تاریخ انتشار : پنجشنبه ۷ شهریور ۱۳۹۲ زمان انتشار : ۲۳:۱۵

شهروندان:
انجمن حمایت از حقوق کودکان برای خبر آنلاین نامه ای فرستاده است ان نامه که برای دکتر روحانی رییس جمهور نوشته شده در مورد مطالبات این نهاد در حوزه کودکان است این نامه را می خوانید:

جناب آقای دکتر روحانی

ریاست محترم جمهوری اسلامی ایران

با سلام و احترام

انجمن حمایت از حقوق کودکان به عنوان یک سازمان مردم نهادو عضوی از جامعه مدنی ایران و همچنین به مثابه قدیمی ترین سازمان غیردولتی حامی و مدافع حقوق کودکان،ضمن عرض تبریک به مناسبت انتخاب جنابعالی به عنوان ریاست جمهوری اسلامی از سوی اکثریت مردم ایران، وظیفه خود میدانیم به منظور حمایت از منافع عالیه کودکان،به طرح معضلات گوناگون حوزه زندگی کودکان،نیازهایاساسی،حقوق ومطالبات برحق این گروه ازجامعه که درحوزه قدرت فاقدکمترین ابزاربرای بیان مطالبات خودمی باشند،بپردازیم .

ما نگران هستیم که در زمان تبلیغات ریاست جمهوری دوره یازدهم نه تنها برنامه مدونی در خصوص مسائل کودکان از سوی کاندیداهای محترم ارائه نشد بلکه حتی اشاره ای هم به این موضوع صورت نگرفت .البته مواردی که ذکر می شود بارها در اشکال بیانیه و گزارش و مصاحبه و… از سوی این انجمن مطرح شده است .

جناب آقای دکتر روحانی همانگونه که حتما مطلع هستید ،طبق آخرین سرشماری عمومی نفوس و مسکن ،بیش از سی درصد جمعیت کشور زیر ۱۸ سال سن دارند و از نظر پیمان نامه جهانی حقوق کودک، در گروه سنی کودکان قرار دارند. از این رو از جنابعالی به عنوان حافظ حقوق شهروندی کلیه ساکنین کشور عزیزمان ایران، انتظار داریمبه منظورحمایت از منافع عالیه کودکان این سرزمین، ضمن برنامه ریزی های همه جانبه ، برای تحقق خواسته های این گروه از جامعه ، مساعی کافی و مستمر داشته باشید .

الف) منافع عالیه کودکان

۱- تعریف کودک

یکی از مهمترین چالش های مربوط به حوزه زندگی کودکان ایران چند پاره بودن تعریف کودک و نا روشن بودن پایان دوران کودکی است. در قوانین جمهوری اسلامی ایران « کودک » به فردی اطلاق می شود که به سن بلوغ نرسیده باشد. قانون مدنی در تبصره ۱ ماده ۱۲۱۰ که در سال ۱۳۷۰ به تصویب مجلس شورای اسلامی رسیده،اعلام داشته است: « سن بلوغ در پسر پانزده سال تمام قمری و در دختر، نه سال تمام قمری است.» بنابر این از نظر قانون مدنی ، دختری که نه سال قمری و پسری که ۱۵ سال تمام قمری دارد ، بالغ محسوب شده و می توانند مانند فردی کبیر و بزرگسال کلیه اعمال حقوقی را انجام داده و همچنین از این سن، مسئولیت کیفری آنها شروع می شود. اما در برخی امور پایان کودکی ، سن بلوغ نیست، زیر ۱۸ ساله ها نمی توانند وارد مبادلات مالی و خرید و فروش شوند ، قادر به شرکت در انتخابات و تعیین سرنوشت خود نیستند ،دریافت گذرنامه برای زیر ۱۸ ساله ها بدون اجازه ولی مقدور نیست، استخدام در ادارات دولتی و اخذ گواهینامه برای وسایل نقلیه موتوری برای افراد زیر ۱۸ سال ممنوع است. با این اوصاف کودککیست و پایان کودکی چه سنی است؟ این سوال به ظاهر ساده، پرسش بنیادین، مناقشه انگیز و بسیار مهمی برای ورود به بحث دفاع از منافع عالیه کودکان محسوب می شود. در پیمان نامه جهانی حقوق کودک که جمهوری اسلامی ایران نیز در اسفند ماه ۱۳۷۲ رسما آنرا پذیرفته و به آن ملحق شده است، مهمترین مساله دقیقا تشخیص این مطلب است که کودک کیست؟طبق ماده یک کنوانسیون مذکور هر انسان زیرسن ۱۸ سال، کودک محسوب می شود .

۲) کودک به عنوان شهروند مستقل

جنابعالی به خوبی آگاه هستید که قوانین ایران کودک را به عنوان شهروند صاحب حق به رسمیت نمی شناسدو مسئولیت اوبه عنوان انسان باحقوق مستقل موردارزیابی قرار نمی گیرد .با چنین برخوردی باحق حیات کودک ، طبیعی است که کودک آزاری و نقض حقوق کودک امری عادی تلقی خواهدشد و بزرگترها بدون هر گونه نگرانی از تعقیب ، کودکان را مورد انواع تعرض ها و محرومیت ها قرار خواهند داد.

۳) حق احراز هویت کودکان:

جناب آقای رئیس جمهور در ایران کودکانی بسیاری زندگی می کنند که مادر آنها ایرانی بوده و خواسته یا ناخواسته، بدون کسب موافقت دولت جمهوری اسلامی ایران ، با تبعه خارجی عمدتا افغانی ازدواج کرده اند. چنین ازدواجی را قانون به رسمیت نمی شناسد، بنابر این اخذ شناسنامه و در نتیجه کسب تابعیت ایرانی برای این دسته از کودکان غیر ممکن است.در چنین وضعیت بی هویتی، این کودکان بدون شناسنامه از بسیاری حقوق اجتماعی از جمله تحصیل ، تامین و حمایت اجتماعی محروم شده و ناخواسته در تله فقر و محرومیت گرفتار می شوند .

