تاریخ انتشار : سه شنبه ۱۲ آذر ۱۳۹۲ زمان انتشار : ۰۷:۵۱

شهروندان:
لایحه حمایت از آمریکایی های دارای معلولیت و قوانین دیگر و نیز تلاش های نهادهای بسیاری، گام های مثبتی در جهت بهبود دسترسی در ساختمان ها، دستیابی فزاینده به تحصیلات، ایجاد فرصت های شغلی و ساخت تصاویر و تعاریف واقعی از افراد دارای معلولیت در برنامه سازی های تلویزیون و پویانمایی ها برداشته اند.

اما در زمینه ارتباط و تعامل با افراد دارای معلولیت احساس نیاز است. مردم از نگرانی اینکه مبادا حرف بدی بزنند هیچ چیزی نمی گویند و این منجر به انزوای بیشتر افراد داری معلولیت می شود. اینجا پیشنهادهایی برای ارتباط با افراد دارای معلولیت مطرح می شود:

آیین معاشرت صحیح هنگام تعامل با این افراد بر اساس احترام و ادب است.

چه کلماتی انتخاب کنیم؟

زبان مثبت قدرت می بخشد. هنگام نوشتن یا صحبت از افراد دارای معلولیت این که شخص را اول قرار دهید مهم است. جمع بستن مثل “نابینایان”، “عقب ماندگان،” یا “معلولین” مناسب نیست چرا که اینها فردیت، برابری و شأن “انسانهای دارای معلولیت” را بازتاب نمی دهند. علاوه بر این، کلماتی چون “فرد نرمال” دربرگیرنده این مضمون است که فرد دارای معلولیت نرمال نیست، در حالیکه “فرد دارای معلولیت” عبارتی توصیفی ست ولی منفی نیست.

برای ارتباط با افراد دارای ناتوانی شناختی

برای “تکرار” آنچه می گویید به صورت شفاهی یا کتبی آماده باشید.

اگر در مکان عمومی شلوغ هستید، به محل ساکت یا خصوصی بروید.

صبور، انعطاف پذیر و حمایت گر باشید. برای درک و فهم وقت بگذارید و مطمئن شوید که او شما را می فهمد.

برای تکمیل فرم یا فهم دستورالعمل های کتبی به آنها پیشنهاد کمک و وقت بیشتری برای تصمیم گیری در اختیارشان قرار دهید.

صبر کنید تا فرد پیشنهاد کمک را قبول کند. “کمک بیش از حد” نکنید یا ریاست وار رفتار نکنید.

برای ارتباط با افراد نابینا یا کم بینا

هنگام رفتن تان فرد را مطلع کنید.

هنگام نزدیک شدن به فرد با او صحبت کنید.

به وضوح بگویید چه کسی هستید. با لحن صدای طبیعی صحبت کنید.

هنگام صحبت در یک گروه، خودتان و فردی که با او در حال صحبت هستید را مشخص کنید.

اگر به او پیشنهاد جای نشستن می دهید، با ملایمت دست فرد را بر پشت یا دسته صندلی قرار دهید به نحوی که او بتواند جایش را تشخیص دهد.

قبل از اینکه از او بپرسید تلاش نکنید او را هدایت کنید؛ اجازه دهید فرد دست شما را بگیرد و حرکات خودش را کنترل کند.

هنگام گفتن جهات توضیح دهید؛ اطلاعات قابل مشاهده برای افرادی که توانایی دیدن دارند را به صورت کلامی به او منتقل کنید. به عنوان مثال اگر به پله نزدیک می شوید تعداد پله ها را بگویید.

برای ارتباط با افرادی که ناتوانی کلامی دارند

بر آنچه فرد می گوید تمرکز کنید.

صبور باشید. به اندازه کافی وقت بگذارید.

به جایش صحبت نکنید یا تلاش نکنید جملاتش را برایش تمام کنید.

سوالاتی بپرسید که پاسخشان کوتاه یا با حرکت سر باشد.

اگر چیزی که فرد می گوید را متوجه نمی شوید وانمود نکنید که متوجه می شوید. از او بخواهید تکرار کند و پس از او شما نیز تکرار کنید.

اگر در درک شخص دچار مشکل شدید نوشتن به شرطی که فرد قبول کند گزینه دیگری برای ارتباط است.

 برای ارتباط با افرادی که ناشنوا یا کم شنوا هستند

اگر فرد از یک مفسر زبان نشانه ای استفاده می کند مستقیما با خود فرد صحبت کنید و نه با مفسرش.

قبل از شروع گفتگو توجه فرد را جلب کنید.(به آرامی بر بازو یا شانه اش بزنید)

اگر به شخص کم شنوا تلفن می زنید بگذارید تلفن بیش از معمول زنگ بخورد. واضح صحبت کنید و برای تکرار اینکه که هستید و برای چه تماس گرفته اید آماده باشید.

مستقیم به فرد نگاه کنید، واضح و با لحن معمولی صحبت کنید و دستان تان را از صورت تان دور نگه دارید. از جملات کوتاه و ساده استفاده کنید. از سیگار کشیدن یا آدامس جویدن اجتناب کنید.

 برای ارتباط با افرادی که مشکل حرکتی دارند

اگر ممکن است، خود را در سطح چشم فرد ویلچر دار قرار دهید.

بر روی ویلچر یا وسیله کمکی دیگر خم نشوید.

فرض نکنید که فرد دارای ویلچر می خواهد هل داده شود- ابتدا از او بپرسید.

اگر فرد در باز کردن در دچار مشکل است به او پیشنهاد کمک دهید.

هرگزبا اشخاصی که از ویلچر استفاده می کنند با نوازش بر سر یا شانه ریاست وار رفتار مکنید.

اگر به فرد تلفن می زنید، اجازه دهید بیش از معمول زنگ بخورد تا به فرد برای رسیدن به تلفن وقت بیشتری داده باشید.

 برای ارتباط با افرادی که معلولیت دارند

اگر از آنچه می خواهید انجام دهید مطمئن نیستید از سوال پرسیدن ابایی نداشته باشید.

اگر پیشنهاد کمک می دهید تا زمان پذیرش کمک تان منتظر بمانید. سپس گوش دهید یا راهنمایی بخواهید.

با بزرگسالان به عنوان بزرگسال برخورد کنید. افراد دارای معلولیت را تنها زمانی با نام کوچکشان خطاب کنید که آن آشنایی و صمیمیت را با دیگران نیز دارند.

آرام باشید. اگر از عبارات رایجی چون “می بینمت” یا ” راجع به فلان چیز شنیدی؟” استفاده کردید که به نظر ربطی با معلولیت فرد دارند، خجالت نکشید.

وقتی به فرد دارای معلولیت معرفی می شوید، با او دست بدهید. افرادی که از دستشان کم استفاده می کنند و آنها که دست مصنوعی دارند معمولا می توانند دست بدهند( دست دادن با دست چپ نیز مورد قبول است.)

 پس به یاد داشته باشید

آرام باشید.

به شخص گوش کنید.

با فرد با احترام، ادب و خوشرویی برخورد کنید.

پیشنهاد کمک دهید اما اصرار نکنید یا اگر پیشنهادتان رد شد ناراحت نشوید.

مترجم: ساجده کیانی فر- آفرینش