آقای فانی، ۱۵۰هزار بخاری در کمین‌اند
شهروندان:
15روز پس از آنکه دانش‌آموزان مدرسه «شین‌آباد»، در آتش بی‌توجهی مسوولان سوختند، درست در همان روزهایی که «سیران یگانه» دانش‌آموز دختر پیرانشهری به‌دلیل شدت جراحات، جان خود را از دست داد و در روزهایی که سایر دانش‌آموزان جراحت‌دیده زیر دستگاه‌های پرفشار تنفسی بودند، وزارت آموزش‌وپرورش در دولت دهم توانست در اقدامی ضربتی، مدرسه در آتش‌سوخته «شین‌آباد» در پیرانشهر را به مدرسه‌ای لوکس تبدیل کند.
کف کلاس درس سرامیک شد. نیمکت‌های دانش‌آموزان نو نوار شد. تخته سیاه کلاس تخته سفید شد. نرده‌هایی که پنجره کلاس را به پنجره زندان شبیه کرده بود، برداشته شد و شیشه‌های کلاس دوجداره شد. در کلاس درس دستگیره‌دار شد و از همه مهم‌تر و غم‌انگیز‌تر آنکه، کلاس درس مجهز به سیستم گرمایشی پکیج شد.
در آن بحبوحه که دانش‌آموزان در بیمارستان بودند، حمیدرضا حاجی‌بابایی، وزیر آموزش‌وپرورش در مجلس به‌جای عذرخواهی از وقوع حادثه شوخ‌طبع شده بود، معاون عمرانی او روزه سکوت گرفته بود، این سوال در آن غوغای رسانه‌ای کمتر دیده و مطرح شد، وزارت آموزش‌وپرورش که ۱۵روزه کلاس درس شین‌آباد را نوسازی کرد، قبل از وقوع این حادثه کجا بود و چرا کاری برای ۱۵۰هزار کلاس درس فاقد سیستم گرمایشی استاندارد نکرد؟
حالا توجه شما را به این واقعیت جلب می‌کنیم که وزارت آموزش‌وپرورش هنوز هم کاری برای ۱۵۰هزار کلاس درس فاقد سیستم گرمایشی نکرده است. مصداق روشن این واقعیت، سخنان روز گذشته معاون عمرانی وزیر و رییس سازمان نوسازی مدارس است.
«مرتضی رییسی»، رییسی در همه دولت‌ها چه دولت احمدی‌نژاد و چه دولت روحانی، روز گذشته با اشاره به اینکه «۱۵۰هزار کلاس درس در کشور همچنان با بخاری نفتی و گازی گرم می‌شوند»، می‌گوید: «جمع‌آوری همه بخاری‌های نفتی و گازی از کلاس‌های درس، پول می‌خواهد.»
شاید معاون عمرانی وزیر آموزش‌وپرورش گمان می‌کند، مردم و افکار عمومی از این موضوع که جمع‌آوری همه بخاری‌های نفتی و گازی از کلاس‌های درس پول می‌خواهد، بی‌خبر و نا آگاه‌اند. شاید هم گمان می‌کنند، اهالی رسانه نمی‌دانند که سازمان تحت مدیریت او، یکی از بیشترین بودجه‌های آموزش‌وپرورش را دریافت می‌کند. با این حال، مشخص است عزم جدی در آموزش‌وپرورش کشور برای نوسازی سیستم گرمایشی مدارس کشور وجود ندارد و رخداد «شین‌آباد» و زخمی که تا آخر عمر روی تن و جان دختران پیرانشهری مانده، هنوز به انگیزه‌ای برای مسوولان آموزش‌وپرورش به منظور نوسازی سیستم گرمایشی تبدیل نشده است.
حالا زمستان تمام شده است، سال تحصیلی رو به پایان است و در زمستانی که گذشت ۱۵۰هزار کلاس درس با بخاری‌های نفتی و گازی غیراستاندارد دانش‌آموزان را گرم می‌کردند. شکر خداوند که هیچ دانش‌آموز ایرانی در زمستانی که گذشت به سرنوشت کودکان مظلوم پیرانشهری دچار نشد. صدها و هزاران شکر. اما به جرأت می‌توان گفت، که در سال ۱۳۹۲ خطر از بیخ گوش آموزش‌وپرورش گذشت، خطری که می‌توانست بخشی از ۱۵۰هزار کلاس را به جهنمی همچون کلاس درس «شین‌آباد» تبدیل کند.
حالا که دولت «تدبیر و امید» به تدبیرش اشاره دارد و مردم به تدبیرشان امید دارند، بد نیست مسوولان آموزش‌وپرورش به‌خصوص علی‌اصغر فانی، از تجربه همتایان سابقش درس بگیرد، نیم‌نگاهی به امینت جانی فرزندان این کشور داشته باشد و به این نکته توجه کند که در سازمان نوسازی مدارس چه رویکری حاکم است که یک‌سال‌ونیم پس از حادثه «شین‌آباد» تعداد ۱۵۰هزار کلاس درس دارای سیستم گرمایشی غیر استاندارد، به ۱۴۹هزارو۹۹۹کلاس درس هم کاهش پیدا نکرده است.
محمدحسین نجاتی
شرق
