وظیفه دولت در متقاعد کردن جوانان
شهروندان – عرفان صفی پور:
همه چیز از یک سازمان شروع شد. نامش را گذاشته بودند «سازمان ملی جوانان». اینجا آغازی برای جوانانی بود که آن زمان نسل سوم انقلاب محسوب می شدند. حالاکه بیش از یک دهه از تشکیل این سازمان گذشته، هنوز هیچ کس به درستی نمی داند که اصلاوظایفش چه بوده و چه کارهایی باید می کرده که نکرده.
اینها را از میان سخنان و نظرات رجال سیاسی کشور فهمیدم. همان هایی که این روزها بیشتر دغدغه مقام و منصب و سیاست و دولت و اصلاح طلبی و اصولگرایی، ذهن شان را درگیر کرده و وقتی برای فکر کردن به معضلات قشر ما ندارند.
همین سازمان نمادین و کم کار هم خیلی دوام نیاورد. از دولتی که سازمانی چون «برنامه و بودجه» را به راحتی منحل کرده، توقعی بیش از این نمی رفت. هرچند این نهاد دولتی مکان خوبی بود برای اشخاصی بی تجربه که بتوانند لااقل رزومه یی برای خود دست و پا کنند و پله یی برای صعود داشته باشند. در هر حال سازمان ملی جوانان منحل شد تا در قامتی جدید و البته سیاسی تر پا به عرصه ظهور بگذارد. خیالی که باطل بود. تشکیل وزارتی تحت عنوان ورزش و جوانان که مقام عالی آن تنها با داشتن یک معاون در حوزه جوانان از میان شش معاون دیگرش، نتوانست توقعات را پاسخگو باشد. جالب است که این معاونت نیز در طول یکسال تنها و تنها یک برون داد دارد و آن جشنواره حضرت علی اکبر (ع) است که در اواخر بهار هر سال برگزار می شود. همچنین باید اذعان داشت که قرار گرفتن امور جوانان در بدنه دولت از نگاه بسیاری کارشناسان اقدامی نامطلوب است. این کارشناسان حوزه جوانان معتقدند که مطالبات جوانان نباید با نگاهی سیاسی و امنیتی پیگیری شود و تشکیل وزارتی تحت این عنوان، می تواند چنین شایبه یی را ایجاد کند.
اینکه مطالبات جوانان از دولت چیست و دولت چه تعهداتی نسبت به جوانان دارد را در شماره های گذشته بررسی کردیم. اما حالاباید ببینیم که دولت پیش رو چه راهکاری برای پیگیری این خواسته ها پیش خواهد گرفت. آنچه دولت های پیشین ثابت کرده اند این است که هیچگاه تلاشی برای برنامه ریزی و احترام به جوان ها نداشته اند و اگر با دیدی باز و فراجناحی نگاه کنیم، دولت ها فقط در زمان انتخابات به مسائل جوان ها اشاره کرده اند. البته از انصاف نباید گذشت که محبوب ترین رییس جمهور از نگاه جوان ها کسی نیست جز سیدمحمد خاتمی که این محبوبیت نیز مدیون رابطه خوب شخصی اش با جوان هاست و هر چند او بنیانگذار سازمانی ویژه برای جوان ها بود اما دولت وی نیز نتوانست پاسخگوی نیازهای واقعی آنها باشد.
بارها اعلام کرده ایم که جوان ها، حامی کور دولت یازدهم نخواهند بود و همراهی منتقدانه را مفیدتر می دانند. در همین راستا دولت جدید باید بداند که اگر نتواند مطالبات جوانان را طی یک چارچوب منطقی پیگیری کند و سیاست هایش در این زمینه گزارش ندهد، نباید توقع حمایت همه جانبه قشری قدرتمند از جامعه را داشته باشد. ما به شدت معتقدیم که رییس جمهور منتخب، جدا از سیاست ها و حمایت های چهره های سیاسی و مسائل اینچنینی، پیروزی خود را مدیون قشر جوان است و به همین خاطر موظف به پاسخگویی به این قشر است و باید به انتقادات آنها پاسخ گوید. به هر حال معلوم نیست که برخورد دولت محافظه کار آینده با مسائلی به این مهمی چه باشد و باید این را به مرور زمان دید.
