پول بده؛ «قهرمان»!
شهروندان:
شنیده بودیم که برخیها برای قهرمانشدن و رسیدن به سکوهای قهرمانی پولهای زیادی هزینه میکنند، حتی برخی هم برای آنکه به ناحق به این سکوها برسند. اما نشنیده بودیم که از یک ورزشکار، بعد از کسب قهرمانی پول بگیرند تا قهرمان حق داشته باشد و بتواند یک بنر تبریک برای خودش نصب کند.
یعنی مسئولان شهر نه تنها حاضر نشدند برای این ورزشکار یک بنر تبریک نصب کنند، بلکه به وی و همراهانش گفتند که اگر قصد انجام چنین کاری را دارید، باید پولش را بدهید. این اتفاقی است که در شهرستان دهدشت استان کهگیلویه و بویراحمد و برای مهدی یونسفر افتاد، بعد از آنکه وی قهرمان کشتی فرنگی کشور شد.
قهرمان دهدشتی
از ورزشکاران جوان شهرستان دهدشت استان کهگیلویه و بویراحمد است. وی توانستهاست پس از سالها تلاش و با کمک مربی خود کامران گرگانی، عنوان قهرمانی کشتی فرنگی کشور را کسب کند. این نخستین باری بود که یک ورزشکار از استان کهگیلویه و بویراحمد توانست چنین مقامی را کسب کند. اما در میان مسئولان شهرستان دهدشت و استان، گویا کسی منتظر جام قهرمانی یونسفر نبود. زیرا واکنشهای مسئولان نشان داد برای آنان، قهرمان شدن یا نشدن این ورزشکار علیالسویه بوده است. مسئولان نه تنها از این ورزشکار و مربی او تجلیل نکردند، بلکه حتی به دوستان آنان گفتند که اگر میخواهید بنر قهرمانی دوست خود را در شهر نصب کنید، باید هزینهاش را پرداخت کنید.
در استان از من استقبال نشد
این قهرمان کشتی فرنگی در گفتوگو با «قانون» درباره اینکه کی و چطور مقام گرفتهاست، گفت: چندی پیش در مسابقات کشوری بزرگسالان که در وزن ۵۵ کیلوگرم و در ایلام برگزار شد، نایب قهرمان شدم. در هفته بعد از آن هم در مسابقات جوانان کشوری که در شهرستان قم بزگرار شد، در وزن ۵۰ کیلوگرم قهرمان شدم. وی در پاسخ به اینکه استقبال از شما در استان چطور بود؟ افزود: در استان که استقبالی ندیدیم. فقط در شهرستان، هم رفقای من و رئیس هیات کشتی به استقبال من آمدند. این قهرمان در پاسخ به این سوال که آیا پول نصب بنر را خودت پرداخت کردی؟ اضافه کرد: ما که رفتیم مسابقه و برگشتیم و نمیدانیم که بچهها پول نصب بنر را دادند یا خیر. اما وقتی از مسابقات کشوری جوانان در قم برگشتم، دیدم که بنر نصب شده است. اما نمیدانم که دوستان من پولی بابت نصب این بنر پرداخت کرده اند یا خیر.
وی درباره حمایتها از این قهرمان اضافه کرد: ۶ سال است که دارم برای استان کشتی کار میکنم، ۲ مقام سومی جوانان علاوه بر مقامهای کسب شده دارم، اما در همه این سالها هیچ حمایتی از من نشده است. یونسفر تصریح کرد: نه تنها این مسابقه، بلکه همه مسابقهها را با هزینه شخصی رفتهام. حتی اردوهای تیم ملی را هم با هزینه شخصی میروم و هیچ کمکی از سوی سازمانها و نهادهای مسئول به ما نمیشود.
این قهرمان در پاسخ به این سوال که از کشتی حمایت نمیشود یا وضعیت رشتههای دیگر نیز همین طور است، گفت: این را نمیدانم، اما در کشتی که چیزی از دیگران ندیدیم. این ورزشکار درباره حمایتهای رسانهای نیز افزود: فقط برخی از رسانههای کشوری از ما حمایت کردند، اما از رسانههای استانی مانند صدا و سیما هیچ چیزی ندیدیم. اکنون از ما که گذشت، هرچند بازیهای ما تمام نشده است، اما وقتی این جوری باشد و هیچ حمایتی از من که قهرمان کشوری شدهام نشود، جوانان دیگر میگویند که وقتی از قهرمان کشوری حمایت نمیشود، چرا ما باید تلاش کنیم و چرا باید کشتی را ادامه بدهیم.
