محدود کردن فضای مجازی ممکن و منطقی نیست
معاون رئیس جمهوری در امور زنان و خانواده گفت: هراس از تکنولوژی و بیم از در معرض مخاطره قرار گرفتن خانواده‌ها از سوی فضای مجازی نباید ما را به سوی منع و محدودیت سوق دهد؛ که در شرایط کنونی، نه ممکن و نه منطقی است.
به گزارش ایرنا، شهیندخت مولاوردی معاون رئیس جمهوری در امور زنان و خانواده در نخستین همایش تئاتر «سکوت در خانواده» درباره پیشرفت تکنولوژی و مواجهه خانواده‌ها با آن، گفت: ما باید با شناخت درست و تبیین اصولی تغییرات و چالش‌ها و فهم درست و واقع بینانه آن با مدیریت نرم، فرهنگی، خلاقانه و با ایده‌ای نو و با بیان و زبانی متفاوت و غیرکلیشه‌ای، در آگاهی دهی به جامعه و گوشزد کردن و هشدار دادن آثار مخرب و منفی استفاده بی‌رویه از این رسانه‌ها قدم برداریم.
وی ادامه داد: جایگزینی تکنولوژی و شبکه‌های ارتباطی مجازی به جای ارتباط حقیقی اعضای خانواده، می‌تواند تهدیدی برای نه تنها خانواده که جامعه محسوب شود و به صورت چند وجهی بر روابط خانوادگی اثر بگذارد؛ روابط زن و شوهر، پدر و مادر با فرزندان و روابط آنها با دیگران. درواقع، استفاده بیش از اندازه و در حد اعتیاد شبکه‌های اجتماعی به طوری که افراد در چندین شبکه عضویت دارند باعث تغییر و دگرگونی سبک زندگی شده است.
معاون رئیس جمهوری در ادامه به اهمیت و ارزش نهاد خانواده اشاره کرد و با یادآوری تغییرات کانون خانواده در عصر کنونی، افزود: امروزه به نظر می‌رسد متأثر از تحولات اجتماعی و فرهنگی و اقتصادی جوامع بویژه در ۵۰ سال اخیر، خانواده با تلاطم و چالش‌هایی از درون و بیرون در سطح جهانی مواجه است.
معاون رئیس جمهوری ادامه داد: از این منظر پیش‌بینی می‌شود خانواده ایرانی که ظرفیت، فرهنگ و مهارت لازم برای تنظیم و نحوه استفاده و تعامل با این ابزار را بدرستی نیاموخته است با کمرنگ شدن ارتباطات کلامی و دیداری، تبدیل به واحدی کاملاً تک بعدی و محروم از رشد عاطفی و هویتی خواهد شد.
مولاوردی سپس به تبعات شبکه‌های اجتماعی بر خانواده اشاره کرد و گفت: واقعیت این است که رسانه‌های دیجیتال و شبکه‌های اجتماعی با توجه به سهولت دسترسی، به ابزاری قدرتمند برای اطلاع‌رسانی و تبادل اطلاعات و تجارب گفت‌و‌گو بدل شده‌اند، اما افزون بر این سودمندی آثار و تبعات استفاده خارج از قاعده آن نگرانی‌های روزافزونی را دامن می‌زند.
وی گفت: یکی از این نگرانی‌ها حاکم شدن فضای سکوت بر خانواده است که موضوع برنامه امروز هم هست و بیش از اینکه ساعاتی در کنار هم بودن برای پرداختن به بحث‌های جمعی و تبادل نظر حول موضوعات و دغدغه‌های مشترک غنیمت شمرده شود، در شکل‌گیری و زمینه‌سازی فضا و دلمشغولی‌های فردی نقش دارد و به فردیت‌گرایی و گریز از جمع و درخودماندگی دامن می‌زند.
