تمرکز بر راهاندازی تشکل روزنامهنگاران به جای جشنواره فصلی
شهروندان – علی اکبر قاضیزاده*:
صورت مساله را اشتباه نگیریم؛ اولویت امروز و مساله امروز ما، تولید و عرضه آثار کیفی در مطبوعات است نه برگزاری سه ماهه یا یکساله جشنوارههای مطبوعات. به باور من، مساله مهم این است که مجموع کار کیفی مطبوعات، آنقدر قابل اعتنا و قابل توجه نیست که به جای جشنوارهیی سالانه، ما چهار نوبت در سال این برنامه را برگزار کنیم و این موضوعی است که نباید از کنار آن به آسانی گذشت.
من کم و بیش در اینگونه جشنوارهها حضور داشتهام و به نظرم میرسد که باید نگاهمان را از کمیگرایی به کیفیگرایی، تغییر جهت دهیم. در واقع به جای اینکه هر فصل جشنوارهیی داشته باشیم و بعد عدد و آمار بدهیم و به ظاهر برگزیدگانی هم داشته باشیم، باید بر اهمیت کار کیفی و حرفهیی شدن کار تاکید کنیم زیرا برگزاری جشنوارههای پیدرپی به تنهایی دردی از مطبوعات ما را دوا نمیکند.
در واقع پرسش این است که با برگزاری این جشنوارهها قرار است چه پیامی بدهیم وقتی اوضاع کارهای مطلوب ما، بسیار ناچیز است؟ البته ممکن است روزنامهنگاران، برحسب آنکه شانسشان در هر سال چهار برابر میشود، استقبال بیشتری از اینگونه جشنوارهها بکنند اما شاید مساله مهمتر از توجه به برگزاری یا عدم برگزاری جشنواره فصلی مطبوعات در این دولت، ایجاد دوباره تشکل صنفی روزنامهنگاران باشد.
تشکل جامعهیی که همه نحلهها و سلیقهها را از همه جناحها و گرایشهای سیاسی، دور هم جمع کند و همه، در برابر تصمیمات آن، تمکین کنند. روزنامهنگاری از معدود مشاغلی است که هیچ نهاد صنفی و قانونی ندارد که در بحرانها مدافع حقوق روزنامهنگاران باشد و بتواند از حقوق قانونیشان دفاع کند.
در نتیجه به باور من دولت باید وارد شود و این نقص را هرچه زودتر برطرف سازد و از سوی دیگر در بحث برگزاری جشنوارهها هم، به جای کمیگرایی، بر کار کیفی و تخصصی تاکید کند. دولت گذشته هم که این جشنواره را برگزار میکرد، بیشتر در راستای تایید فعالیتهای خود بود تا یک کار به واقع جدی و اساسی و در واقع برگزاری آن بیشتر رنگ و بوی سیاسی داشت تا صنفی و حرفهیی.
*روزنامهنگار و مدرس روزنامهنگاری
اعتماد