تاریخ انتشار : یکشنبه ۱۰ شهریور ۱۳۹۲ زمان انتشار : ۱۴:۳۸

شهروندان:
روستای محروم «حسن قندی» در دهستان دشت عباس در جنوب استان ایلام، روستایی است که ساکنانش به دلیل نبود امکانات ابتدایی، مجبور به ترک روستا شده اند.

به گزارش مهر، راه دسترسی این روستا در زمان جنگ ایران و عراق احداث شده و از آن زمان تاکنون نه تنها هیچ گونه اقدامی برای بهسازی آن صورت نگرفته، بلکه قسمتی از راه روستا نیز بر اثر سیلاب های فصلی تخریب شده است.

هرچند زندگی در روستای بدون آب و برق حسن قندی نیز سخت است و شاهد این مدعا نیز خانه های خالی از سکنه است؛ خانه هایی گلی که با هزاران امید و آرزو برای زندگی برافراشته شده است.روستایی که به جای صدای اهالی اش، فقط صدای شن ها و ماسه بادی که با سوز تند بادهای گرم منطقه به حرکت درمی آید، به گوش می رسد و اکنون فقط سه نفر در آن ساکن هستند.

صالحه چنانه، یکی از معدود ساکنان روستای حسن قندی با بیان این که در این روستا خبری از آب و برق نیست، گفت: فقط هشت خانوار در این روستا زندگی می کنند که آنها هم به دلیل نبود آب شرب و برق در کنار چاه های اطراف ساکن شده اند.وی افزود: شغل من دامداری است و ناچار هستم که در این روستا زندگی کنم و از آنجا که روستا آب شرب ندارد، مجبورم برای تهیه آب یا به روستاهای اطرف یا دهستان دشت عباس بروم.

این جوان روستایی خاطرنشان کرد: به دلیل نبود آب و برق در روستا، بیشتر مردم خانه های خود را خالی کرده و به مکان های دیگر رفته اند، چون زندگی بدون آب و برق بسیار سخت است.چنانه با بیان این که متاسفانه داخل روستا تیر برق های فلزی عظیمی نصب شده که در حال صادر کردن برق به کشور عراق هستند، گفت: ولی ما در کنار این تیر برق ها در گرما بدون آب و برق زندگی را سپری می کنیم.

این جوان بیست و دو ساله روستایی خاطرنشان کرد: بارها برای حل مشکل برق مراجعه کردیم، ولی مسئولان می گویند باید تعداد خانوارهای روستا بیشتر شود تا برق بکشند؛ این در حالی است که هیچ کسی حاضر به ادامه زندگی در این روستا و تحمل شرایط موجود نیست.

عبدالزهرا خودمهر یکی دیگر از افرادی است که همچنان در این روستا زندگی می کند. وی با بیان این که در این روستا آب پیدا نمی شود و برای تامین آب احشام خود باید مسافت زیادی را طی کنم تا به چاه آب کشاورزی که آن هم شور شده برسم تا احشامم از تشنگی تلف نشوند، گفت: حدود دو سال از نصب تیرهای برق در روستا می گذرد، ولی متاسفانه بی توجهی مسئولان به سیم کشی، باعث شده بیشتر ساکنان، روستا را تخلیه و به محلی دیگر مهاجرت کنند.

خودمهر افزود: امروز در حالی روستا خالی از سکنه شده است که تا مدت ها قبل زندگی در این روستا در جریان بود، ولی نبود آب شرب، برق، خانه بهداشت و… باعث شده امروز در روستا فقط چند خانوار به زندگی خود ادامه بدهند.