مبارزه موسمی با فساد
شهروندان:
نمایندگان منتقد دولت «تدبیر و امید» روزهای پرکاری را پشتسر میگذارند، روزهایی پر از شوروامید. روزهای مبارزه با مفاسد و شناسایی پیدرپی پروندههای تخلف مالی و انواع مچگیریها. گویی همین که دولت عوض شده، برخی آقایان عینک تیزبینی به چشم زدهاند و یاد مبارزه با فساد مالی و افشاگری افتادهاند.
جالبتر اینکه چیزهایی از چنته برون ریختهاند که بخشی از آنها بیکموکاست با دورههای مدیریتی قبل سروکار دارد. اما مبارزه اخیر با فساد مالی از سوی برخی در مجلس چند کلید واژه خاص دارد؛ کرسنت، استات اویل، فساد ۶۵۰میلیونیورویی و ماجرای دانشگاه آزاد. حالا سوال این است که نمایندگان ریزبینی چون آنها که امروز بر طبل افشای مفاسد میکوبند، چطور در دولت عدالتمحور آقای احمدینژاد از کنار پروندههای متعدد فساد مالی گذشتند و سکوت اختیار کردند.
مگر نه اینکه رییس کمیسیون اجتماعی مجلس نهم بر طبل حمایت از سعید مرتضوی کوبید و پای نامه حمایت از مرتضوی ۱۶۰ امضای نماینده ثبت شد. مگر نه اینکه عدم توجه مجلس هشتم به ماجرای تفحص از تامیناجتماعی به سنگینترشدن بار پرونده این سازمان و در نهایت طومار تخلفهای مالی در این تامین اجتماعی رسید.
طوماری که رسیدگی به آن به گفته نمایندگان مجلس نهم به فعالیت شبانهروزی صدها قاضی و کارشناس و متخصص امورمالی نیازمند است. مگر نه اینکه همین آقای مسعود میرکاظمی، رییس کمیسیون انرژی مجلس، دوسال وزیر نفت احمدینژاد بوده، پس حالا چرا یاد «کرسنت» کرده و مدام از امنیتیشدن این پرونده میگوید و ناگفتههایش.
مگر نه اینکه شخص ایشان دوسال در مسند وزیر نفت میتوانست پاسخ سوالهای متعدد امروزش را بدهد و کاری کند که اصلا عمر پرونده کرسنت به دولت یازدهم نرسد. پس چرا درباره سکوت و تعلل دوران وزارت شان چیزی نمیگویند و اینکه چرا همه توصیههای امروز به زنگنه را همان روز عملیاتی نکردند.
مهمتر از همه اینها چرا با این همه تاخیر، افکار عمومی در جریان پرونده بابک زنجانی قرار گرفت و حاشیههای امضای چهار وزیر محمود احمدینژاد پای آقای زنجانی از جمله اسرار مگو باقی ماند تا اینکه رسانهها آن را از زیر خاکستر بهدر آوردند. آیا تعداد کمشماری از نمایندگان حاضر در مجلس نهم که این روزها نقدهای اساسی به دولت یازدهم مطرح میکنند، در دوره خوش و خرمگویی به دولت مهرورز آقای احمدینژاد در خواب زمستانی بودند یا اینکه دادههای مناسبی از فساد و اختلاس به دستشان نمیرسید؟
اقدام زیرکانه این روزها از سوی برخی نمایندگان در بهارستان آغاز شده، اتصال خط و ربط برخی افراد نزدیک به بابک زنجانی به دولتهای پیش یا همین دولت یازدهم است. موضوعی که نهتنها دولت که شخص آقای زنگنه باید مراقب آن باشد. برخی جوری در نطق و تذکرها وانمود میکنند که اگر کسی مطلع نباشد شاهکار فساد و تخلفهای مالیاتی بابک زنجانی را نه محصول دوره مدیریت محمود احمدینژاد که خروجی فعالیتهای دولت اصلاحات فرض میکنند.
بههمیندلیل در برابر حملههای زیرکانه برخی نمایندگان، دولت یازدهم باید هوشمندانه گام برداشته و در بزنگاهها از انتشار برخی جزییات و مستندات، کوتاهی نکند. اگر برخی این نمایندگان مجلس نهم که گویی دلشان برای قانونگرایی دوران آقای احمدینژاد تنگ شده ، برخی مسایل به فراموشی رفته تاریخ را باید بلندبلند برایشان خواند و به جز این گفت که در این سالها چه بر سر کشور رفته است، نگرانی این است که تا چندی دیگر در همین مجلس نهم نوستالژی احمدینژادی مد شود.
آمنه شیرافکن
شرق