تاریخ انتشار : دوشنبه ۱ اردیبهشت ۱۳۹۳ زمان انتشار : ۰۷:۴۷

شهروندان – احمد زُهادی*:
یکی از چالش‌های اساسی طراحی زیست‌محیطی در اوایل قرن بیست‌ویکم نیاز به کاهش میزان انرژی و منابع زیست‌محیطی‌ای است که روزانه مصرف می‌کنیم؛ به شرط آنکه در عین حال کیفیت زندگی برای همه ثابت باشد یا افزایش پیدا کند.

همچنین کارایی بنا و لوازم آن حتی‌الامکان کاهش نداشته و از حد نیازها پایین‌تر نرود. در این راستا، زندگی پایدار می‌تواند به‌عنوان سبکی از زندگی تعریف شود که هدف آن عمل‌کردن و ارتباط با محیط به‌گونه‌ای است که در زندگی جاندار و بیجان و نیز منابع طبیعی اختلالی ایجاد نکند و هیچ‌کدام از ملاحظات اخلاقی را به چالش نکشد.

در این شیوه زندگی، تمامی اجزا و عناصر مرتبط با هم، باید بخش‌های یک سیستم هماهنگ و یکپارچه باشند تا یکدیگر را تقویت کنند، از کارایی هم نکاهند و حداکثر برآیندی کلی را به وجود آورند. به‌عبارت دیگر، در زندگی پایدار تمامی بخش‌های استفاده‌شده در ساختمان، محیط بنا و سبک زندگی ساکنان و اجتماع باید پایدار باشد.

طی سال‌های اخیر انگیزه‌ها و دیدگاه‌های معماران و تجربه آنها در طراحی پایدار به‌تدریج افزایش یافته. نتیجه امر گسترش اساسی اهداف و روش‌های معماری پایدار برای ایجاد سبکی از زندگی بوده که تاثیر بلندمدت آن بر محیط‌زیست، جامعه و اقتصاد در بعضی جوامع افزایش و گاهی نیز به طرز چشمگیری کاهش یافته است.

کنفرانس بین‌المللی معماری پایدار با چنین انگیزه‌ای و البته با تاکید بر معیارهای فرهنگ، تاریخ، هویت و میراث روز پنجشنبه یازدهم اردیبهشت سال‌جاری برگزار می‌شود. همانطور که در مقالات متعددی در مجله معماری و ساختمان نیز اشاره شده، هدف معمار در کنار کارفرما در اصل برای رسیدن به یک تراکم بالا در عین حفظ کیفیت بنا و امکانات آن در حدی فوق‌العاده و ایجاد یک سبک زندگی پایدار است. ضمن آنکه طراحی و ساخت‌وساز آن‌که نتیجه شگرد‌های خاص کالبدی و محیط داخلی است با خرد اقلیم و زیست‌بوم خود کاملا سازگار است.

بسیاری از این اهداف با احترام به معیارهای گذشته و انعکاس آن در زندگی امروز حاصل می‌شود. بدون تردید، اندیشه‌های بین‌المللی در این کنفرانس مطرح و نتایج آن در شماره ۳۸ مجله معماری و ساختمان منتشر خواهد شد.

 *معمار و سردبیر مجله ۲A

شرق