جنبش مدنی ضد تحریم
شهروندان – هادی حدادی:
اینک که نسیم امید با کلید تدبیر بر فضای سیاسی و اجتماعی وزیدن گرفته است و چه بسا این فضا زمینه های مناسب بین المللی را نیز با خود داشته باشد، نقش آفرینی زمینه ساز و اعتمادساز جامعه مدنی درباره تحریم های بین المللی می تواند چراغ سبز و اعلام آمادگی مناسبی برای تحقق شعارهای رییس جمهور منتخب درباره واگذاری مسوولیت ها به نهادهای مردمی باشد.
اینک که ابعاد مختلف تحریم بر شوون زندگی بخش های گوناگون جامعه به طور مستقیم و غیرمستقیم تاثیرگذاشته و روند رو به رشد آن نیز نگرانی‌های بسیاری را بر اذهان متبادر کرده، انجمن ها و سازمان های جامعه مدنی اعم از نظام های صنفی، سازمان های غیردولتی (NGOs) و تشکل های مردمی کشور می توانند آغازگر حرکت و جنبشی نوین در عرصه بین‌المللی باشند.
سازمان های جامعه مدنی می توانند با راه اندازی گسترده و وسیع کمپین نامه نگاری به همراه صدور بیانیه خطاب به نهادهای بین المللی و سازمان های غیردولتی مشابه خود در سرتاسر دنیا: جامعه مدنی جهانی را در راستای رفع تحریم ها همسو کرده و فشار افکار عمومی را بر سیاستمداران قدرت های بزرگ افزایش دهند. سازمان های جامعه مدنی می توانند از این طریق «دیپلماسی مدنی» را مکمل و زمینه ساز «دیپلماسی سیاسی» کرده و بستر مناسبی را برای مذاکرات و تلاش های دولت یازدهم برای عبور از این مساله مهیا سازند.
اگر بتوان این حرکت را با گستره و وسعت مناسب سازماندهی کرد در ابعاد داخلی و بین المللی می تواند دستاوردهای زیادی برای کشور و جامعه مدنی ایران به همراه داشته باشد. از یک سو در داخل می تواند اعتماد خدشه دار شده را بین دولت و جامعه مدنی بازسازی کند، از سوی دیگر می تواند تحرک و پویایی و نقش آفرینی را به انجمن ها بازگرداند و نمودی از انسجام ملی را محقق کند. همچنین در محیط بین المللی نیز می تواند در تحریک افکار عمومی ضد تحریم نقش بسزایی ایفا کرده و قدرت های جهانی را در مذاکرات هسته یی در اتخاذ موضع های دست بالادچار تردید کند.
اگر تمامی سازمان ها و نهادهای غیردولتی از خانه سینما گرفته تا نظام پزشکی، از کانون وکلاگرفته تا تشکل های کارفرمایی و کارگری، از سازمان های غیردولتی حامی زنان تا تشکل های محیط زیستی و… همنوا و متحد، چه به صورت منفرد و چه به صورت مشترک این زنگ را در جهان به صدا درآورند، نه تنها کمکی موثر به دولت و کشور و مردم کرده اند بلکه بار دیگر ایرانیان با خلاقیت و اقدامات منحصر به فرد خود در جهان جریان ساز و حادثه ساز خواهند شد. ایرانیان این مقطع حساس و تهدیدزا را باید نقطه خروج از انزوا و انفعال تلقی کرده و بیش از پیش و پررنگ تر صدای خود را در محیط بین المللی طنین انداز کنند.
