بچه‌های شین‌آباد در انتظار بودجه نامعلوم برای درمان
شهروندان:
دانش‌آموزان شین‌آبادی ۲ روز پیش دوباره به تهران آمدند. دانش‌آموزانی که ۱۵ آذر سال‌گذشته با آتش بخاری نفتی، در کلاس درسشان در مدرسه انقلاب اسلامی روستای شین‌آباد شهر پیرانشهر سوختند و داستان دنباله‌دار زندگی جدیدشان شروع شد.
شهروند نوشت؛ از آخرین‌باری که آنها برای جراحی به بیمارستان ساسان آمده بودند، ۲ ماه می‌گذرد و حالا آن ۱۲ نفری که بیش از بقیه همکلاسی‌هایشان سوخته‌اند، این‌بار باید به بیمارستان «محب کوثر» که یک بیمارستان فوق‌تخصصی پلاستیک و جراحی سر و گردن است و بیمارستان «فاطمه» دانشگاه علوم‌پزشکی ایران تهران بروند تا روند جدید درمانشان شروع شود. دیروز، اولین روزی بود که دانش‌آموزان شین‌آبادی و پدر‌هایشان به بیمارستان « محب کوثر» رفتند تا پرونده جدید درمانشان را تشکیل دهند.
آمنه، نادیا، آرزو، اسرین و بقیه آنهایی که از سر گرفته تا کمر سوخته‌اند، دیروز آمده بودند تا با خنده‌های همیشگی‌شان، دوباره پزشکان بیمارستان جدید از آنها عکس بگیرند، پرونده تشکیل دهند و برای عمل جراحی نوبت بزنند. پزشک‌شان همان پزشک قبلی‌شان است؛ دکتر فاطمی، فوق‌تخصص ترمیمی و جراحی و رئیس بیمارستان محب کوثر، دیروز با خانواده‌های بچه‌های سوخته شین‌آبادی جلسه‌ای گذاشت و به آنها گفت وزارت بهداشت هنوز هزینه جراحی فرزندانشان را به حساب این بیمارستان واریز نکرده است. این درحالی است که محمودرضا محقق، معاون اجرایی معاونت درمان وزارت بهداشت همین چند روز پیش بود که گفت بودجه درمان این کودکان فعلا به صورت علی‌الحساب از سوی معاونت درمان به دانشگاه علوم‌پزشکی ایران پرداخت خواهد شد.
او گفته است که «هزینه درمان این کودکان ۵ تا ۶میلیارد تومان خواهد بود ولی تاکنون هیچ بودجه‌ای برای درمان به وزارت بهداشت تعلق نگرفته اما قراراست دولت تا پایان سال‌جاری بودجه درمان آنان را تامین کند». به گفته معاون اجرایی معاونت درمان وزارت بهداشت، مسئولان این وزارتخانه پیشنهاد کرده‌اند که سالانه ۱.۵میلیاردتومان برای درمان این دانش‌آموزان اختصاص داده شود ولی تا به حال تنها ۴۰درصد از این مبلغ تصویب شده است.
او حالا می‌گوید که معاونت برنامه‌ریزی و نظارت راهبردی ریاست‌جمهوری قرار بوده پولی را به حساب وزارت بهداشت بریزد ولی این پول هنوز واریز نشده است: «دولت قرار بود پولی برای هزینه درمان این بچه‌ها بریزد ولی تا دیروز این اتفاق نیفتاد و ما قصد داریم از منابع خودمان مبلغی حدود ۱۵۰میلیون‌تومان را به‌صورت علی‌الحساب برای دانشگاه علوم‌پزشکی ایران واریز کنیم.» محقق می‌گوید که دیروز وزارت بهداشت نامه‌ای برای طی سیر اداری تخصیص پول دانشگاه علوم‌پزشکی نوشته و تا ۲ هفته دیگر این پول به حساب این دانشگاه واریز خواهد شد: «اما این موضوع باعث نمی‌شود که عمل بچه‌ها عقب بیفتد. کادر بیمارستان این قول را به ما داده‌اند که روند درمان بچه‌ها را شروع می‌کنند تا پول واریز شود.»
بچه‌ها آماده عمل پلاستیک‌اند، پول نیست
براساس مصوبه هیأت دولت در تابستان امسال مقرر شد که ۳وزارتخانه آموزش و پرورش، بهداشت و تعاون، کار و رفاه اجتماعی مسئول پیگیری روند درمانی دانش‌آموزان شین‌آبادی باشند. بعد از آن محمد چینیان، معاون سلامت وزارت آموزش و پرورش اعلام کرد که طرح درمانی ویژه دانش‌آموزان شین‌آبادی با همکاری استادان و متخصصان مجرب تدوین شده و روند درمان این دانش‌آموزان به وزارت بهداشت واگذار شده است.
«نازدار ترکه»، مادر آمنه راک، یکی از دانش‌آموزان شین‌آبادی که همراه دختر و همسرش به بیمارستان آمده بود، درباره جلسه آنها با فاطمی، رئیس بیمارستان محب کوثر می‌گوید: «دکتر فاطمی در این جلسه به ما گفت که هنوز هزینه جراحی بچه‌ها به حساب بیمارستان ریخته نشده و او به صورت تلفنی از مسئولان وزارت بهداشت خواسته است که علی‌الحساب، ۱۵۰میلیون تومان به حساب این بیمارستان ریخته شود. او به ما گفت که فعلا برای عمل جراحی بچه‌ها براساس درجه سوختگی‌شان و اولویت برای عمل، نوبت می‌زنند و قرار است یکشنبه خبرش را به ما بدهند».