فرجام سوء مدیریت دولتهای نهم و دهم
استانهایی مانند کهگیلویه و بویراحمد در بخشها و حوزههای مختلف با محرومیت دست و پنجه نرم میکنند. مردم این استانها نه تنها سهم اندکی از بودجههای دولتی و درآمدهای ملی دارند یا اینکه از نظر اشتغال در وضع بدی قرار دارند، بلکه اگر تحریم یا سوءمدیریتی هم باشد، نخستین اثرات این مشکلات خود را در استانهای محروم نشان میدهد. مثلا همین استان یا شهرستان دهدشت. سوءمدیریتهای دولتهای نهم و دهم کار را به جایی رسانده است که مدیران ورزشی این شهرستان، این قدر پول ندارند ورزشکاران را به مسابقات کشوری اعزام کنند. نتیجه این میشود که مربی باید با خودرو و هزینه خود این ورزشکاران را به مسابقات ببرد. اما وقتی این ورزشکار، قهرمان کشور هم میشود، باز هم بودجهای نیست که از این ورزشکار تجلیل شود. این را میتوان نشانه دیگری دانست مبنی براینکه احمدینژاد نتوانست عدالت را در همه کشور همهگیر کند، بلکه توانست بیعدالتیها و فاصلههای برخورداری استانها و جوانان کشور را بیشتر و بیشتر کند.
سفر به مسابقات با هزینه مربی
کامران گرگانی مربی یونسفر است. یعنی کمکها و هدایتهای گرگانی بود که باعث شد یونسفر مدال قهرمانی کشور را روی سینه خود ببیند. این مربی درباره درباره استقبال از یونسفر در استان و حمایتهای مسئولان از جوانانی مانند وی، به «قانون» گفت: مسئله ما از استقبال گذشته است. غیر از اینکه استقبال نکردند که به هر حال مسئولان باید جوابگو باشند، از آن مهمتر، مسئله حمایت از ورزشکاران است. اصلا مسئولان استان از ورزشکاران حمایت نمیکنند. همه مسابقهها را با هزینههای شخصی خودم به عنوان مربی رفتیم و هیچ مبلغی از سوی سازمانهای مسئول به ما پرداخت نشده است. ما حتی با خودروی شخصی خودمان به مسابقه میرویم و میآییم و کسی اصلا نمیپرسد که چه میکنید. به ما میگویند ما اصلا به شما کاری نداریم که چه میشود یا نمیشود. فقط پول نداریم به شما بدهیم و هر کاری داشتید، خودتان با هزینه خودتان بروید انجام بدهید.
وی با بیان اینکه در اکثر رشتههای دیگر هم وضع به همین منوال است، اضافه کرد: اما به کشتی اصلا اهمیت نمیدهند. چند روز پیش به اداره کل رفتیم اما مسئولان گفتند که حتی تلفن اداره قطع است و پول تلفن را نداریم که بدهیم. اصلا حتی یک هزار تومانی هم به ما کمک نکردند. گرگانی درباره هزینههای خود نیز تصریح کرد: چندی پیش با خودرو و هزینه شخصیام به ایلام رفتیم. ۴ روز بود و کل هزینه این ۴ روز را خودمان پرداخت کردیم. اکثرا با خودروی شخصی میرویم. در مسابقات ایلام هم برای نخستین بار در تاریخ کشتی استان کهگیلویه و بویر احمد توانستیم مقام کشوری را کسب کنیم، اما هیچ استقبالی از ما نشد. حتی وقتی به قم هم رفتیم و مدال آوردیم، باز هم هیچ استقبالی از ما نشد.
این مربی در پاسخ به این که وقتی پول نیست، میتوانند استقبال بکنند، اضافه کرد: نه تنها پول نیست، حتی استقبال هم نشد. اما وقتی از قم برگشتیم، فقط رئیس تربیت بدنی شهرستان دهدشت به استقبال ما آمده بود. گرگانی در پاسخ به این سوال که با این وضعیت چشمانداز را چطور میبینید، گفت: ما که انگیزه خود را از دست دادهایم. با کسب نخستین مقام کشوری برای استان شور و شوق خاصی میان جوانان ایجاد شد اما وقتی حمایتی نیست، این شور و شوق از بین میرود. اما مسئله فقط این نیست. ما حتی در ورزشگاهی که در آن کار میکنیم، هیچ کمکی به ما نمیشود و ما باید همه هزینهها را خودمان تامین کنیم. حتی پول آب و برق را هم نمیدهند. به ما میگویند حتی پول نداریم که به شما بدهیم تا جارو تهیه کنید برای نظافت داخلی سالن ورزش.
در این سالن حتی وسایل گرمایشی و سرمایشی نیست. در تابستان با گرما و زمستان با سرما کار میکنیم. وی گفت: یکی دو سالی است که این طور شده است. قبلا وضعیت بهتر بود. اما اکنون یکی دو سالی میشود که هیچ کمکی به ما نمیشود، یعنی واقعا هیچ کمکی نمیشود.
مرتضی گلپور – قانون