سیاست سکوت درباره حسین منزوی
شهروندان:
یک کارشناس ارشد ادبیات به آن‌چه سیاست سکوت درباره حسین منزوی نامید انتقاد کرد.
وحید رحمانی که در پایان‌نامه خود به بررسی شعرهای منزوی پرداخته است در گفت‌وگو با ایسنا، گفت: آثار حسین منزوی کامل است، ولی متاسفانه در کتاب‌هایی که غزل امروز را بررسی کرده‌اند حرفی از منزوی به میان نیامده و فقط نام سیمین بهبهانی مطرح شده است.
او اظهار کرد: منزوی عشق را در غزل زنده کرد و ابیاتی را که سرود مجنون بیابانها را به مجنون خیابانی و امروزی تبدیل و به جامعه معرفی کرد. عشق منزوی قابل لمس است و مانند سایر انسانها در خیابان راه می‌رود و حرف می‌زند، در واقع عشق منزوی ماورایی نیست.
این شاعر زنجانی در ادامه گفت: منزوی از زمینههایی صحبت می‌کند که در اطراف زندگی مردم قابل لمس است، این در حالی است که متأسفانه در شعر امروز فقط از سیمین بهبهانی یاد می‌شود. گرچه سیمین بهبهانی بارها تاکید کرده است منزوی بهتر از اوست و اخیراً نیز در برنامهای محمدعلی بهمنی پدر غزل معاصر معرفی شد، ولی باید تاکید کرد شعر جواب‌گوی همه این برخوردها است و شعر منزوی یک عامل برجسته و مشخص است.
رحمانی افزود: ابتهاج پلی از غزل سنتی به غزل نو زده و اولین کسی که از این پل عبور کرد نیستانی بود، اما کسی که مدام بر این پل رفت و آمد می‌کند منزوی است.
او ادامه داد: منزوی و بهبهانی شاخصترینهای غزل‌سراهای نو هستند، اما چنان‌چه گفته شد سیاست سکوت راجع به منزوی فعال بود، اما شعر منزوی امروزه همگان را وادار کرده است که در برابرش تمام‌قد بیاستند و به احترامش کلاه از سر بردارند و به او احترام بگذارند.
این کارشناس ارشد ادبیات یادآور شد: سبک منزوی خاص است که شعر انتزاعی را کنار گذاشته و عینیت را جایگزین آن کرده است، به گونه‌ای که خود را جوجه ققنوس نیما معرفی می‌کند. زبان، موسیقی، تخیل و تفکر نوآورانهای در شعر منزوی وجود دارد، به گونه‌ای که با خواندن شاهکارهای منزوی بدون این‌که نام وی در کنار کار باشد میتوان تشخیص داد این اشعار برای شاعر امروزی و منزوی است؛ در واقع آثار وی امضای خود شاعر است، لذا به جرأت میتوان گفت منزوی پدر غزل معاصر است.
به گزارش ایسنا، حسین منزوی در اولین روز مهرماه ۱۳۲۵ در زنجان به دنیا آمد و شانزدهم اردیبهشت‌ماه ۱۳۸۳ بر اثر بیماری ریوی در بیمارستان شهید رجایی تهران درگذشت. «با عشق در حوالی فاجعه»، «شوکران و شکر»، «حنجره زخمی تغزل»، «با عشق تاب می‌آورم» (شامل شعرهای سپید و آزاد)، «به همین سادگی»، «از خاموشی‌ها و فراموشی‌ها» و «با سیاوش از آتش» از آثار منتشرشده او هستند.