ب) مسایل و منافع کودکان از منظر اجتماعی و روانی

۵- )حق بقاء و رشد کودک:

از منظر اجتماعی، روحی و روانی ، کودک موجودی بالقوه آسیب پذیرمحسوب می شود از اینرو اساسا نیازمند حمایت و مراقبت است تا بتواند دوران کودکی و مراحل رشد را در فضایی امن و سالم سپری کند.با توجه به شرایط اقتصادی کشور و تنگنای معیشتی بسیاری از خانوار های ایرانی از یک سو و کم رنگ بودن حمایت های اجتماعی از خانواده ها و به تبع آن از کودکان ، خلاء ها و مخاطرات گوناگونی بر سر راه رشد و بالندگی کودکان وجود دارد. کودک آزاری و خشونت علیه کودکان در کشور رو به رشد بوده و ابعاد پیچیده ایی به خود گرفته است که بیشتر آنها ناشی از فقر و تنگدستی و آسیب دیدگی و اعتیاد خانواده هاست . این در حالی است که به لحاظ شرایط و مقتضیات فرهنگی و نوع نگاه جامعه به کودکان بخش عمده ایی از خشونت ها آشکار نمی شوند.

۶)تحصیل به عنوان حق کودکان :

در سراسر کشور تعداد قابل توجهی از کودکان بهجای تحصیل ، برایتامینمعیشتخانواده هایشانناگزیرازکارهستند ، بهطوریکهبرابر آمارهای موجود ،بیشازیکمیلیون و هفتصد هزار کودکدر کشور به کار اشتغال دارند ،همچنین بیش از سه و نیم میلیون کودکاز رفتن به مدرسه باز مانده و از نعمت سواد محروم هستند. این نابرابری های آموزشی در گذر زمان ساختاری شده و خود به بازتولید تله های فقر و محرومیت در سطوح و عرصه های بعدی و آتیزندگی کودکان منجر می شوند.تدابیر و سیاست های در نظر گرفته شده تا کنون هیچگاه پاسخگوی مصائب مختلف کودکان کار نبوده و متولیان ساماندهی کودکان خیابانی همواره در چرخه ای ناقص طرح های ساماندهی کودکان کار و خیابان را به نمایش گذاشته اند و بودجه های هنگفتی را برای این منظور هزینه کرده اند .

ج) مسایل و منافع کودکان از منظر فرهنگی

۷)- حقوق آموزشی:

جناب آقای دکتر روحانی همانگونه که اسنحضار دارید ، ایران ترکیبی از اقوام و مذاهب مختلف در قرن های متمادی است. گروههایی که همواره در کنار هم و در همزیستی مسالمت آمیز روزگار را سپری کرده اند .آنچه از منظر حقوق و مسایل کودکان اهمیت دارد، ظرفیت سازی برای اجرای حقوق مغفول مانده قانون اساسی از جمله اصل پانزدهم است که بر تدریس زبانهای محلی و قومی در مدارس در کنار زبان فارسی تصریح دارد.بدیهی است که در پی بی توجهی به این حقوق از یک طرف هویت فرهنگی و قومی کودکان در معرض خطر قرار می گیرد و از سویی دیگر چنین کودکانی درفرایند رشد و رقابت با سایر کودکان با محدودیت های جدی مواجه می شوند.

۸) کیفیت آموزش و پرورش کودکان:

نظام آموزشی کشور در تعلیم و تربیت مسئولانه کودکان با نارسایی های ساختاری وفرایندی جدی مواجه است. به طوری که نه تنها درآموزش وانتقال ودرونی سازی مهارت های انسانی وفراهم کردن نسلی خلاق وسازنده، کارآمدی کمتری دارد،بلکه تقریبامقوله پرورش کودکان برای زندگی اجتماعی سالم،مسئولیت پذیر و با نشاط را به فراموشی سپرده است. در چنین نظامی بسیاری از حقوق کودکان مورد غفلت و بی توجهی قرار می گیرند که تداوم چنین ساختار و فرایندی، جامعه و به وی‍ژه کودکان را بشدت آسیب پذیر می سازد.

با توجه به مواردی که مطرح شد جای خالی نهادی مانند « شورای عالی کودک» احساس می شود ، پیشنهاد می کنیم این شورا با ریاست شخص رئیس جمهور و مشارکت نهاد های مدنی فعال در حوزه کودکان ،نمایندگان وزارت خانه ها و ارگان ها و سازمان های ذی ربط با مسایل کودکان حهت برنامه ریزی برای مسایل و نیازهای کودکان تشکیل شود .

بر اساس مسایل مطرح شده در این نامه ، انجمن حمایت از حقوق کودکان ضمن اعلام آمادگی کامل این نهاد مدنی برای کمک به ارتقا و بهبود شرایط کودکان این مرز وبوم،ازریاستجمهوریمحترم تقاضا داردبانگاهژرفو جدی که مردم ایران در ایشان شناسایی کرده اند، بهمسایلومنافعفراموششده کودکان این مرزوبوم و به منظور پرهیز از تکرار غفلت ها و خطاهای گذشته و مسئولیت پذیری بیشتر در قبال کودکان به تقاضاها وانتظارات.ما به عنوان بخشی از مردمان این سرزمین که در آرزوی امروزو فردایی بهتر برای کودکانمان هستیم توجه نمایید.

هیئت مدیره انجمن حمایت از حقوق کودکان / شهریور ماه سال ۱۳۹۲