چشم دانشگاه همچنان به وزیر علوم است
شهروندان – امیر اصغرنیا:
در فضای خاص حاکم بر سال‌های 88 تا 92 جنبش دانشجویی عملا از یادها رفته بود و تنها گاهی در گوشه و کنار کشور نجواهایی از اعتراضات صنفی دانشجویان به گوش می‌رسید. در شرایطی که با منحل شدن و غیرقانونی نام گرفتن انجمن‌های اسلامی و شوراهای صنفی در اغلب دانشگاه‌های کشور عملا روزنه‌ای برای فعالیت‌های صنفی و تشکلی دانشجویان برای احقاق حقوق دانشجویی و تاثیر بر فضای دانشگاه و جامعه وجود نداشت.
در این میان فعالان دانشجویی یا داغدیده محرومیت‌های پیشین خود بودند و کاری از میان نمی بردند یا سر در گم و به دنبال کور سوی امید یا به تشکل‌های قانونی موجود نظیر کانون‌های فرهنگی و هنری چون فیلم و شعر و کتاب سرازیر شدند و از این طریق ابتدا بدنه از هم پاشیده شان را جمع و جور کردند ، سپس چراغ خاموش، تشکل یابی را آغاز کردند ، با این تهدید که هر نوع حرکت نسنجیده حکایت مسبوق به سابقه احضار، تعلیق و اخراج را یادآوری می‌کند. جنبش دانشجویی اندک اندک قصد ایستادن دوباره بر پای خود را دارد، صداهای متحدِ چندین دانشگاه کشور نشان از پتانسیلی خفته در پسِ صحن‌های خلوت و بی صدای دانشگاه‌هادارد.
خبرها حکایت از تلاش فعالان دانشجویی برای جمع آوری امضاهایی به منظور تعویض روسای دانشگاه‌ها دارد، از جمله این کنش‌ها می‌توان به جمع‌آوری امضا از هزاران تن از دانشجویان دانشگاه‌های امیرکبیر،امام خمینی قزوین،نوشیروانی بابل،شهید چمران اهواز و … برای تغییر در ریاست دانشگاه‌های مزبور اشاره کرد.
فعالان دانشجویی بعضی از دانشگاه‌ها نیز پا را فراتر نهاده و به‌سمت معرفی گزینه‌های مطلوب خود برای ریاست دانشگاه پیش رفته اند و با ارسال نامه‌هایی به وزارت علوم در دوره سرپرستی دکتر توفیقی و دکتر فرجی دانا، گزینه هایی را هم برای تصدی ریاست دانشگاه خود پیشنهاد داده‌اند. اما گویا سیاست کلی وزارت علوم دولت تدبیر و امید اخراج فله ای مدیران قبلی نیست و در مورد تعویض روسا همانند دولت مهرورز ضربتی عمل نمی کند و با طمانینه پیش می‌رود، سیاستی که ادامه حرکت آهسته آن موجب نگرانی فعالان دانشجویی می‌شود.
سوء مدیریت‌هاو نظارت‌های فلج کننده در کنار فضای امنیتی حاکم بر دانشگاه‌هاراه را بر دانشجویان منتقد بسته است، هنوز روسای دانشگاه‌هارویه سابق را در برخورد با فعالان دانشجویی و فرهنگی در پیش دارند و رانت‌ها و امکانات ویژه همچنان برای گروه‌های خاص و وابسته به نهادهای قدرت وجود دارد، هنوز میدان به شوراهای صنفی برای پیگیری مطالبات رفاهی دانشجویان داده نشده است، این عوامل باعث می‌شود تا فعالان دانشجویی انتظار اقدامی ضربتی را از سوی وزارت علوم برای تغییر فضا داشته باشند.
فعالان دانشجویی سراسر کشور این روزها یک نگاه‌شان به تشکل‌یابی‌ها و حفظ اتحاد کشوری است و یک نگاه‌شان به وزارت علوم و سیاست‌هایی‌ست که قرار است در فضای دانشگاهی کشور تزریق شود. اما در وزارتخانه علوم ماجرا مثل تغییر رئوس دانشگاه‌هاکند و آهسته هم نمی‌گذرد، فرجی دانا در هفته اول وزارت خود ۶ انتصاب در سطح معاونت داشت تا نشان دهد سیاست‌های دانشگاهی خود را با جدیت در حوزه‌های مختلف دنبال می‌کند.
همچنین، انتخاب دکتر توفیقی به عنوان مشاور وزیر علوم می‌تواند او را به عنوان تئوریسین وزارت علوم دولت یازدهم معرفی کند،کسی که حسن روحانی تاکید فراوانی به استفاده از او و تیمش در راس وزارت علوم داشت،توفیقی ای که در دوران سرپرستی خود اقدام به بررسی پرونده‌های دانشجویان محروم از تحصیل کرد و اتفاقا گره ای هم از پرونده بعضی از این دانشجویان گشود ، به بسیاری هم وعده مساعدت و بازگشت به دانشگاه در ترم‌های جاری را داد .حتی در اقدامی پر سر و صدا صدرالدین شریعتی رئیس جنجالی دانشگاه علامه را هم برکنار کرد. توفیقی خود مهم‌ترین کارِ سرپرستی ۶۷ روزه اش را کم کردن نقش حراست در مدیریت دانشگاه می‌داند.
اما مواجهه مجلس و وزارت علوم در صد روز گذشته هرروز پررنگ تر از دیروز شده است تا جایی که این روزها زمزمه‌های استیضاح وزیر علوم در بهارستان به‌گوش می‌رسد ، مواجهه‌ای که گاهی تا فحاشی محمد زاهدی رئیس کمیسیون آموزش مجلس به فرجی دانا هم رسیده است. این اخبار و سماجت دولت تدبیر بر رویکرد زدودن فضای امنیتی در دانشگاه‌ها نشان از روزهای روشنی برای جنبش دانشجویی و فعالان سابق و فعلی‌اش دارد، هرچند که از سنگ اندازی‌های مجلس اصولگرا و فشار آن بر وزارت علوم نباید چشم پوشی کرد.مجلس نهم وزارت علوم فرجی دانا را در برابر خود می‌بیند.وزارت علوم می‌تواند موضوع مناقشه دائم حسن روحانی و مجلس باشد ، مناقشه ای که در صد روز نخست هم نمایان بود تا جایی که محمد جواد باهنر نایب رئیس دوم مجلس اظهار کرد : نباید وزارت علوم را به اصلاح طلبان می‌دادیم.
قانون
