قصه پرغصه شهروندان در کلانشهرهای معاصر

ما نمی‌خواهیم قورباغه باشیم!

دکتر خلیل حاجی‌پور

شهروندان - دکتر خلیل حاجی‌پور*: حکایت مدیریتی مشهوری هست که اگر قورباغه‌ای را در یک دیگ آب در حال جوش بیندازید بلافاصله واکنش نشان داده و با جهشی از آب می‌پرد اما اگر همین قورباغه را در ظرف با دمای معمولی گذاشته و روی شعله آتش حرارت دهیم به دلیل اصل انطباق تدریجی با تغییرات دما همساز شده و واکنشی از خود نشان نمی‌دهد تا آب پز شده و جانش ...

تاریخ : ۱۳۹۲/۱۰/۱۵

اهل تهرانم!

مهری محبی

شهروندان - مهری محبّی (مهرسا)*: بهارها و پاییزهای زیادی به خود ندیده‌ام اماخوب یادم هست، همیشه در شهر مچیزی بود که سر زبان‌ها بود و چیزهای بسیاری که فراموش می‌شد! امروز گویا قرار بر این است که فکر کنیم آیا «تهران» تهران بماند یا نقشش را چهاردیواریِ دیگری بازی کند! طرحی مقبول افتاد و جماعتی مسوول!

در حاشیه نخستین هم‌اندیشی اساتید معماری و شهرسازی دانشگاه تهران با وزیر راه و شهرسازی

در آرزوی تقویت گفتمان سازنده در عرصه شهرسازی و معماری کشور

میثم بصیرت

شهروندان - میثم بصیرت*: بامداد شنبه هفتم دی ماه 1392، پردیس هنرهای زیبای دانشگاه تهران میزبان وزیر راه و شهرسازی کشور و دهها تن از اساتید شهرسازی و معماری دانشگاههای تهران بود.

سندرم تهران

مهری محبی

شهروندان - مهری محبّی (مهرسا): هفتاد و شش خورشیدی، هنرهای زیبا و آغاز سفرهای دو ساعته از خانه تا خیابان انقلاب؛ هر روز پنج صبح تا شاید ده شب. تردید همیشگی بین این راه و آن راه را هم اضافه کنید می شود شاید چهار ساعتی مفید در یک روز.

مسيري براي استيفاي حقوق جامعه‌مدني در حوزه كيفيت زندگي شهري

کارزار ملی دیده بان شهر

ميثم بصيرت

شهروندان: میثم بصیرت*: جامعه ایرانی در سال‌های اخیر به جامعه‌ای شهرنشین بدل شده است. جامعه‌ای با ویژگیهای منحصر به فرد اجتماعی و فرهنگی که اگرچه در پیشینه تاریخی اش تکوین شهرکهن ایرانی را تجربه کرده است اما در دوران معاصر آنگونه که می باید موفق به بازتولید بسترهای مدنی لازم اداره ایرانی نشده است.

شهرسازی و عدالت به منزله عالی‌ترین آرمان جامعه بشری

هادی سعیدی رضوانی

شهروندان - هادی سعیدی رضوانی: ریشه برخی آرمان‌های بشر در طول تاریخ به شکل گیری نخستین سکونتگاه‌های انسانی باز می‌گردد. یکی از مهم‌ترین این آرمان‌ها «عدالت» است؛ مفهومی که برخی آن را تا حد «قداست» ارج می‌نهند، برخی آن را یک «ارزش اجتماعی» و بعضی دیگر «ابزاری برای فریب عوام» می‌دانند.