اما از همه اینها مهم‌تر این است که «محسن چاوشی» در این اثر نخواهد خواند و مهرجویی در گفت‌وگویی به این مساله اشاره کرده است که به علت دستمزد بالایی که این خواننده طلب کرده است، او در این اثر نخواهد خواند و خواننده جوانی که فعلا نامش اعلام نخواهد شد، در این اثر به جای چاوشی قطعات را می‌خواند، خواننده‌ای که روزی مهرجویی درباره‌اش گفته بود: «بیشتر خانواده‌های ایرانی اگر نان هم سرسفره شان نباشد، یک سی‌دی محسن چاوشی دارند…»

سنتوری و چاوشی

سنتوری از همان ابتدا فیلم پرحاشیه‌ای بود. از همان زمانی که با اما و اگرهای بسیار در بدترین ساعت ممکن در جشنواره فیلم فجر به نمایش درآمد، می‌شد حدس زد که این اثر با مشکل اکران مواجه شود؛ اما و اگرها، هر بار ادامه پیدا می‌کرد تا سرانجام هم فیلم «توقیف» شد.

این تجربه‌ای خاص برای خواننده‌ای بوده که حالا به عنوان «آقای خاص» شناخته می‌شود. چاوشی می‌گوید که در آن زمان حتی پول این را نداشته که به خانه مهرجویی برود: «چاره‌ای نداشتم و از یکی از دوستانم خواستم که من را با ماشینش برساند. بعد از سلام و احوالپرسی و آشنایی، آقای مهرجویی صحبت هایش را شروع کرد: «بعضی از کارهایت را شنیده‌ام و فضایی که تو می‌خوانی خیلی به فضای فیلم جدید من نزدیک است. با احترام گفتم آقای مهرجویی، من تا به حال کار موسیقی فیلم نکرده‌ام و هیچ شناختی هم در این باره ندارم  ولی ایشان توضیح دادند که قرار نیست موسیقی فیلم را بسازم و از من چند قطعه برای این فیلم می‌خواهند که بسازم و بخوانم.

بعد فیلمنامه‌ای را به من دادند و گفتند برو این را بخوان و شروع کن.» او به کمک مادرش، یک پتو را با میخ به جلوی پنجره می‌زند و دیوارها را هم با پتو می‌پوشاند تا صدا نپیچد: «مادرم از اتاق بیرون رفت و با یک پتو از بیرون، در اتاق را پوشاند. خودم هم از این طرف در یک پتو آویزان کردم تا بتوانم در نهایت فضایی را در اختیار داشته باشم که در آن بشود وکال گرفت. بعد از همه این ماجراها، پتو را کشیدم روی سرم و در همان شرایط خواندم و همه وکال را ضبط کردم. از زیر پتو که بیرون آمدم، «علی سنتوری» به دنیا آمده بود. همان نسخه هم نهایی شد و پخش شد.»

فیلم البته همان زمان توقیف شد و هیچگاه جز چند سانس محدود به نمایش عمومی در نیامد؛ در این سال‌ها، درباره دلایل توقیف این اثر به اندازه کافی گفته شده است؛ اما در تمام گفت‌وگوهایی که درباره این اثر می‌شد، «داریوش مهرجویی» درباره این اثر و همچنین رضایتش از خواننده‌ای که البته آن زمان تا این اندازه شناخته شده نبود و هنوز هم نتوانسته بود، مجوز رسمی فعالیت‌هایش را به دست بیاورد، می‌گفت.

