آغاز خرداد با خاطره تحریم آمریکا علیه ایران
شهروندان:
از اولین روز خرداد 59 واژه‌ای به دایره لغات ایرانی‌ها اضافه شد که هرسال شکل متفاوتی به خود گرفت. 34سال از روزی که آمریکا اولین تحریمش را علیه ایران وضع کرد می‌گذرد.
تسخیر سفارت این کشور گویی بهانه‌ای بود برای قطع ارتباط اقتصادی یک کشور انقلابی با دنیایی که آن‌روزها به اروپا و آمریکا خلاصه می‌شد. حالا اما آن واژه که روزی تنها در حوزه اقتصاد و تجارت معنی داشت آنقدر گسترش یافته که دارو و قطعات هواپیمایی و موارد ضروری یک زندگی عادی را هم شامل می‌شود.
آمریکا یک‌ربع قرن بعد، تحریم‌هایی را علیه ایران وضع کرد که دیگر حربه سیاسی صرف نبودند بلکه بازی ناجوانمردانه‌ای بودند در میدان سیاست. از همان زمان هم کمپین‌های مختلفی برای مقابله با تحریم به‌راه افتاد تا جایی که در آغاز دولت یازدهم، بسیاری پیروزی روحانی در لغو تحریم‌ها را حاصل گردهم‌آمدن نیروهای مختلف اجتماعی، سیاسی، هنری و… در همان نهادهای مدنی دانستند.
مازیار میری، کارگردان سینما در گفت‌وگو با خبرنگار ما از انگیزه‌های پیوستن به کمپین ضدتحریم دارو می‌گوید: «واقعیت این است که رعایت انسان و حقوق انسانی‌اش، تنها چیزی است که می‌تواند جهان را به آرامش و امنیت برساند. وقتی که به‌خاطر سیاست، حقوق یک انسان از او گرفته می‌شود، دیگر فرقی نمی‌کند که آن سیاست چه حرفی برای گفتن دارد.»
گلاب آدینه یکی دیگر از اعضای کمپین ضدتحریم دارو هم با هرگونه تحریمی مخالف است: «اصولا واژه تحریم برای همه ما واژه آشنایی است و آن را دوست نداریم. تحریم محدود‌کننده حق زندگی، حق آزادگی و حق انسانی انسان‌هاست و در هیچ بازی سیاسی‌ای در دنیا نباید شاهد فراگیری چنین واژه‌ای باشیم.»
آرمان این کمپین‌ها، پایان‌دادن به تحریم‌هایی بود که بخشی از آن سلامت و حتی حق حیات ایرانی‌ها را نادیده می‌گرفت تا بلکه حق حیات به جایگاه واقعی خود برگردد. این آرمان، بیش از سه‌دهه همراه با ۷۰میلیون ایرانی بوده؛ آنها که روزی شاهد سقوط هواپیما در قزوین بوده‌اند، آنها که شاهد مرگ عزیزانشان بر تخت بیمارستان بوده‌اند و آنها که راویان خاموش بمباران‌های شیمیایی جنگ تحمیلی بوده‌اند؛ همه این افراد از اعضای کمپینی ضدتحریم بوده‌اند بی‌آنکه نامشان در جایی ثبت شود.
سعید برآبادی
شرق
