… تا هر روز به یاد ما باشی
شهروندان:
عصر روز پنجشنبه 15 اسفند، جمعی از مدیران وزارت تعاون، کار و رفاه اجتماعی به اتفاق دکتر علی ربیعی همزمان با هفته احسان و نیکوکاری با دو گروه دیدار کردند؛ گروه کودکان کار و خیابان و بازارچه تولیدات معلولین.
در جریان دیدار از بازارچه تولیدات و مصنوعات معلولین، وزیر که قصد خرید صنایع دستی ساخته شده توسط یک دختر تحصیل کردهِ معلول را داشت از وی درخواست کرد خودش یکی از مصنوعات را انتخاب کند. دختر جوان که به سختی تکلم میکرد پس از مدتی تأمل یک منبت را که دارای آینه بود انتخاب کرد و به وزیر گفت: «این آینه دار را انتخاب کردم تا آن را در دفتر خود بگذاری و هرروز که در آینه به آن نگاه میکنی به فکر ما باشی.» لحظهای که این جمله توسط دخترمعلول بیان شد،میشد عمق تأثیر این جمله را در نگاه مدیران حاضر حس کرد.
آنچه دختر هنرمند گفت فقط درخواست یک معلول از مقامهای دولت نیست بلکه درخواست همه گروههای آسیبپذیر از تمام جامعه ایرانی است. «هر روز به یاد ما باشید» درخواست کودکان کار و خیابان، زنان سرپرست خانوار، معلولین و همه اقشار آسیب پذیر از همه ایرانیان است.
البته « هرروز به یاد ماباشید» درخواست دلسوزیهای انسانی برای گروهی حاشیهای نیست، بلکه به معنای ادای حقوق شهروندی افراد و گروههایی است که توانایی کمتری برای دفاع از حقوق حقه خود دارند. هرروز به یاد ما باشید، درخواست این است که هم دولتمردان و سیاستگذاران نقش و تکلیف قانونی خود را در حمایت از گروههای آسیب پذیر به خوبی ایفا کنند و هم نهادهای مدنی، گروههای داوطلب، نهادهای خیریه و به تعبیری همه شهروندان یک جنبش عمومی برای تأمین حقوق شهروندی این گروهها شکل دهند.
«هرروز به یاد ما باشید» یعنی پاسخ دهیم و پاسخگو باشیم. پاسخ داده شود چرا تعهد رئیس سابق بهزیستی که در سال ۸۷ قول داده بود ظرف مدت پنج سال، نرخ معلولیت را از ۲/۴ به ۱/۲ کاهش میدهندمحقق نشد. پاسخ داده شود چرا تعداد مراکز روزانه معلولین جسمی، حرکتی بین سالهای ۱۳۸۹ تا ۹۱ حدود ۵۰ درصد کاهش یافته است. پاسخ داده شود چرا سیاستگذاری و برنامهریزی به گونهای بوده است که در سال ۹۲ نرخ بیکاری معلولین ۶ درصد بیشتر از سایر اقشار است. پاسخ داده شود چرا شورای ساماندهی کودکان خیابانی که عالیترین مرجع سیاستگذاری برای کودکان کار وخیابان و هماهنگکننده دستگاههای مسئول در این ارتباط است بین سالهای ۸۴ تا ۹۲ حتی یک جلسه هم تشکیل نداده است. پاسخ داده شود چرا نسبت طلاق به ازدواج از ۱۰ درصد در سال ۸۴ به ۱۸ درصد در سال ۹۱ افزایش یافته است و پاسخ داده شود در سالهای گذشته در خصوص درخواست رهبر معظم انقلاب برای بررسی تأثیر سبک زندگی در حوزههای مرتبط با آسیبهای اجتماعی چه اقداماتی انجام شده است.
جمعبندی اینکه،برای ارتقای رفاه اجتماعی گروههای آسیب پذیر و مواجهه با آسیبهای اجتماعی همانگونه که رئیس جمهوری تأکید کردهاند راهی جز مشارکت مردم وجود ندارد. در این میان نخستین گام برای زمینهسازی جهت مشارکت شهروندان، تغییر در شیوه سیاستگذاری است. لذا باید تلاش کرد سیاستگذاری اجتماعی مبتنی بر گفتوگوی اجتماعی بویژه در حوزه مسائل رفاهی و حمایتی نهادینه شود تا بتوان امیدوار بود کیفیت و کمیت رفاه همگانی بهبود یابد.
روزبه کردونی
ایران