جنبش ضدتحریم
شهروندان – ابوالقاسم قاسم زاده:
157 اقتصاددان، حقوقدان و مدیر ارشد رسانه‌ای ایران با انتشار بیانیه‌ای نسبت به آثار فاجعه‌بار انسانی تحریم‌های آمریکا و اتحادیه اروپا علیه مردم ایران خواستار حمایت جهانی از جنبش ضدتحریم شدند.
امضاءکنندگان این بیانیه یادآوری کرده‌اند که «انگیزه ما از نوشتن این نامه، هشدار نسبت به آثار مخرب تحریم‌های تجاری و مالی علیه مردم ایران است.» در این بیانیه آمده است: «انتظار ما از نخبگان جهان و به ویژه اقتصاددانان، حقوقدانان و روزنامه‌نگاران برجسته این است که با پشتیبانی از نهضت صلح‌طلبانه و انسانی ضدتحریم، سیاستمداران کشورهای متبوع خود را به برداشتن گام نخست برای حل ابتکارآمیز و مؤثر این مناقشه دشوار ترغیب کنند.»
هفته گذشته یکشنبه ۲۴ شهریور ۱۳۹۲ در ستون محک مقاله «پرونده تحریم‌ها یا هسته‌ای!؟» نوشته شد. در آن نوشته یادآوری شد که در آستانه سفر رئیس جمهور به نیویورک و شرکت در اجلاس سالانه مجمع عمومی سازمان ملل، همه خبرها و نوشته‌ها در داخل و خارج از کشور معطوف به دو مسأله؛ یکی، پرونده انرژی هسته‌ای ایران، و دیگری، بحران سوریه شده است. در حالی که کسی یادی از فاجعه انسانی نمی‌کند که تحریم‌ها، تحریم‌های یکجانبه دولت اوباما در ایران و به خصوص در موارد تحریم دارویی و قطع ارتباطات تجاری و مالی شرکت‌های دارویی ایران با شرکت‌های خارجی در اروپا و آمریکا و مشکلات پزشکی و مراکز بیمارستانی و درمانی به وجود آورده است:
«ضعف دیپلماسی در گذشته موجب شد تا پرونده انرژی هسته‌ای ایران از سوی آژانس به شورای امنیت سازمان ملل فرستاده شود. این حرکت را دبیر کل سازمان ملل آقای بان‌کی‌مون به دولت اوباما و متحدان او در اتحادیه اروپا هدیه داد! متاسفانه در شورای امنیت سازمان ملل، دولت‌های روسیه و چین با آمریکا، انگلیس و فرانسه همگام و همراه شدند تا قطعنامه‌های تحریم علیه ایران تصویب گردد. دولت آمریکا و اتحادیه اروپا به قطعنامه‌های تحریم در شورای امنیت سازمان ملل اکتفا نکردند و برخلاف تمامی مقررات ادعایی در قوانین و عرف تجارت آزاد جهانی، تحریم‌های یکجانبه و بسیار گسترده‌تر از مصوبات شورای امنیت سازمان ملل را علیه دولت و مردم ایران تصویب و اجرا کردند.
تحریم‌های یکجانبه دولت اوباما و دولت‌های انگیس، فرانسه و آلمان علیه ایران در تاریخ سیاسی و دیپلماسی جهان بی‌سابقه است. تحریم‌هایی که تنها با اعلام جنگ در برابر کشور دیگر نظیر دارد و آن هم مواردی مانند غذا و دارو و لوازم درمانی بیماران را در بر نمی‌گیرد. در حالی که آمریکا و سه کشور اروپایی از این حد فراتر رفتند و ایران را در بایکوت کامل ارتباطات مالی و تجاری و حتی با شرکت‌های دارویی در غرب و بلکه تمام جهان قرار دادند. در این فاصله زمانی بسیاری از بیماران که غالباً کودکان، زنان و سالخوردگان بودند به خاطر تحریم‌ها جان باختند. هنوز هیچ رسانه یا محفل حقوق بشری در غرب نه تنها خبری از این فاجعه و جنایت نمی‌دهند بلکه در آستانه سفر رئیس جمهوری اسلامی ایران به نیویورک همچنان بر سر اختلاف سیاسی درباره اتمی شدن جمهوری اسلامی ایران خبرسازی و تأکید دارند. در این تحریم‌ها، از ارسال قطعات هواپیمای مسافربری خودداری کردند و سقوط چند هواپیمای مسافربری را ناشی از آن دانسته‌اند.»
موضوع تحریم‌ها از جنبه‌های گوناگون اقتصادی، سیاسی و حقوقی قابل نقد و بررسی است. اگر انگیزه اجرای تحریم‌ها فشار سیاسی و یا اقتصادی بر دولت جمهوری اسلامی ایران بود که موارد پیشنهادی دولت‌های غربی را درباره پرونده انرژی هسته‌ای بپذیرد. در عمل هیچ نشانه‌ای از آن دیده نشد، اما این اقدام خلاف قانون و عرف بین‌المللی زیان بسیاری را متوجه مردم ایران کرد در حالی‌که همانگونه که در بیانیه آمده است: «سابقه تاریخی ایران نشان‌دهنده این واقعیت تحسین‌انگیز است که مردم این سرزمین همواره صلح‌طلب بوده و به هرگونه زورگویی و اجحاف واکنش نشان داده‌اند.» خانواده‌های ایرانی که جان عزیزان خود را براثر تحریم‌های دارویی و وسایل پزشکی و درمانی از دست داده‌اند، در انتظار دادخواهی به سر می‌برند و تحریم‌های یکجانبه آمریکا و سه کشور اروپایی انگلیس، فرانسه و آلمان علیه مردم ایران را در محاسبه حقوق بین‌المللی، مشابه پرونده جنایت جنگی می‌شمارند. این روزها، روزهای سازمان ملل و تشکیل مجمع عمومی سالانه این سازمان است. اغلب دولتمردان و رؤسای کشورها به نیویورک می‌روند تا در اجلاس مجمع عمومی این سازمان شرکت کنند. مهمترین عناوین سیاسی و یا بحران‌های منطقه‌ای و جهانی در صدر گزارش‌های رسانه‌ها قرار می‌گیرد. موضوع پرونده هسته‌ای ایران و بحران سوریه در صدر این اخبار است. جا دارد بیانیه ۱۵۷ اقتصاددان، حقوقدان و مدیر رسانه‌ای ایران را که خواستار حمایت جهانی از جنبش ضد تحریم شده‌اند، پژواک صدای خانواده‌هایی بدانیم که از اعمال تحریم‌های یکجانبه آمریکا و سه کشور انگلیس، فرانسه آلمان، زیان بسیار دیده‌اند. حمایت از این حرکت بخصوص در ارتباطات رسانه‌ای که با دیگر کشورها وجود دارد لازم و ضروری است. بخش رسانه‌ای وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی در این روزها می‌تواند موجی حمایتی و خبری درباره جنبش ضد تحریم ایجاد کند.
