفیم براساس قانون به وظیفه خود عمل کنیم. از سوی دیگر نظارت بر فعالیت شهردار و آگاهی از آنچه در مدیریت شهر تهران اتفاق می‌افتد بخشی دیگر از وظایف اعضای شورای شهر است که باید براساس واقعیت انجام پذیرد.
- اصلی‌ترین مشکل پایتخت چیست و آیا شورا در این زمینه برنامه‌ای دارد؟
مشکلات زیادی در پایتخت وجود دارد و دستگاه‌های زیادی در اداره آن دخیل هستند. نبود مدیریت یکپارچه شهری را باید یکی از مهمترین مشکلات آن برشمرد؛ معضلی که در کشورهای پیشرفته به سادگی برطرف شده و تابع یک مدیریت یکپارچه درآمده است. البته اراده این اقدام در حال حاضر در کشور ما به وجود آمده است و باید به این سمت حرکت کنیم.
در کل پس از مدیریت یکپارچه شهر تهران باید آلودگی هوا و روان نبودن ترافیک را از دیگر مشکلات شهر تهران برشمرد که در کنار آلودگی صوتی و تصویری مشکلات زیادی را برای شهروندان تهرانی به وجود آورده است. ما می‌خواهیم آرامش در زندگی شهروندان تهران حاکم باشد.
- آیا شورای چهارم برنامه‌ای برای تحقق اهداف خود نیز در نظر دارد؟
شهری که اکنون با پول مردم اداره می‌شود باید به سمت کسب درآمدهای پایدار پیش برود. باید به سمتی حرکت کنیم که اداره شهر صرفاً با فروش شهر تأمین نشود. اداره تهران با درآمدهایی که تنها از فروش تراکم به دست آمده به مشکلات زیادی دامن زده است.
- فکر می‌کنید این درآمدهای پایدار باید از چه طریق حاصل شوند؟
شهرداری تهران برای کسب درآمدهای پایدار دارای ۱۰۱ آیتم است که متأسفانه به دلیل سهل الوصول بودن عمدتاً از یک آیتم استفاده کرده است. در حال حاضر سهم شهرداری از درآمدهای پایدار زیر ۴۰ درصد است البته حرکت‌هایی آغاز شده که به نظر کافی نمی‌رسد.
معضل دیگر که بسیار بر آن تأکید دارم بحث حریم شهر تهران است. تا وقتی مسائل شهرهای حاشیه‌ای تهران مثل اسلامشهر، پاکدشت ورامین، شهریار و حتی دماوند و فیروزکوه حل نشود، مشکلات تهران هم حل نمی‌شود. اگرچه این شهرها همگی دارای شورا هستند اما به دلیل آن‌که یک تعامل بالادستی دراینها وجود ندارد در حال حاضر نمی‌توانیم امیدوار باشیم که با ادامه این روند مشکلات تهران کاهش پیدا کند.
- با انتقال پایتخت بویژه پایتخت سیاسی از تهران موافق هستید؟
این بحث‌ها سابقه‌ای طولانی در کشور دارد و دامنه آن را حتی باید تا دوره پیش از انقلاب اسلامی دنبال کرد اما این بحث واکنشی است به مشکلات پایتخت و در واقع به نوعی فرار از مشکلات است.
- این امر در بسیاری از کشورها سابقه دارد و حتی می‌توان مدعی شد که جابجایی پایتخت‌ها برای این کشورها ثمراتی داشته و آن‌ها در این باره موفق عمل کرده‌اند مانند ترکیه، نظر شما در این باره چیست؟
کشورهایی مانند مکزیک، برزیل، هند و پاکستان اغلب به دلیل تراکم اقدام به این کار کردند اما تجربه نشان داده که آن‌ها چندان در این زمینه موفق نبوده‌اند. اما درمورد ترکیه دلیل تراکمی وجود نداشت و به بحث تمامیت ارضی مرتبط می‌شد زیرا درجنگ جهانی اول بحث تمامیت ارضی این کشور در میان بوده و با جابجایی پایتخت از استانبول به آنکارا تمامیت ارضی این کشور محفوظ ماند. ترکیه مثال مناسبی برای این بحث نیست زیرا استانبول بعد از پایتخت شدن آنکارا ۷ برابر بیشتر از آنکارا رشد داشته است اما الان اسلام آباد و دهلی نو همچنان با مشکلاتی مانند ترافیک و آلودگی روبه‌رو هستند. من معتقدم مشکلات تهران با عوض کردن پایتخت حل نمی‌شود و این معضلات باید به شکل ریشه‌ای حل شوند.