«یوسف راک»، پدر او هم نامه‌هایی را نشان می‌دهد که در دولت‌دهم و در زمان وزارت حمیدرضا حاجی‌بابایی در وزارت آموزش و پرورش و محمدحسن طریقت‌منفرد در وزارت بهداشت نوشته شده؛ نامه‌هایی که محمدرضا رحیمی، معاون اول محمود احمدی‌نژاد در دولت دهم به این وزرا نوشته و از آنها خواسته است که هزینه درمان دانش‌آموزان شین‌آبادی را تامین کنند. یوسف راک، حالا می‌گوید که وزارت بهداشت و آموزش و پرورش با منتقل کردن بچه‌ها به بیمارستان حضرت فاطمه(س)، خلف‌وعده کرده‌اند.
«محمد شادکام» پدر سیما شادکام که ۲۵درصد سوختگی دارد، هم می‌گوید: «قرار بود ۵میلیارد تومان برای هزینه درمان بچه‌ها اختصاص داده شود، بعد شد یک‌میلیارد، بعد ۲۵۰میلیون و حالا حرف از ۱۵۰میلیون تومان است. اگر وزارت بهداشت پول را به حساب بیمارستان نریزد ما در شهر غریب باید معطل بمانیم تا خبرمان کنند».
«قادر کرمانجی»، نماینده اداره کل آموزش و پرورش پیرانشهر که با بچه‌های شین‌آبادی و خانواده‌هایشان به تهران آمده به «شهروند» می‌گوید که هیأت دولت تصویب کرده سالانه ۵میلیاردتومان برای درمان این دانش‌آموزان در نظر گرفته شود و ما منتظریم وزارت آموزش و پرورش و وزارت بهداشت این هزینه را پرداخت کنند.
ترس از عمل، دلتنگی برای شین‌آباد
آنها را جمع کرده‌اند در اتاق مدیریت پرستاری بیمارستان فاطمه. امینی، مدیر پرستاران این بیمارستان یکی،یکی مشخصاتشان را می‌پرسد و در پرونده پزشکی‌شان می‌نویسد. آمنه می‌گوید: خانم کی عمل می‌شویم؟ آرزو می‌گوید: کاش زود‌تر عمل شویم و برگردیم خانه، مبینا می‌گوید: دلم برای مدرسه تنگ شده و شادی از درس جغرافی و ریاضی می‌گوید که هنوز امتحانشان را نداده‌اند. اینها را می‌گویند و دست‌هایشان را می‌گذارند روی میز خانم پرستار تا وضع سوختگی‌شان را در پرونده‌ها برای اولویت‌دهی عمل بنویسد. تشکیل پرونده‌ها که تمام می‌شود، امینی بچه‌ها را صدا می‌زند، آنها می‌آیند و دور میز او دایره می‌زنند. «فردا به شما زنگ می‌زنیم، ۳ تا ۳ تا خبرتان می‌کنیم تا بیایید برای وقت‌دهی عمل. همه جواهرات‌تان را از سر و دست‌هایتان جدا کنید، مبادا ناخن‌های‌تان لاک داشته باشد. اگر سرما خورده‌اید حتما به ما بگویید، چون در این صورت تا وقتی خوب نشده باشید، نمی‌توانیم شما را عمل کنیم.»
خانم پرستار اینها را می‌گوید و آنها یکی، یکی ناخن‌های انگشت‌های یکی در میانشان را نگاه می‌کنند تا ببینند لاک دارند یا نه. خانم پرستار که می‌گوید اگر سرما خورده باشید نمی‌توانیم شما را عمل کنیم، صدای بالا کشیدن آب بینی است که در اتاق می‌پیچد. ۱۲ نفرشان شروع می‌کنند به گرفتن آب بینی‌شان تا نشان دهند سرما خورده‌اند. آنها از دوباره عمل‌شدن می‌ترسند. پرونده‌ها که تشکیل می‌شود، آنها را می‌برند طبقه اول، آن‌جا اتاق رادیوگرافی است. دکتر‌ها یکی، یکی آنها را صدا می‌کنند و از آنان عکس می‌گیرند. دختر‌ها، با لب‌هایی خندان و سر و صدای همیشگی‌شان، یکی، یکی به داخل اتاق رادیوگرافی می‌روند و با همان لبخند برمی‌گردند.
اما «اسرین» مثل همیشه غمگین است. «اسرین» که معنی اسمش می‌شود «اشک»، قبل از رفتن به اتاق رادیوگرافی برای عکس گرفتن از بدن سوخته‌اش آرزو برای این‌که دلش برای رفتن قرص باشد به او می‌گوید: «گریه نکن، زود تمام می‌شود». دستشان را می‌اندازند گردن خانم خبرنگاری که ۲ هفته پیش میهمان خانه‌شان شده بود. «خوش آمدی خانم، دلمان برایت تنگ شده بود». سراغ گزارشی را می‌گیرند که فردای سالگرد حادثه آتش‌سوزی در مدرسه شین‌آباد، در «شهروند» منتشر شد. یکی، یکی می‌خواهند که برایشان نامه بنویسد، قول بدهد که دوباره به دیدنشان می‌آید. «خانم باز هم بیا بیمارستان ما را ببین، قبل از عمل با هم حرف بزنیم».
اینها را می‌گویند و آماده رفتن می‌شوند. نماینده اداره کل آموزش و پرورش پیرانشهر برایشان تاکسی می‌گیرد تا به باشگاه فرهنگیان بروند؛ جایی‌که دوباره محل زندگی ۱۲ دانش‌آموز شین‌آبادی و پدر و مادر‌هایشان شده است. آنها حالا گوش به زنگند، منتظرند تا مسئولان بیمارستانZ «محب کوثر» و «حضرت فاطمه(س)» با آنها تماس بگیرند و بگویند چه زمانی اتاق‌های عمل بیمارستان‌شان برای عمل جراحی پلاستیک آنها آماده‌اند.
