سعدی می‌فرماید:

همی نصیحت من گوش دار و نیکی کن

که دانم از پس مرگم کنی به نیکی یاد

نداشت چشم بصیرت که گرد کرد و نخورد

ببرد گوی سعادت که صرف کرد و بداد

همه دوست دارند مورد علاقه و محبت دیگران باشند اما مانند همه کارهای ارزشمند، این نیز به سادگی میسر نیست.

گاه دلبستگی به مال و متاع دنیوی چنان است که این ضرب‌المثل مصداق می‌‌یابد که: «مال است نه جان است که آسان بتوان داد.»

پزشک روح و جان، سعدی علیه‌الرحمه در گلستانش می‌گوید:

نیک بخت آنکه خورد و کشت، و بدبخت آنکه مُرد و هشت

مکن نماز بر آن هیچ کس که هیچ نکرد

که عمر در سر تحصیل مال کرد و نخورد

موسی(ع) قارون را نصیحت کرد که: «احسن کما احسن الله الیک»، نشنید و عاقبتش را شنیدی.

خواهی که ممتع شوی از دینی و عقبی

با خلق کرم کن چو خدا با تو کرم کرد

از شروط سلامت روان، دوستی و مهربانی با دیگران است. یعنی شخص توان خود را در راه هدف‌های انسانی و الهی به کار ببرد که چون هنگام ترک این جهان و رویارویی با بزرگترین چالش زندگانی رسید، بتواند با خود بگوید: «من از زندگی ام راضی‌ام. زندگی من ارزش زیستن را داشت.»

نتیجه آنکه، کار نیکی که برای نسل‌ها باقی بماند و دعای خیر آنان را به همراه داشته باشد فرصتی برای ماندگاری در قلب‌ها است.

بر این رواق زبرجد نوشته‌اند به زر

که جز نکویی اهل کرم نخواهد ماند

منبع: روزنامه ایران