اساساً یکی از راهکارهای پیش رو بحث جابجایی پایتخت است واین گزینه از هر نظر باید بررسی شود چرا که بسیار پر هزینه است و باید دید با صرف همین هزینه بدون جابجایی آیا نمی‌توان مشکلات پایتخت را حل کرد؟
- تمرکز امکانات در پایتخت موجب شده تا روز به‌روز بر تعداد مشکلات تهران افزوده شود، دراین باره نظر شما چیست؟
اکنون به دلیل اتوماسیون شدن، بسیاری از فعالیت‌های روزمره را حتی کیلومترها دورتر از پایتخت می‌توان بدون کوچکترین دغدغه‌ای انجام داد اما این هم دلیل مناسبی برای مشکلات پایتخت قلمداد نمی‌شود. در طول این سال‌ها شهرهای دیگر مانند اصفهان، شیراز، تبریز و مشهد نیز رشد مطلوبی داشته‌اند اما آن‌ها نیز با همین دست مشکلات مواجه هستند در واقع پراکنش امکانات درکشور ما به شکل مناسب حل نشده است. اگر ما همین الان مشکل اشتغال را حل کنیم خواهیم دید که چه میزان مهاجرت معکوس اتفاق خواهد افتاد.
این بحث‌ها کلان و زمانبر است اما به عنوان یکی از اعضای شورای شهر معتقدم هرگاه مجلس و دولت در این زمینه نیاز به مشورت داشته باشند، اعضای شورا در حد توان خودشان حاضرند در این باره کمک کنند.
- ورود و خروج اعضا به شورا و استعفاهای ناگهانی آن‌ها چه پیامدی در برنامه‌ها و وضعیت شوراهای شهر داشته است؟
تأثیری نداشته و شورا درحال پیگیری برنامه‌های خود است چرا که شورا به عنوان یک نهاد قانونی دارای هویت مستقل از اعضاست و دوره به دوره و سال به سال پخته‌تر از قبل شده است. هر عضو می‌تواند از شورا استعفا دهد اما این اقدام دارای آیینی است، یعنی عضو ابتدا باید به‌صورت کتبی استعفا دهد ودلایل خود را مطرح کند و چون منتخب مردم است، منتخبین مردم باید درباره ادامه حضور و یا خروج وی از شورا تصمیم‌گیری کنند.
- در بیست سال گذشته اتوبان‌ها و بزرگراه‌های زیادی ساخته شده است، آیا این سازه‌ها توانسته‌اند رفاه نسبی را برای شهروندان تهرانی به ارمغان بیاورند؟
به هرحال زیر ساخت‌ها و مسیرهای دسترسی به سهولت زندگی در شهرکمک می‌کنند اما اینها باید براساس یک طرح مطالعاتی و از پیش تهیه شده مورد ارزیابی قرار گرفته و دنبال شوند، ضمناً باید دارای پیوست اجتماعی باشند به طوری که مردم از ایجاد آن رضایت داشته باشند.
به اعتقاد من تا این لحظه اغلب سازه‌های به وجود آمده در شهر تهران دارای طرح مطالعاتی بوده و از پیوست اجتماعی نیز برخوردار بوده‌اند بجز اتوبان صدر که تا این لحظه شهرداری تهران اسنادی در این باره به شورا ارائه نداده است و نمی‌دانم مطالعات اولیه‌ای وجود داشته یا خیر.
آرین زهره وند
ایران
