ارسال مطلب فیس‌ بوک توییت

آمار کودک‌آزاری در ایران هنوز زیر ذره‌بین تردید است

شهروندان:
در حالی که سازمان بهزیستی کشور سال گذشته وعده اجرای طرح کنترل و پیشگیری از کودک آزاری را داد اما برخی فعالان حقوق کودک به استناد آمارهای غیررسمی همچنان از نرخ بالای کودک آزاری در ایران ابراز نگرانی می‌کنند.

اعتماد نوشت: چنانکه روز گذشته هم دکتر مهین اسلامی، فوق تخصص روانپزشکی کودکان در گفت وگو با ایسنا، مدعی شد که هم اکنون کودک آزاری در ایران از شیوع ۲۰ الی ۲۵ درصدی برخوردار است. در حالی که استناد وی برای این ادعا هنوز مورد تکذیب یا پذیرش نهادهای رسمی و دولتی حامی حقوق کودک قرار نگرفته اما گزارش های مرکز اورژانس اجتماعی در سال ۹۱ اعلام می کند که بیش از ۷ درصد تماس ها با این مرکز مربوط به اعلام کودک آزاری بوده است.

اجرای طرح کنترل و پیشگیری از کودک آزاری از سوی سازمان بهزیستی در کشور از این جهت می تواند گام موثری در کاهش درصد کودک آزاری باشد که مسوولان سازمان بهزیستی هم معترفند بسیاری از کودک آزاری ها در ایران به دلیل نبود آموزش های لازم و ناآشنایی والدین با دانش مهارت های زندگی و چگونگی رفتار با کودک رخ می دهد. چنانکه به زعم این مسوولان، علت بیش از ۵۰ درصد کل کودک آزاری های ثبت شده در سامانه های پیگیری، فقدان آگاهی و ضعف اطلاع رسانی عنوان شده است.

اما جای خالی اطلاع رسانی مناسب در حالی است که علاوه بر تاکید ماده ۶ قانون حمایت از کودکان و نوجوانان – مصوب ۱۳۸۱ – که تمام افراد و مو سسات و مراکز مسوول در نگهداری و سرپرستی کودکان را مکلف به اعلام موارد کودک آزاری به مقامات قضایی کرده و عمل غیر آن را مستوجب مجازات دانسته، کودک آزاری از جرایم عمومی است که نیاز به شکایت شاکی خصوصی ندارد.

در عین حال نباید فراموش کرد که به نظر می رسد این ماده قانون کارآیی مناسبی داشته زیرا آمار تماس های شش ماه نخست سال ۹۱ با خط ۱۲۳ اعلام می کند که ۷۶ درصدی تماس ها مربوط به گزارش کودک آزاری بوده است. بالابودن این آمار صرفا نشان از شیوع بالای کودک آزاری در کشور ندارد بلکه می تواند نشانی از افزایش آگاهی بزرگسالان درباره نشانه های کودک آزاری و آگاه بودن به لزوم گزارش دهی به مراجع مرتبط و مسوول باشد. با این حال، تجزیه آمار اعلام شده از سوی سازمان بهزیستی کشور نشان داده که حدود ۵/۵۳ درصد از این موارد، آزار جسمی کودکان بوده است. در عین حال، گزارش سال ۹۰ خط ۱۲۳ هم اعلام می کند که از مجموع ۴۸۳ هزار و ۷۷۳ تماس با این خط، هشت هزار و ۶۱۸ تماس مربوط به گزارش کودک آزاری بوده که بنا بر گزارش رسمی سازمان بهزیستی کشور، ۸/۴۹ درصد کودک آزاری ها مربوط به آزار جسمی، ۳/۳۱ درصد مربوط به غفلت، ۵/۱۲ درصد مربوط به آزار روانی و روحی و ۷/۲ درصد مربوط به آزار جنسی است.

علاوه بر آنکه در شش ماهه نخست سال ۹۱ هم از مجموع ۷۰۴ تماس مرتبط با اورژانس اجتماعی، ۵۳۹ مورد مربوط به کودک آزاری بوده است.

گزارش ۹۲ انجمن حمایت از حقوق کودکان چه می گوید:

آمار سه ماه نخست سال ۹۲ انجمن حمایت از حقوق کودکان نشان می دهد که از ابتدای سال ۹۲ تا پایان فصل بهار، ۱۲ مورد کودک آزاری به صدای یارا گزارش شده است. شیرین صدر نوری، مددکار انجمن حمایت از حقوق کودکان در گفت وگو با «اعتماد» در عین آنکه نسبت به ادعای شیوع ۲۰ الی ۲۵ درصدی کودک آزاری در ایران تردید دارد، گوشه یی از مصداق وضعیت این جرم عمومی را گزارش های دریافتی صدای یارا می داند که مقایسه آمار سال های ۹۱ و ۹۰ صدای یارا نشان از کاهش کودک آزاری در ایران دارد.

وی البته تاکید می کند: «یکی از دلایل کاهش گزارش های کودک آزاری ممکن است متوجه کاهش گزارش های دریافتی صدای یارا باشد به این معنا که افراد مطلع از یک کودک آزاری، نهادهای دیگری از جمله بهزیستی را برای گزارش دهی انتخاب کرده باشند. اما اگر برخی از افزایش شیوع کودک آزاری در ایران می گویند باید از آنها سوال کرد که این افزایش در چه مقطعی زمانی، در چه نوعی از آزار کودک و نسبت به چه آماری مد نظرشان بوده و برآورده شده زیرا آمارهای صدای یارا و مقایسه گزارش های سال های ۹۰ و ۹۱ نشان از افزایش کودک آزاری در ایران ندارد.»

با این حال، حتی اگر تمام نهادهای دولتی و غیردولتی هم آمارهای خود از وضعیت کودک آزاری را کنار هم بگذارند نمی توان به وضعیت دقیقی از این آسیب اجتماعی دست یافت زیرا کودک آزاری علاوه بر آنکه یک آسیب اجتماعی بوده و بنا بر ماهیت خود، در خفا و پنهان صورت می گیرد، بسیاری از والدین، صرف نظر از هر سطح سواد و تمکن مالی، ممکن است با بسیاری از انواع کودک آزاری آشنا نباشند چنانکه نهادهای متولی حمایت از کودکان، حتی محرومیت از تحصیل کودک را در زمره کودک آزاری برمی شمارند در حالی که فرهنگ روستا و بسیاری از اقوام بومی ایران متوجه این تاکید است که کودک، کمک حال معاش و اقتصاد خانواده باشد و

بنابراین، تحصیل او در اولویت های توجه خانواده قرار نمی گیرد.