وقتی «یوز» روی پیراهن قربانی می‌شود
شهروندان:
هنوز جوهر امضای رییس فیفا بر طرح ایران خشک نشده که هجوم انتقادها، طعنه‌ها و «له و علیه» این و آن آغاز شده. پنج‌ماه تلاش طراحان ایده ثبت نقش یوز بر پیراهن تیم‌ملی حالا بیش از آنکه مدافع داشته باشد، منتقد دارد.
یکی به نقش یوز بر لباس ایراد می‌گیرد، دیگری با ریشخند از قیافه این گربه بیچاره بر پیراهن عرق‌کرده بازیکنان انتقاد می‌کند و دیگر سعی می‌کند مالکیت معنوی ایده این کار را به نام خودش سند بزند.
هفته پیش عادل فردوسی‌پور اولین جرقه‌های این جنگ را روشن کرد و این فرصت را در اختیار «محمدعلی اینانلو» قرار داد تا او در روزهایی که با اتهام شکار روبه‌رو بود به‌عنوان کارشناس محیط‌زیست در برنامه سخن بگوید. حالا ابعاد این جنگ روزبه‌روز وسیع‌تر می‌شود و در حالی که لباس تیم‌ملی فوتبال ایران با طرح یوز به‌عنوان لباس برگزیده جام‌جهانی انتخاب شده، نیش و کنایه‌ها هنوز داغ‌داغ هستند.
مردم در این میان اما حتی خبر ندارند که ایده اولیه درج لوگوی یوزپلنگ روی لباس تیم‌ملی، تیرماه امسال اول از همه توسط آرش نورآقایی مطرح شد: «ما از یوز به عنوان نماد طبیعت در معرض خطر ایران تنها در آوردگاه جام‌جهانی استفاده کردیم و باید از این فرصت بیشترین بهره‌برداری صورت بگیرد چراکه بدون دلاری هزینه، توانستیم قانون فیفا را بشکنیم اما به‌جای پرداختن به این موضوع در برنامه۹۰ تنها به طرح روی لباس ایراد وارد شد.»
این سخنان آرش نورآقایی است که محمد درویش هم در گفت‌وگو با «شرق» از زاویه‌ای دیگر به آن اشاره می‌کند: «برنامه۹۰ هیچ‌گونه هماهنگی با سازمان محیط‌زیست یا فعالان این پروژه نکرده بود در حالی که آقای فردوسی‌پور از چندماه پیش در جریان این طرح قرار داشتند و با بهانه‌های مختلف مطرح‌کردن آن را در برنامه خودشان به تعویق می‌انداختند.»
مرد خاموش این معرکه اما خود آرش نورآقایی است که از طبیعت‌گردانان و کارشناسان گردشگری کشور محسوب می‌شود و وقتی که حاضر می‌شود با «شرق» درباره ماجراهای اخیر حرف بزند، به بخش‌های دیده‌نشده این جنگ می‌پردازد: «باید دقت کنیم این اولین‌بار است در تاریخ که فیفا به یک کشور اجازه داده، نقش یک گونه در حال انقراض را روی پیراهن‌های تیم فوتبالشان تصویر کنند. اهمیت این اتفاق به حدی زیاد است که حتی می‌توان تاریخ بیمه در ایران را به قبل و بعد از این ماجرا تقسیم‌بندی کرد چراکه همزمان با اجرای این پروژه، یوزپلنگ ایرانی بیمه شد و به مدد همین ماجرا، محیط‌بانان نیز بیمه شدند.»
جنگی که بر سر تصاحب طرح یوزپلنگ در گرفته بود حالا به «پیف‌پیف»کردن از آن بدل شده است. این نکته هم تازه نیست چراکه حتی خود آرش نورآقایی و محمد درویش هم در گفت‌وگو با «شرق» از طرح نهایی چاپ‌شده روی لباس تیم‌ملی راضی نیستند.
حالا اما ماجرای ثبت یوز بر پیراهن تیم‌ملی با داستان اینانلو همراه شده است. مدافعان اینانلو دست به مسخره‌کردن طرح یوز می‌زنند و مخالفانش، طرفداران دوآتشه طرح جدید لباس تیم‌ملی شده‌اند. سوال اما اینجاست که سود رسانه ملی از سندزدن یک طرح محیط‌زیستی به نام فرد دیگری چیست؟
درویش به این سوال اینطور پاسخ می‌دهد: «به‌نظرم مهم‌ترین نتیجه برنامه دوشنبه‌شب ۹۰، خدشه‌ای بود که به شخصیت خود آقای اینانلو وارد شد. به‌نظرم رسانه‌ای که مجری‌های خودش را در طول این سال‌ها نابود کرده، نمی‌تواند با این روش‌ها در مثبت نشان‌دادن چهره یکی از کارشناس-مجری‌هایش نقش مثبتی بازی کند.» نکته عجیب در این میان اما بی‌اعتناشدن طراحان این طرح به سرنوشت آن است؛ گویی هیچ‌کدام فکر نمی‌کردند این ایده بکر همزمان با موفقیتش این همه صاحب و منتقد پیدا کند.
شرق