او در گفت‌وگویش با «مانی حقیقی» درباره بررسی کارنامه ۴٠ ساله‌اش درباره این خواننده گفته است: «به «سنتوری» که رسیدیم یکی از نکته‌های مهم و اصلی این بود که از چه موسیقی و صدایی برای آهنگ‌های علی استفاده کنیم. یک روز خانم محمدی‌فر در تاکسی چند ترانه از همان اولین سی‌دی قاچاق چاوشی شنیده بود و همان جا سی‌دی را از راننده خریده بود و آورده بود که بشنویم. خیلی کار قشنگی بود. نمی‌دانم شنیده‌ای یا نه. ترانه «نفرین» که هر بار گوش می‌کردم گریه‌ام می‌گرفت! یعنی چه که من، مرتیکه‌ گنده با این سن و سال و عقل و شعور با یک آهنگ پاپ گریه کنم؟ اما نمی‌دانم چه حس و حال و سوزی داشت که مرا هر دفعه به گریه می‌انداخت. افتادیم دنبال اینکه محسن چاوشی کیست و کجاست؟ هر کس یک چیزی می‌گفت، می‌گفتند فرار کرده، رفته دوبی و نمی‌گذارند برگردد و از این حرف‌ها. تا اینکه آقای پارسیان که نقش رییس تشریفات عروسی فیلم را با آن کت فراک بازی کرده، بالاخره پیدایش کرد. تماس گرفتیم و آمد خانه ما و دیدم بچه صاف و ساده و بااستعدادی است و دو سه تا ترانه‌سرا هم باهاش کار می‌کنند. فیلمنامه را بهش دادم و گفتم از صدا و ملودی کارهایت خوش‌مان آمده و بیا ببین در این فیلم چه کار می‌توانی بکنی؟ فیلمنامه را گرفت و رفت و هفته بعد آمد و دو تا ترانه کامل ضبط شده را تالاپ گذاشت جلوی ما، یکی از یکی بهتر! من با این همه سابقه و سلیقه موسیقی هر کار کردم ازش ایراد بگیرم، نتوانستم، شعر خوب، ملودی قشنگ، اجرای عالی و تنظیم و خلاصه همه‌چیزش خوب بود… خلاصه این محسن چاوشی پنج شش قطعه برای ما نوشت و زد و خواند و هر بار هم می‌گفت اگر می‌خواهید باز هم برای‌تان بسازم و بخوانم و بیاورم. هر چه می‌خواستیم، یک هفته بعد درجه یکش را می‌گذاشت جلومان! می‌گفتیم پاپ باحال و پر شور و حال بده، می‌داد. می‌گفتیم خالتور بیار، می‌آورد، می‌گفتیم پر سوز و گداز بساز، تلق می‌گذاشت جلومان! خیلی بچه با استعداد و ماهی است این چاوشی! خلاصه کیف کردیم دیگر. ما هم ترانه‌ها را گرفتیم و کلی خواهش و تمنا کردیم که آقا یک کاری کن که این آهنگ‌هات مثل بقیه لو نره، که البته بعد به لطف آقای… و… قاچاقچیان ماهر، خود فیلم در داخل و خارج کشور لو رفت و همه‌چیز نابود شد.»

حالا اما حدود یک دهه از آن زمان می‌گذرد. مهرجویی به اندازه یک دهه فرق کرده است، این را می‌شود از فیلم‌هایش هم متوجه شد و البته «محسن چاوشی».

برای همین هم هست که نظر کارگردان پیشکسوت و قدیمی درباره خواننده‌ای که روزی از او با «ماه و با استعداد» یاد می‌کند، به اندازه‌ای عوض شده است که در گفت‌وگویی با سایت «موسیقی ما» درباره‌اش می‌گوید:«ایشان دیگر قطعا جایی در این فیلم نخواهند داشت و من از دست ایشان به‌شدت رنجیده‌ام. ایشان به‌خاطر حضور در «سنتوری» موفق به اخذ مجوز شدند و فعالیت‌های رسمی‌شان را در کشور آغاز کردند ولی برای پروژه «سنتوری، مرد پاییزی» رقمی که  ایشان  تقاضا کردند، رقمی بود که دو سه برابر رقم کارگردان فیلم بود و همین باعث شد من خیلی از دست شان رنجیده خاطر شوم.

ایشان به جای اینکه یک تشکر خشک و خالی از ما بابت فعالیت‌های رسمی شان داشته باشند این‌گونه جواب ما را داد.» آن‌طور که این کارگردان پرسابقه‌ می‌گوید، آقای «بهرام رادان» نماینده رسمی این فیلم بود که از طرف فیلم با ایشان رسما وارد مذاکره شده است و ظاهرا آقای چاوشی هم رقم عجیبی در حدود ۵٠٠ میلیون تومان را به «بهرام رادان» گفته است که تنها با این میزان دستمزد حاضر به همکاری در این فیلم هستند. این با واکنش شدید مهرجویی روبه‌رو شده است؛ برای همین می‌گوید: «آقای چاوشی خواستار این پول شدند که من هم به محض اینکه این موضوع را شنیدم بلافاصله خواستار کنار گذاشتن ایشان شدم. حالا هم یک خواننده جدید و جوان را برای این فیلم در نظر گرفته‌ایم که هم از لحاظ صدا و خواندن و هم از لحاظ رفتارهای حرفه‌ای بهتر از خواننده قبلی هستند.» او البته خواننده را هنوز معرفی نکرده  است.